Voorland en Jeugdland

Verteller: Yvonne Kruk
Auteur: Yvonne Kruk
1 Fan
Indische Buurt

Je kon er alleen met een bootje naar toe varen.

Jeugdland, de plek waar jongens hutten bouwden in de jaren '50.

Jeugdland, de plek waar jongens hutten bouwden in de jaren '50.

Alle rechten voorbehouden

Met mijn buurmeisje en vriendin Lottie en haar moeder ging ik wel eens mee naar Voorland, sportvelden richting Diemen waar o.a. gehandbald werd. Rond die velden stonden grote knotwilgen en abelen waar we dan in één van die bomen ons 'huis' maakten.

Aan de overkant van de Valentijnkade een stuk verder langs de dijk was 'jeugie' of jeugdland. Een stuk grond waar jongens met oude houten planken en kratten, hutten bouwden. Je kon er alleen met een bootje naar toe varen. Ik ben een keer uitgenodigd door een jongetje waar ik mee 'ging' maar ik durfde niet bij al die jongens. Er kwamen zelden meisjes.

Alle rechten voorbehouden

12405 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Vijftig jaar later is jeugdland aan de Valentijdnkade een officieel speeltuin, waar nog altijd hutten worden gebouwd, maar nu door jongens én meisjes.

Vijftig jaar later is jeugdland aan de Valentijdnkade een officieel speeltuin, waar nog altijd hutten worden gebouwd, maar nu door jongens én meisjes.

Alle rechten voorbehouden

42 reacties

Voeg je reactie toe
Een bezoeker

Rob van Gelder

Ook ik heb een geweldige tijd gehad op Jongensland. Je mocht en kon daar doen wat in de jaren '50 eigenlijk nergens mogelijk was. Zelfs 'vuurtje stoken' behoorde tot de mogelijkheden. Met mijn vrienden heb ik er een onvergetelijke tijd gehad. Wij 'stonden' in het bos en hadden machtige functies: boswachter en politiecommissaris. Op dat moment was boswachter wel de belangrijkste functie, omdat gedurende een aantal jaren het bos kans moest krijgen om te hertstellen en dus niemend behalve mijn vrienden en ik in het bos mochten verblijven. Alleen onze hut (wat eigenlijk een soort fort was) mocht blijven staan. Wij heielden daar zelfs duiven en konijnen. Jammer dat er toen ook al mensen waren die niet van de eiegendommen van anderen af kunnen blijven, want onze duiven en konijnen werden stelselmatig gejat. Om dan maar weer nieuwe duiven en konijnen te kunnen kopen verkochten we aan onze 'landgenoten' zelfgemaakte kroketten en patat. Ja ,dat jongensland was een geweldige uitvinding om de jeugd in het gareel te houden. Onder de plezierige leiding van een oud politieagent, de heer Vlaanderen, beleefde iedere jongen daar een geweldige tijd. Bouwmateriaal was er altijd voldoende voorhanden. Hele decors van de Stadsschouwburg werden gebruikt om de meest wonderlijke bouwsels in elkaar te knutselen. Spijkers kon je bij de heer Vlaanderen kopen voor enkele luttele centen. Tot mijn verrassing las ik dat het jongensland heden ten dage (met de status speeltuin) nog bestaat. Ik ga zeker binnenkort kijken en ik hoop dat de jongens en meisjes daar net zo'n geweldige tijd zullen beleven als ik heb gehad.

Een bezoeker

Taeko

Dit is een van de eerste verhalen die ik hier tegen kom over jongensland en 't sentiment slaat direct weer toe. Wat geschreven wordt over meisjes die er niet kwamen, was volgens mij omdat dat niet mocht. Ook moest je een bepaalde leeftijd hebben om er te mogen komen. Maar als je er eenmaal op was en lid, dan had je de tijd van je leven. De beheerder lette op of alles goed ging, bij slecht weer figuurzagen e.d., bij mooi weer roeiboot varen. Wel binnen de vermelde lijnen blijven, dus niet te ver hutten bouwen. En dieren verzorgenm hoofdzakelijk duiven. Complete molens werden er gebouwd, kortom zoveel te doen voor schoffies als ik en me kameraden. Heerlijk! Groetjes, taekovanderveen@hotmail.com