Zoals eerder verteld werd ons speelterrein op het Zand (tussen de Wetbuurt en het Amstelstation) uitgebreid door de woningbouw in de jaren 1947-48. Op onze vrije middagen maakten wij dan ook dankbaar gebruik van de mogelijkheden die de straatklinkers, bakstenen, planken en ander bouwmateriaal ons boden om forten te bouwen. Maar deze forten moesten ook verdedigd worden tegen de ‘gassies’ uit de Transvaalbuurt die lopend via de Schagerlaan naar het Zand kwamen. Binnen de kortste keren was het dan matten. Beide partijen sloegen en gooiden met alles wat voorhanden was, en dat was heel wat! Soms leverde dit zelf een bloedende kop op, dit alles terwijl de toeschouwers (timmerlieden en metselaars) vanaf de steigers toekeken! En dit was niet de enige keer dat er een gewonde viel…
Op het bouwterrein werden de bouwputten die vol stonden met water dag en nacht drooggemalen door dieselpompen. Op een middag waren we aan het spelen op het terrein toen we bij een van de pompen iemand “Help, help!” hoorden gillen. Het bleek een van onze vrienden Frits Veldhuijsen te zijn. Hij had met zijn klomp geprobeerd om de pomp te laten stoppen en was toen met zijn scheenbeen klem komen te zitten tegen het draaiende vliegwiel. Zijn broekspijp en een stuk van het scheenbeen waren al weggeschuurd, waarop Gerrie de Jong met een stuk hout de pomp wist te stoppen. De volgende dag werd Gerrie voor het front van de 5e en 6e klassers door meester Bakker in het zonnetje gezet. En wij mochten daar voorlopig niet meer komen!
-----------------------------------------------------------------------------
.
Voor meer verhalen van Peter Hendriks ga naar:
https://geheugenvanoost.amsterdam/page/8314a>
-----------------------------------------------------------------------------