Lieve Wil,
Ik herinner me onze eerste kennismaking nog goed; juni 1987, mijn motie om de naam van de Louis Bothastraat te veranderen in Albert Luthulistraat was aangenomen in de gemeenteraad. Jij was woest en dat stak je niet onder stoelen of banken. Waar haalde ik het lef vandaan om dat te doen? In de oorlog zijn daar mensen weggevoerd en niet meer teruggekeerd, geschiedvervalsing. Maar de apartheid lag onder vuur en de naam Botha, een held uit de Boerenoorlog, deed pijn. Ik begreep je goed, en zo werd het idee geboren om onder het bord Albert Luthulistraat een bord te hangen met de tekst voorheen Louis Bothastraat. Maar dan wil ik wel dat het bord groter is, zei je heel alert, en dat gebeurde. Nog steeds heeft de straat twee naamborden en elke keer als ik er langsloop denk ik aan dat telefoontje. Niet alleen mij, ook veel anderen heb je op deze wijze van dwalingen behoed.
Je woont al heel lang in de Transvaalbuurt, sinds 1945. In 1976 werd je actief en nog steeds zet je je in voor de buurt. Je inmiddels overleden man Henk stimuleerde je enorm, hij was je steun en toeverlaat, een geëmancipeerde man en je mist hem nog steeds. Je bent nu 80 maar de buurt loslaten, ho maar en gelukkig heb je er veel plezier in.
Terwijl je vertelt over je werk beginnen je ogen te glimmen van trots: de speeltuin in de Joubertstraat met de korfbalvereniging BIG, 2 wandelclubs, de drumband, toneel, de bootjesclub, wat hebben we een plezier gehad. Ook je inzet voor de verbetering van de woningen, lage woonlasten en acties tegen de huisjesmelkers heeft veel opgeleverd. Vanuit OBASA/ASW had je maandelijks overleg met de ambtelijke werkgroep die hierover ging. je voelde je volledig geaccepteerd en iedereen had veel respect voor elkaar. Het was een geweldige tijd en om meer aandacht te vragen voor de eisen van de buurt “kraakten” jullie een lunch van de bobo’s op werkbezoek in Betondorp waaronder Jan Schaeffer. De chique broodjes werden weggehaald en daarvoor in de plaats werd soep van viskoppen geserveerd. Wat zullen die heren op hun neus gekeken hebben!
Je deskundigheid zette je in bij de Vrouwen Advies Commissie om zo nieuwe woningbouw beter toe te spitsen op de eisen van vrouwen.
De saamhorigheid in de buurt was groot en men had echt tijd voor elkaar. Dat mis je nu; het karakter van de buurt is sterk veranderd, de onderlinge contacten zijn veel minder.
Als een rode draad door je leven loopt de oorlog, een Joods gezin, je moeder was een “naar mens”, als kind was je niet gezien en dat zal je gevormd hebben. Zij had vooral aandacht voor anderen en niet voor jou. Moeilijk maar ook eerlijk en pijnlijk dat te moeten constateren.
De Transvaalbuurt heeft een donker verleden, 80% van de Joden die hier woonden zijn tijdens de oorlog weggevoerd en vermoord. Bij het herdenken hiervan kruisten onze wegen zich weer, jij als voorzitter van het 4/5 mei comité Transvaal en ik als portefeuillehouder van Stadsdeel Oost. In 2002 woonde ik voor het eerst een kinderherdenking bij de speeltuin in de Joubertstraat. Schoolklassen verzamelden zich op het plein en jij vertelde wat er was gebeurd, kinderen lazen gedichten voor en er was een gastspreker. Het was indrukwekkend en de kinderen werden er stil van.
Op 4 mei is er de jaarlijkse stille tocht langs een aantal plekken in de buurt. We leggen bloemen bij de oorlogsmonumenten. In het begin liepen we met een klein clubje mensen maar inmiddels is het een lange stoet geworden die eindigt bij “Het buikschot” aan de Tugelaweg. De afgelopen keer (2024) stonden we daar met wel 200 mensen en het is mooi om als buurt op deze wijze samen stil te staan bij al die Joden en de wel 5000 die weggehaald zijn uit de Transvaalbuurt. Jij bent de drijvende kracht hierachter en daar kunnen we je dankbaar voor zijn.
Ter voorbereiding van deze ode heb ik je gesproken en dat was heel inspirerend. Te horen wat je allemaal hebt gedaan en met veel liefde, hoeveel plezier je er in hebt en hebt gehad. Je tolerantie zo mooi verwoord: “een mens is een mens”. Iedereen heeft elkaar nodig en daar lever jij een bijdrage aan. Je grote hart brengt je ver. Dank voor alles, Antoinette