Gebroeders Haen: Een begrip in de Watergraafsmeer

Verteller: Els Haen
Auteur: Jo Haen - van Langen
1 Fan
48 Reacties
Radioweg, Galileiplantsoen, Middenmeer

Ik moest waarschuwen als er een klant in het ijsbuffet stond.

De zaak van Gebr.Haen op het Galileïplantsoen/hoek Radioweg.

De zaak van Gebr.Haen op het Galileïplantsoen/hoek Radioweg.

Alle rechten voorbehouden

Vanaf 1933 op het Galileïplantsoen
"Haentje" is al jarenlang een begrip in de Watergraafsmeer. In 1933 als banketbakkerij door mijn grootouders opgericht op het Galileïplantsoen/hoek Radioweg (Maison Haen). Al snel begon opa met de productie en verkoop van kalfsvleeskroketten vanuit een automaat. In 1965 overgenomen door zijn zoons Dolf (mijn vader) en Jos (Gebr. Haen). Zij lieten de zaak verbouwen tot automatiek. Later kwam daar de catering bij. Als tienjarige hielp ik al mee: eerst alleen krokettenzakjes openmaken en waarschuwen als er een klant in het ijsbuffet stond (ondertussen van het ijs snoepen!), maar al snel moest ik meehelpen bij drukke periodes. Oliebollen bakken, gevulde eieren maken, peterselie hakken, garnalen uitzoeken enz.

Allemaal met de hand doorhalen
Na een Horeca-opleiding bij het KMBO en een jaar middelbare hotelschool trad ik in 1987 in dienst bij de Gebroeders Haen. Op dinsdag werden de kroketten ‘doorgehaald’ (eiwit en paneermeel), vaak bij duizenden tegelijk. Toen nog allemaal met de hand, later kwam er een machine voor. Het werk was verder heel afwisselend. Ik hielp mee bij het maken van de koude buffetten en borrelhapjes, bracht bestellingen weg onder andere naar de VU, ging naar de Makro en de Ven en hielp ook mee in de verkoop. Ook werd ik ingezet als serveerster bij koude buffetten. Zo heb ik helpen bedienen bij Paul Huf en het eeuwfeest van het elektronicabedrijf Breedveld en Schröder. Later mocht ik ook bestellingen aannemen, de administratie daarvan bijhouden, meehelpen bij de inkoop van de grondstoffen enz.

Koningin Beatrix
In 1981 bezocht koningin Beatrix het PTT-gebouw aan de Oosterdokskade. Gebr. Haen mocht het koude buffet verzorgen! Wat waren ze trots! Het was een geweldige uitdaging, vooral voor mijn vader Dolf, die heel creatief was en zich echt kon uitleven. Het was een prachtig koud buffet. De koningin heeft ervan genoten!

P.S. De zaak is medio 1999 verkocht en heeft sindsdien een nieuwe eigenaar.

--------------------------------------

► Verhalen over Gebrs. Haen◄

01 Gebroeders Haen een begrip in de Watergraafsmeer
02 Een kijkje achter de schermen
03 Kerstdrukte
04 De winkelbel
05 Mijn eerste baan

Alle rechten voorbehouden

16273 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Een gedeelte van het koude buffet voor koningin Beatrix tijdens haar werkbezoek aan de PTT Oosterdokskade in 1981.

Een gedeelte van het koude buffet voor koningin Beatrix tijdens haar werkbezoek aan de PTT Oosterdokskade in 1981.

Alle rechten voorbehouden
Dolf en Jos Haen staan hier vóór de zaak. <br />(± 1995)

Dolf en Jos Haen staan hier vóór de zaak.
(± 1995)

Alle rechten voorbehouden
In de bediening bij de fa.IJskoud. (±1993). Op de foto staan Tiny van Langen, Emie van Kerkwijk, Jo Haen-van Langen, Els Prins-Haen en 2 obers.

In de bediening bij de fa.IJskoud. (±1993). Op de foto staan Tiny van Langen, Emie van Kerkwijk, Jo Haen-van Langen, Els Prins-Haen en 2 obers.

Alle rechten voorbehouden
Reclamebord Gebr. Haen boven op de Eretribune AJAX Stadion 1973-1974 Het hapje voor fijnproevers.jpg Het bord hing in het oude AJAX-stadion aan de Middenweg.

Reclamebord Gebr. Haen boven op de Eretribune AJAX Stadion 1973-1974 Het hapje voor fijnproevers.jpg Het bord hing in het oude AJAX-stadion aan de Middenweg.

Alle rechten voorbehouden
Reclamebord in AJAX Stadion van Gebr. Haen - Het hapje voor Fijnproevers op de Eretribune 19-8-1973 Wedstrijd tegen Fc. Amsterdam 6-1- Doelman Jan Jongbloed -J.Neeskens-P.Keizer en doelpunt van Ruud Krol.JPG Stadion de Meer aan de Middenweg. Het bord (zie de foto hierboven) hing boven de eretribune.

Reclamebord in AJAX Stadion van Gebr. Haen - Het hapje voor Fijnproevers op de Eretribune 19-8-1973 Wedstrijd tegen Fc. Amsterdam 6-1- Doelman Jan Jongbloed -J.Neeskens-P.Keizer en doelpunt van Ruud Krol.JPG Stadion de Meer aan de Middenweg. Het bord (zie de foto hierboven) hing boven de eretribune.

Alle rechten voorbehouden

48 reacties

Voeg je reactie toe
Een bezoeker

Sonja v.d. Werff

Dag Henk van Hunnik! Ik ben van juli 1957, dus het zal wel kloppen dan. Fijn dat het goed gaat met haar. Van linzen had ik nog nooit gehoord voordien, haha. Er staat me iets bij van een lange eettafel en veel kinderen. Maar ik ben zelf enig kind, dus ik vond het al gauw veel. Woon zelf al weer jaren in de Bos en Lommer.

Een bezoeker

Henk van Hunnik

Sonja v.d. Werff: mijn zus Marjan wordt in mei van 2007 alweer 50 jaar. Ze is getrouwd met een apotheker en ze hebben een mooi huis in Zuid-Oost. Mijn moeder kon lekkere linzensoep maken en je at je vingers er bij op. Ik zal eens aan Marjan vragen of ze jou nog kent.

Een bezoeker

Manouk Prins

Hallo oma, ga zo door met het schrijven over die prachtige verhalen van opa enzo. Ga zo door! Dikke kus van je kleindochter Manouk

Een bezoeker

Sonja v.d. Werff

Even naar Haentje! Wie deed dat niet? We woonden schuin aan de overkant op het Galileïplantsoen. Als mijn moeder en ik met de bus (8) waren vanaf Muiderpoortstation, reden we wel een halte verder voor een kroketje van Haentje. En op de Frankendael MAVO was grote opwinding toen er ook een patat friet-luik kwam (ongeveer 1970?)! Brood werd weggesmeten in de pauze en patat gehaald. De pauze was eigenlijk tekort hiervoor, dus veel toestanden met te laat komen op school.
Henk van Hunnik? Heb jij een zus Marjan of Marianne? Zo ja, dan was dat mijn klasgenoot op de Lorentzschool. Ik heb wel eens bij jullie gegeten, linzensoep.

Een bezoeker

Oud medewerker en bewoner van het Voltaplein

Op mijn 14e ben ik begonnen als hulpje in de keuken bij Jos en Dolf, ik werkte alleen op zaterdags en verdiende 5 gulden per uur wat voor mij een mooi zakcentje was. De keuken was toen nog in de kelder, want Jos woonde op de eerste etage met zijn gezin. Mijn werk bestond uit het schillen van uien (mijn handen stonken dagen later nog) en het door het eiwit en panneermeel halen van de kroketten,bami-en nasiballen, nierbroodjes (lekkerste in heel A'dam) enz. Als ik daarmee klaar was, mocht ik s'middags boven helpen bij de verkoop in de automatiek, want in de winter als de Jaap Eden ijsbaan uitliep en de voetbalwedstrijden waren afgelopen, liep het er storm en moest er keihard worden gewerkt om alle automaten vol te krijgen. Een van de bekende klanten was Louis van Gaal, die een paar pandjes verder woonde en altijd zijn patatje met satésaus kwam halen. Haentje was vroeger een begip in de Watergraafsmeer en ik moet nog steeds terug denken aan de leuke tijd die ik daar heb mogen werken en van de heerlijke produkten die ik door de jaren heb versnaperd. Het is jammer dat zo'n wereldtent niet meer bestaat en dat de heren Haen moesten ophouden met hun werk vanwege hun leeftijd.

Een bezoeker

Henk van Hunnik

Juli 2006 - update: Ik ben vorige week even teruggeweest in de automatiek op het Galileiplantsoen, maar van de automatiek het paradepaardje van dit catering & snackbedrijf is totaal niets meer over. In de ruimte waar vroeger de automaten stonden met heerlijk warme kroketten en frikandellen was nu een groot gapend gat tevoorschijn gekomen waar men een buffet toonbank had neergezet met een uitstalling van allerhande Surinaamse & Indische gerechten. Een succsesvol bedrijf met een reputatie van bijna 75 jaar wordt door een uitbater zonder gevoel voor kwaliteit en cullinair inzicht om zeep geholpen door het wegslopen van een automatiek. Buiten de naam automatiek Haentje is er van een automatiek geen sprake meer. Al het oude gaat verloren, de nieuwe tijd is aangebroken en met een brok in mijn keel realiseer ik mij dat ik een oude man ben geworden.

Visitor

Wil Martijn-Schimscheimer

Als oud-bewoonster van de Watergraafsmeer heb ik heel wat voetstappen liggen op de Radioweg. De kinderen naar school brengen en halen en natuurlijk ook de kwaliteiten van de broers Haen geproefd! Onze jongste zoon, een slechte eter, was een goede klant van de broers. Als hij weer eens weigerde zijn bord leeg te eten, was het steevast (met een echt Amsterdams accent): "Ik ga wel naar Haaaaantje!" Het eten thuis trok hem niet aan, maar bij Haaaaantje kwam hij zeker aan z'n trekken! Is dat geen compliment waard?

Visitor

Henk van Hunnik

Ik heb van 1963 tot 1978 op het Voltaplein gewoond net achter het Gallileiplantsoen en dus was de snackbar van Jos en Dolf eigelijk een beetje mijn vaste stek. Vooral Dolf Haen was een sociaal bewogen mens en je kon er altijd even terecht voor een praatje. Het was een gezellige plek om te komen en ik heb door de jaren heen de zaak zien groeien van automatiek waar je slagroomgebak kon kopen (vanaf 1930 was het een banketbakkerij) tot aan het cateringbedrijf (eind jaren zeventig) wat ze tot het einde van de jaren 90 hebben gerund en zeer succesvol was. Als kind kan ik mij herinneren dat ik altijd steentjes naar binnen gooide, zeg maar kinderlijke kattekwaad, en als het raak was dan stormde een van de broers naar buiten en dan mocht ik op een van de werkbanken zitten en kreeg ik lekkere gebakjes totdat mijn vader mij kwam ophalen. Het was een leuke tijd daar in die snackbar van Jos en Dolf Haen. Ik vind het ontzettend jammer dat er nu een andere eigenaar in zit, aan de kwaliteit en de uitstraling heb ik dit zeker gemerkt en ik kom er dan ook maar zelden. Al die oude en mooie dingen van vroeger gaan voorbij en zelf wordt je ouder en het enige wat over blijft zijn de mooie herinneringen aan je jeugd.