Mijn eerste baan

BN-ers zijn vaak ooit begonnen met heel ander werk.

Verteller: Robert Paul
Auteur: Robert Paul
1 Fan
Middenmeer, Galileiplantsoen

“Door het spiekluikje keek ik als een voyeur hoe mensen hun kroket aten”.

Robert Paul

Robert Paul

Alle rechten voorbehouden

Wegens nijpend geldgebrek moest ik een baan hebben. Ik las een advertentie van “Het Haentje”, een ijssalon annex automatiek in Amsterdam. Ik ben erop afgestapt en werd aangenomen. Zo heb ik jarenlang, want het betaalde goed, op doordeweekse avonden van zeven tot één ijs geschept, kroketten, frikadellen, frites en hamburgers staan bakken. Dan deed ik heel zorgvuldig. Het Haentje had een goede naam dus je mocht geen stationskroketten verkopen. Alles moest helder zijn. IJs maken was een vak apart, hoor.
Ik vond het leuk om met (hongerige) mensen om te gaan. We hadden veel vaste klanten. Ik herinner me een vrachtwagenchauffeur die echt grof was. Hij kocht hele grote bekers ijs (waar hij het liet was een raadsel).
‘Welke smaak, meneer ?’ vroeg ik dan. Dan zei hij weer: ‘Nou, pleur d’r maar wat van die vuiligheid in! ‘

Ik heb in die periode heel veel inspiratie en tekstideeën opgedaan. In zo’n automatiek loop je vaak de meest fantastische types tegen het lijf. Als ik alleen al denk aan de manier waarop ze bestelden….. Soms observeerde ik mensen door het spiekluikje. Dan zat ik echt als een voyeur te kijken naar de manier waarop ze een kroket aten. De een als vorst, met een pink omhoog. Anderen frommelden hem zo, hup, in hun strot.
Zelf eet ik met smaak een kroket. Ik pak hem beet, bekijk hem, neem een hap en kijk onmiddellijk naar de binnenkant, omdat de kleur en de samenstelling ook de smaak bepalen.
Nee, ik heb daar een grandioze tijd gehad. En, zonder dat ik het me bewust was, een onuitputtelijke bron voor mijn werk aangeboord. Maar toen was het geld een belangrijke drijfveer. Ik had het nodig om heel intensief uit te kunnen gaan naar discotheken en restaurants. On om te leven. Want ik werkte, en dat doe ik nog steeds, om te leven.
----------------------

Klik voor verhalen over Gebrs.Haen op:

Gebrs.Haen

Een kijkje achter de schermen

Kerstdrukte

De winkelbel

Alle rechten voorbehouden

2941 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 De vakjes in de automaten bestemd voor de kroketten fungeerden als "spiekluikjes". De persoon op deze foto is niet Robert Paul maar Fred Striethouldt, die ook jarenlang bij Gebrs.Haen heeft gewerkt.<br />Foto:  (± 1965) Jo Haen

De vakjes in de automaten bestemd voor de kroketten fungeerden als "spiekluikjes". De persoon op deze foto is niet Robert Paul maar Fred Striethouldt, die ook jarenlang bij Gebrs.Haen heeft gewerkt.
Foto: (± 1965) Jo Haen

Alle rechten voorbehouden
 Het ijsbuffet aan de kant van de Radioweg.<br />Foto: Jo Haen

Het ijsbuffet aan de kant van de Radioweg.
Foto: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden
 IJssalon en automatiek Het Haentje, zoals Robert het noemde.<br />Galileïplantsoen hoek Radioweg. Rond half 1 op een zondag in 1970.<br />Foto: Jo Haen

IJssalon en automatiek Het Haentje, zoals Robert het noemde.
Galileïplantsoen hoek Radioweg. Rond half 1 op een zondag in 1970.
Foto: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden

4 reacties

Voeg je reactie toe
P.E.Fijma

Croquetten en meer leckers.

Vele malen trok ik daar een h(eerlijke) croquet. Meestal nam ik ze bij Schep op de Hogeweg. Even verderop "zat" het hoofdkantoor van Blue Star; een bedrijf dat brandstoffen in de Amsterdamse Petroleumhaven opkocht, dat onderin de vrijwel lege tanks werd weggepomp. Zij hadden twee Blauw-Gele tankauto's; een Bedford met enkel as-trailer en een Magirus Deutz. Een buurman van mijn opa en oma, de heer Hoek, stuurde de combinatie. Beide tankauto's waren ingericht door Cees van Driel, die op de Transvaalkade de auto's werkklaar maakte en hield; de heer Pieterman, ook woonachtig op de kade, voorzag de auto's van prachtige kleuren en sierlijke letters met fijne penselen en schildersstok.

Ronald Dirks

Ook Haentje.

In de jaren zeventig heeft mijn broer Jaap Smit ruim tien jaar deze automatiek gerund waarbij ik Ronald Dirks hem in mijn vrije uren dikwijls heb geholpen met het maken van kroketten, nierbroodjes etc.
Wat wel een leuke annekdote is; Wanneer er een kroketje leeg bakte, vulden we deze op met sambal en deden deze bij een goede kroket in de automatiek, als de school dan uitliep was het bijna knokken om de dubbele inhoud waar na enkele hapjes gesmeekt werd om een blikje cola.
Ook heeft in die periode Robert Paul de winkel samen met mijn broer bestiert.
Wat ik minder vond was het schoonmaken aan het eind van de dag, je had dan een behoorlijk aantal kilometers in je benen.

Pieter Nieuwkerk

IJs

Ik vond en vindt nog steeds die 'vuiligheid' nog steeds het lekkerste ijs van heel Nederland.

René van Eunen

Heerlijk verhaal

Een heerlijk verhaal, met prachtige foto's!