Een ode aan Jasperina de Jong,
Dag Pien,
Hoewel je nu in de Achterhoek woont en ik je jaren niet heb gezien, vind ik dat je een ode verdient als sterke Amsterdamse, die veel impact heeft gehad op Amsterdam en voor vrouwen op het toneel. Er moet ergens een foto zijn waar jij me in een kinderwagen rondrijdt. Toen waren je gedachten misschien al bij een carrière als danseres of zangeres. Je hebt de top bereikt door te blijven knokken en je te blijven ontwikkelen. Je pakte na de Van Kolschool alles aan, werd typiste, tandartsassistente, ging werken bij de Bijenkorf, maar ging ook op ballet- en zangles.
Dat bracht je in 1960 bij Cabaret Lurelei met Ben Rowold en Eric Herfst, die later je man werd. Daar behaalde je je eerste successen, terwijl je overdag nog bij de klantenservice van de Bijenkorf werkte. De teksten van Guus Vleugel zaten je als gegoten, want ze waren gedurfd, vooruitstrevend en links. In die beginperiode woonde je nog achter het badhuis op het Javaplein. Maar dat veranderde toen duidelijk was dat er tussen jou en Eric vonkjes heen en weer sprongen. Jullie trouwden al snel in 1961. De vader van Eric was gemeenteraadslid geweest voor de PvdA in Amsterdam. Jouw vader, ome Willem, was stukadoor en heeft bij ons thuis de wc annex douche keurig betegeld. Het was een rood huwelijk.
Jouw moeder, tante Marie, en mijn moeder waren boezemvriendinnen. Als je moeder bij ons thuis kwam, werd er altijd gelachen. Als ze bijvoorbeeld vertelde over het met een tafeltennisballetje voetballende parkietje. Dat gekke, die stem heb je echt van haar. Je was bijzonder gul, want mijn ouders kregen altijd van jou kaarten om samen met jouw ouders naar die vele premières te gaan. Die lijst met voorstellingen is heel lang geworden. Want naast cabaretière, waarbij je zong en danste, heb je in films gespeeld (je won een Gouden Kalf), televisie shows gedaan (je deed de eerste One Woman Show), je hebt regie gedaan, je bent uitvoerend producent geweest, noem maar op.
Mijn moeder kocht je platen, hield plakboeken bij, stapels. Toen ik die doorbladerde zag ik de impact die jij hebt gehad op Amsterdam. Je deed o.a. De Engel van Amsterdam en Fien de la Mar, Amsterdamser kan het niet. Je zat in meer dan zeventig producties. Mijn moeder kon het allemaal niet meer bijhouden in haar plakboeken. Ik heb ze uiteindelijk allemaal naar het Theater Museum gebracht toen die nog aan de Herengracht was.
Jij woont nu met je hond in alle rust in de Achterhoek met een lieve hond. Je zoon kon de aantrekkingskracht van het theater ook niet weerstaan, alleen hij achter de schermen. Jij verdient een ode voor en op de schermen.
Henk Penseel