"Ik heb altijd interesse gehad in mensen," zo verklaart Henny Krug het feit dat ze een meer dan zakelijke band had met veel van haar klanten. Ze vertrouwde dikwijls op haar intuïtie en herinnert zich bijvoorbeeld dat ze op een dag een jongen van een jaar of 13 in haar winkel had, capuchon diep over zijn ogen getrokken. Ze kende hem niet, maar kreeg meteen het gevoel dat hij op een kruispunt in zijn leven stond en begon een praatje met hem over school en toch je best doen als je het er niet zo leuk vond. Hij vond het maar zo zo. Een tijdje later stond hij weer in haar winkel en begon te vertellen over zijn problemen thuis en dat Henny hem met haar opmerking toch aan het denken had gezet.
Een andere keer kwam het zoontje van een klant - een autistisch jongetje - met kerstmis in haar winkel om uren te kijken naar de kerstballen die ze opgehangen had, zonder een woord te zeggen. Later kwam hij haar allerlei bijzonderheden vertellen over de oude ansichtkaarten van Amsterdam die ze verkocht, want hij wist alles van Amsterdam.
Henny wist van sommige klanten wel dat ze uit een milieu kwamen waar men het niet zo nauw nam met wetten en regels, Alie kwam uit zo'n gezin en Henny kon zich niet weerhouden om haar te zeggen "wees toch zuinig op je zelf, pas nu toch op." Of het geholpen heeft weet ze niet, maar Alie merkte wel op "ik vind Uw ogen zo lief".
Henny ging soms zelfs naar begrafenissen van klanten. Ze vindt zelf dat ze ook veel heeft teruggekregen. "Ik luisterde en gaf soms raad, maar zelf kon ik mijn verhaal ook kwijt; de tranen liepen soms over mijn wangen," herinnert Henny zich. Ze zal nooit een opmerking vergeten die een klant haar toevoegde toen ze het zelf moeilijk had: "vertrapt gras komt altijd weer overeind."
---------------------------------------
Nog 3 verhalen over Archimedesweg 61:
►Uw winkel heeft geen uitstraling
►De Tunnel, een echte buurtwinkel
Het snoepmevrouwtje van de Tunnel