"Zijn wie je bent in Oost"

Afgelopen donderdag vierden we het feest van ons 20 jarig bestaan. Speciaal ter gelegenheid hiervan werd een boekje samengesteld met verhalen uit 2003 aangevuld met interviews van de vertellers van toen en met mensen die op de achtgrond van betekenis waren voor het Geheugen van Oost.

Speciale gast was Jeswin Paragh naar wiens verhaal de titel van het boekje was gekozen:

Tot haar 8e woonde Jeswin aan de Madurastraat, daarna verhuisde ze uit Oost. Jeswin was 13 toen haar vader op 7 juni 1989 omkwam bij de SLM-vliegramp. Ze komt nu jaarlijks naar de herdenking bij het monument op het ‘s Gravesandeplein.
In 2003 werd Jeswin geïnterviewd voor het Geheugen van Oost. Jeswin, geboren in 1974, woonde tot haar 8ste in Oost in de Madurastraat. Daarna verhuisde ze uit Oost. Jeswin heeft goede herinneringen aan Oost.

“In Oost, dat was mijn tijd.“ vertelt ze als ze terugkijkt naar de tijd dat ze in Oost woonde. Hieronder een een paar citaten uit haar verhaal. Ik denk dat veel mensen uit Oost zich daar wel in kunnen herkennen.

“De mensen waren daar heel open. Zo van: ‘Kom maar bij ons, meid.’ Ik had een leuke vriendin beneden en Turkse vriendinnen aan de overkant. Cultureel heel uiteenlopend. We hadden Hindoestaanse en Nederlandse vrienden. In Oost wonen allemaal dezelfde soort mensen: een stelletje gekke mensen, die elkaar afmaken elke dag. Terwijl in het wijkje waar we naartoe verhuisd zijn, daar is iedereen opgedofd. Daar had ik als kind last van. Ik had het idee dat iedereen op ons neerkeek. Zo heb ik het ervaren.”

“Mijn moeder was ‘sociale-dienst-moeder’. Dat was een trauma, want op school ben je degene die de ‘Nikes’ niet kan betalen. Maar in Oost voelde ik mij prettig. Iedereen was kind van een bijstandmoeder, dus daar was ik niet anders dan de rest. Dan ging mijn moeder stadspassen halen. Daarmee konden we met korting naar binnen bij het Tropenmuseum. Dat vond ik geweldig. Daar gingen we dan verstoppertje spelen.”

“In de vakantie ging ik altijd met mijn vader bij de Febo eten. Mijn vader bracht mij ook altijd naar de Montesorischool. Daar kon je zijn wie je bent.”

Het hele verhaal van Jeswin Paragh, samen met nog 2 andere verhalen, kun je hier lezen.