Dolblij waren mijn vriend en ik met het eerste huis van ons samen in de Retiefstraat. Zodra we de sleutel hadden, begonnen we met verven. Mensen waarschuwden ons voor de gevaren van de buurt, maar als echte Amsterdamse maakte ik me nergens zorgen over. Terwijl mijn vriend op de scooter af- en aanreed was ik binnen bezig met verven. De bel ging en ik ging er vanuit dat het mijn vriend was. Zonder nadenken deed ik open zonder te luisteren wie er stond. Er bleek niemand te zijn en toen ik naar buiten keek, zag ik twee jongens wegrijden op een scooter. Ik realiseerde me dat het dom was geweest om zomaar de deur open te doen en keek nog even of er niemand binnen was gekomen, maar dit was gelukkig niet zo. Een beetje raar vond ik het allemaal wel, maar ik ging er maar van uit dat het kattenkwaad was. Totdat mijn vriend en ik aan het eind van de dag wilden vertrekken… Ik vroeg waar mijn helm was en hij antwoordde dat hij deze eerder op de dag beneden in het trappenhuis had laten liggen. Het duurde niet lang om te concluderen waar de helm was gebleven. Welkom in Oost!
Toen we wegreden waren we de hoek amper om toen we oog in oog stonden met twee jongens op dezelfde scooter die eerder van mijn deur wegreed. En dat was nog niet alles. Een van de jongens had MIJN HELM op! ‘Geef mijn helm terug!’riep ik. Meteen gaf de jongen de helm terug terwijl hij begon te verkondigen dat hij deze net ergens had gekocht. Op een zondagmiddag in Oost vond ik dit moeilijk te geloven. Afijn, eind goed al goed. De helm was terug en sindsdien geniet ik met volle teugen van het leven in Oost. Het is in zeer korte tijd mijn favoriete buurt geworden! Ik vind het dan ook jammer dat we ons huisje van de zomer weer zullen moeten verlaten. Wel hoop ik dat er een ander stekje in Oost voor terugkomt!