Archipel als huwelijksbureau

Natuurlijk ga je naar een sportvereniging om te sporten. En waarom kies je voor korfbal? Omdat je vader en/of moeder, je vriendje en/of vriendinnetje op die club zitten. Korfbal blijkt een sterke traditie te kennen waardoor generatie op generatie verslingerd raakt aan die sport. In 1918 krijgt de speeltuinvereniging Wittenburg een korfbalclub als onderafdeling. Mijn moeder (Coba Ameling) en mijn vader (Daan Penseel) worden lid. Beiden schoppen het tot het eerste team. Daarin spelen ook de iets jongere Froukje (Nagelkerken) en Simon Pafort. Hun kinderen gaan eveneens korfballen. Mijn zus en ik worden natuurlijk ook lid van Archipel, zoals de club inmiddels heet, met een terrein en clubhuis aan de Makassarstraat, ook hier als onderafdeling van de speeltuinvereniging. In mijn juniorentijd scharrel ik een beetje met Joke van der Hilst. Zij is van Kattenburg naar Oost verhuisd en gaat van SVK naar Archipel. Maar tussen ons wordt het niets. Na een paar jaar stopt Joke met korfballen. Intussen zijn er in de club alweer heel wat andere koppeltjes gevormd die leiden tot huwelijken, kinderen en zelfs kleinkinderen: de familie Haenen, Stroomberg, Neef, Doets en Meintjens. Maar het zijn er meer. Als ik op een avond op de Zeeburgerdijk loop, kom ik Joke tegen. Ze komt net van het korfbalveld in de Makassarstraat, want ze heeft zich weer opgegeven bij Archipel. Ik vraag of ze mee wil naar de film. Ze zegt ja. En dit is het begin van een nieuwe scharrelperiode, die toch weer leidt tot een korfbalhuwelijk.