Schoolsparen

Verteller: Yvonne Kruk
Auteur: Yvonne Kruk
2 Reacties
Indische Buurt

Het sparen was lang niet voor alle kinderen weggelegd.

Schoolsparen Het schoolspaarboekje.

Schoolsparen Het schoolspaarboekje.

Alle rechten voorbehouden

We hadden een aantal jaren schoolsparen op de Obischool Op maandagochtend kon je voor een paar dubbeltjes of kwartjes zegeltjes kopen bij de meester die dan in een spaarboekje geplakt werden. Het bedrag werd af en toe op een spaarbankboekje gezet. Ik heb het boekje nog en het hoogste bedrag dat erop heeft gestaan was Æ’29,-.

Mijn moeder kwam regelmatig geld tekort en dan werd mijn boekje aangesproken. Je kreeg op school af en toe vanuit de spaarbank een vel papier waarop een verhaaltje met bijbehorend plaatje opstond. Later kregen we nog een boekje met een verhaaltje over een korfbalvereniging; de club van Kareltje geschreven door Leonard Roggeveen. Ik heb het boekje later op een vlooienmarkt teruggevonden. Het sparen was lang niet voor alle kinderen weggelegd, de meeste ouders hadden er gewoon het geld niet voor.

’s Morgens stonden de kratten met schoolmelk klaar. Tegen een uur of elf prikte een jongen uit de klas met een potlood gaatjes in de doppen en stak er rietjes in. Wanneer er met een penhouder in geprikt werd had je soms de blauwe inktspatten in je melk. De doppen van de melkflessen werden gespaard voor ‘de blinden’.

Alle rechten voorbehouden

3478 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
A.H.Schouten

Alle verhalen.

Wat heb ik genoten van al deze, zo herkenbare, verhalen! Hoewel ik zelf in de Watergraafsmeer ben geboren en getogen, ken ik de Indische buurt heel goed. In de oorlog heb ik tijdelijk op een school op het Sumatraplein gezeten, mij eigen school wat toen bezet door de Duitsers. En later ging ik naar de H.H.van Kolschool in de Bankastraat. In die tijd liep ik vier keer per dag heen en weer van de Indische Buurt naar het Voltaplein. Overblijven op school bestond toen nog niet.

hans m van der sluijs

schoolmelk

oh wat vond ik dat verschrikkelijk vroeger .
het werd in de winter voor de hekken van de kachel gezet en stond daar de hele tijd tot het met de ochtend pause werd uitgedeeld net als ik net lees eerst werd er een gaatje in de dop geprikt en dan werd er 1 riettje in gezet dat te dun bijna was om door te drinken want als je iets te hard kneep of er aan zoog dan zat het rietjes dicht en had je een probleem
en die melk ik kan er nog de griezels van krijgen zoals ik schreef de hele tijd in de winter voor de kachel dat waren van die grote ijzeren dingen bijna zo hoog als wij zelf en daar zaten dan twee halfronde deuren voor van smeedijzer met allemaal figuurtjes er in en daarvoor dus de kratten met fleskes melk met gekleurde doppen en die doppen werden gespaard voor de missie of zo iets ik weet het niet presies meer
maar de melk was zo goor niet te geloven ze dachten in die tijd echt nog dat koude melk heel erg slecht voor je maag was dus moets het verwarmt worden dus ja dan maar voor de kachel en dan dreef er zo een dikke laag room op die je niet kon schudden omdat er al een gaatje in de dop was geprikt dus dan kreeg je een dikke slok van die gruwelijke room naar binnen niet te haggelen zo goor als dat in mijn gedachten nog steeds is ik geloof dat er veel kinderen zijn die daar een trauma aan hebben overgehouden omdat ik weet dat veel kinderen klaagde dat de melk voor de kachel werd gezet
maar goed als je je best had gedaan mocht je gaatjes prikken of rietjes insteken en de rietjes hadden allemaal kleurtjes dus aan je vriendjes en uiteraard vriendinnetjes ga je de kleur die ze wilde tot de meeste het merkte en toen werd er ook een ander aangesteld om de melk uit te delen pf wat een harde leerkrachten waren dat en dat us terwijl wij allemaal van die lieve en snoezgge kindertjes waren in die tijd
tenminste dat droom ik altijd dan he