Nu heb ik jullie!

Het was een herfstachtige avond in 1951. Nadat we die dag met frisse tegenzin naar school waren geweest, spraken we om vier uur af om na het eten nog een partijtje te voetballen. Na het warme eten naar binnen te hebben geschoven, vertrokken wij met gezwinde spoed en de bal aan de voet naar het veldje naast de Abraham van Riebeeckschool. Lang werd er die avond niet gespeeld want door de invallende duisternis werden de jassen, oftewel doelpalen, steeds moeilijker zichtbaar. Tijd om dan maar naar huis te gaan misschien? We vonden het nog veel te vroeg en besloten om maar weer eens een ‘fikkie’ te stoken. De benodigde materialen waren ruim voorhanden op de bouwplaatsen aan de Fizeaustraat en weldra laaide het vuur wel erg hoog op! Wij vermaakten ons uitstekend. Tot er plotseling uit het duister naast de school een man opdoemde. Hij was gekleed in een zwart uniform met blinkende knopen en riep, onderwijl zijn fiets neergooiend, naar ons: "Nou heb ik jullie!". Verstijfd van schrik en als aan de grond genageld stonden we rond het vuur. Totdat (rooie) Pietje Muller riep: "Dat had je gedacht!" Ik hoor het na 55 jaar nog. Deze woorden waren voor ons het sein om alle kanten heen te rennen en ons te verstoppen in tuinen, portieken en steegjes. De agent heeft die avond, steeds maar rondjes fietsend, lang naar ons gezocht. Gelukkig heeft hij niemand gevonden, want een vrije woensdagmiddag op het politiebureau doorbrengen was zonde van je tijd. Bij thuiskomst echter wachtte ons, smerig en stinkend naar de rook, een andere straf. Want we waren natuurlijk weer veel te laat thuis die avond!
-------------------------------------------------------------------------------
.
Voor meer verhalen van Peter Hendriks ga naar:
https://geheugenvanoost.amsterdam/page/14800a>



-------------------------------------------------------------------------------