Jo Haen - van Langen
Ik moest eens een bestelling van schalen met salades wegbrengen: ik was de straat nog niet uit toen ik via de achteruitkijkspiegel merkte ik dat er een schaal was verdwenen. Die bleek van de plank gegleden en op een andere salade terechtgekomen te zijn! Wat een ramp! Alles moest helemaal opnieuw worden opgemaakt.
Een andere bestelling was bestemd voor een flat in de Bijlmer. Met moeite bereikten we de lift. De deuren vielen steeds achter je dicht. Er zaten bloedspetters op de zijwanden van de lift, terwijl alle ramen van de galerijflats met ijzeren hekken gebarricadeerd waren. In de flat zelf was het bloedheet. De trouwjurk van de toekomstige bruid hing aan het plafond. De salades verdwenen onder de salontafel! Of de salades het door die hitte hebben overleefd weet ik niet. Het was allemaal erg armoedig, maar de rekening werd gelukkig wel keurig betaald.
Een van de werknemers is zich eens rot geschrokken. Hij stond beneden in de verkoop en had naar boven geroepen dat hij kaas nodig had. Het goederenliftje werd naar beneden gestuurd en iemand riep dat de kaas eraan kwam. Onze werknemer opende de liften en kreeg de schrik van zijn leven. Er kwam een uitgestoken hand uit met de kaas. Een van onze andere medewerkers, was in de lift gekropen! De hele avond is Piet van slag geweest, zo was hij geschrokken!
Klanten kunnen soms raar reageren. Mijn moeder heeft eens meegemaakt dat er in de automatiek gebeld werd. Mijn moeder deed het wisselluikje in de deur open. Niemand te zien, er lag alleen een half opgegeten kroket op het plankje. Mijn moeder gooide het weg. Even later ging de telefoon. Een vrouwenstem vroeg: "Heeft u zojuist die kroket gevonden? Ik wou even zeggen, dat er een zeentje in zat." Verder niks. Ze had het niet rechtstreeks durven zeggen.
--------------------------------------------------------
Klik voor meer verhalen over Gebrs.Haen op:
