In 1957 verscheen een artikel in De Telegraaf over vijf jongens die vastzaten in een pilaar van het spoorwegviaduct over het Zeeburgerpad. 'Ouwe Jelle' was toen nog een 14 jaar jonge Jelle en stond samen op de foto met zijn vriend Jotte. 'Jelle en Jotte' zou een prima titel zijn geweest voor een spannend jongensboek uit die tijd. Een spannend avontuur beleefden deze jongens met hun vrienden uit Oost inderdaad. De belhamels waren weliswaar zelf in een openstaande pilaar bij het spoorwegviaduct over het Zeeburgerpad gekropen, maar of de spoorwegman die langsliep en het luik van de pilaar afsloot wel of niet geweten heeft dat de avonturiers er in zaten moet u zelf maar raden. Misschien dat de spoorwegman uit het artikel dit nog eens leest en ons kan vertellen dat hij deze jongens gewoon een lesje wilde leren...
U kunt op de afbeelding inzoomen om het hele artikel te lezen maar hieronder de letterlijke tekst van het laatste stuk:
Niet bang
Hoe het zij, de vijf knapen konden het luik niet meer open krijgen. "We waren niet bang" zei Jelle, een frisse Hollandse jongen die de schrik alweer te boven was. "We hadden twee zaklantaarntjes bij ons" zo hadden de kinderen wat licht tussen de duistere koude muren een miniem straaltje van de dag buiten drong door enige nauwe spleten.
"We hebben heel hard om hulp geroepen en hoorden telkens de treinen over ons heen rollen" vertelde de jongen verder.Eerst om half zes werd het hulpgeroep gehoord in de tegenover gelegen houtzagerij, waar men de politie waarschuwde.Twee agenten begaven zich op de spoordijk en even later was het vijftal bevrijd. Zij waren allen ongedeerd en zullen nu het spelen op de spoordijk wel hebben afgeleerd"
