"In de stille momenten kan ik wel breien en kinderkleding naaien" dacht Henny Krug toen ze in 1977 het werk in de sigarenwinkel "de Tunnel" overnam van mevrouw Gompelman. Na één week heeft ze de naaimachine weer thuis gezet, daar was helemaal geen tijd voor en ook het breien moest ze na 1 jaar opgeven. Wel bewaarde ze nog jaren breipatronen voor klanten met wie ze het eerste jaar aan de praat was geraakt over breien.
In "de Tunnel" verkocht ze rookwaren, snoep, kaarten en lectuur, maar bovenal bood ze aandacht en een luisterend oor "of iemand nu voor 1 dubbeltje of voor 100 gulden besteedde." Tegen sluitingstijd kwam er vaak een groep alleenstaande mannen, eigenlijk vooral om met elkaar te praten. Henny zorgde voor koffie, thee en fris, er kwamen een paar stoeltjes en al gauw ontstond er na 5 uur 'het praathuis', zoals de mannen het zelf noemden. Later - toen Henny een paar keer overvallen was - zaten een of meer mannen, ook overdag in haar winkel onder het mom "voor de veiligheid".
Henny verkocht loten voor de lotto. Daarvoor moest ze namen en adressen noteren - vroeger moest dat op de formulieren, daarna ging alles met de lotto machine. Als ze dan een klant een paar weken niet had gezien - of als er buurtgenoten in haar winkeltje vertelden dat ze iemand zo lang niet hadden gezien - dan belde ze de betreffende klant op om te horen hoe het ging. De buurtfunctie die ze vervulde kwam ook tot uiting doordat mensen haar vroegen om bestellingen in ontvangst te nemen als ze zelf niet thuis konden zijn of hun sleutel bij haar in bewaring gaven. Zelf zegt Henny; "bij mij kon je elkaar sociaal ontmoeten." Ze is dan ook niet vergeten: "Toen ik er in 2001 mee ophield dacht ik dat ik zo vergeten zou zijn, maar dat is niet zo. Tot op de dag van vandaag krijg ik nog kaartjes van oud-klanten", vertelt Henny.
--------------------------------------
Nog 3 verhalen over Archimedesweg 61:
â–ºUw winkel heeft geen uitstraling
â–ºVertrapt gras komt altijd weer overeind
