De verjaardagsstrik

De Elthetokleuterschool heb ik twee juffrouwen gehad: Juffrouw Faber, een aardige blonde juf met een bril en golvend en krullend haar, en Juffrouw de Wever met zwart glanzend lang haar dat ze in een wrong en vlecht in de nek droeg. Ik vond haar heel lief en mooi. Als er buiten op de speelplaats gespeeld werd, was ik heel gelukkig om alleen maar naast haar te staan totdat ze zei: "ga nu maar even spelen Vonnie."

In de klas was een kast met laden waarin gekleurd vouwpapier lag en stroken gekleurd papier om matjes en muizentrappetjes mee te vlechten. Er waren vilten prikblokken waarop je met een prikpen een plaatje kon uitprikken. We scheurden papieren figuurtjes en tegen kerstmis plakten we een kerkje met rood doorzichtig papier aan de binnenkant van de ramen. Het was een christelijke school en er werd met kerstmis natuurlijk het kerstverhaal verteld. Hiervan herinner ik me alleen het gedeelte van Maria op de ezel waarvoor in de herberg geen plaats meer was. Dat zal ik dan wel heel erg gevonden hebben.

In de grote kast stonden de kleurpotloden die in houten blokken gestoken waren en de potten met glutonplaksel. Als je jarig was begon je de ochtend met het plakken van een verjaardagsstrik van stroken gekleurd papier. Met de strik met een veiligheidsspeld op je borst vastgespeld liep je de rest van de dag trots rond zodat iedereen kon zien dat je jarig was. Vervolgens mocht je op een stoel staan en zong de hele klas voor je: ‘er is er één jarig hoera’. Je trakteerde in de klas. Thuis hadden mijn moeder en zus snoeppakketjes gemaakt; op een rond stuk crêpepapier werd een biscuittje gelegd en hierop werden wat schuimpjes en tum tum gelegd, een lolly met een glad gekleurd papiertje eromheen in het midden en vervolgens werd het crêpepapier eromheen omhoog gevouwen en met een draadje katoen dichtgebonden.