Marijke Stein
Frits Slicht
Een flesje jenever
Ik herinner mij een man, ome Willem, hij zal een jaar of 85 zijn geweest, die had een klein flesje jenever in zijn kastje. Ik liet dat flesje gewoon staan, ook al mocht dat eigenlijk niet. Hij had ook sigaren, dat liet ik echt niet toe, dat zou te gevaarlijk zijn. Die moest hij maar roken als hij met het weekend weg was. Hij was nog getrouwd en soms ging hij voor een weekend naar zijn vrouw. Na zo’n weekend maakte ik er altijd een heel spektakel van als hij weer op zaal was. Ik zei tegen hem: ‘Willem ik ga u helemaal dubbelvouwen in het bed, u heeft een hele rode neus, u heeft vast weer gedronken.’ Maar bedenk wel, die man had een flinke rode neus van zichzelf.
Ik plaagde hem door het hoofd- en het voeteneind naar elkaar toe te buigen. Op deze wat goedmoedige en plagerige manier kreeg je meer voor elkaar. Volgens mij werkte dat prima, je bereikt er in ieder geval meer mee dan met agressie.
Aan de wandel
Een ander voorbeeld is van een mevrouw die aan de wandel ging. Ze had haar tas onder haar arm gestoken. Ik kwam haar tegen op de gang en zij gaf aan dat ze met mij de deur uit wilde. Ik heb haar daarom bij de arm gepakt en ging met haar aan de wandel door de gangen. Naar buiten gingen we echter niet. Ze wilde trouwens naar buiten om brood te kopen. Ik zei: ‘Prima hoor, dan gaan we onderweg ook even langs de bakker.’ Die vrouw had eigenlijk helemaal niet meer in de gaten of we buiten of binnen waren, of in het gebouw liepen. Zo wandelde ze rustig met mij aan de arm door het gebouw, om naar verloop van tijd weer bij haar kamer aan te komen.