Meteen toen ik binnenkwam, wist ik het: ‘Dít huis wil ik hebben! ‘ Inmiddels had ik veel huizen gezien en tot nog toe steeds twijfels gevoeld. Uiteraard was ik gebonden aan een maximumprijs dat ik voor een huis uit kon geven. Dit had mijn hypotheekadviseur precies voor mij berekend. Na behoorlijk wat bezichtigingen, begon het lood me steeds meer in de schoenen te zakken; er moest toch een huis bestaan wat wél aan mijn wensenlijstje voldeed? Waar ik écht een goed gevoel bij kreeg?
Mijn neef woonde al een paar jaar met veel plezier in de Danie Theronstraat. In een opwelling typte ik op de site Funda.nl het adres 'Danie Theronstraat' in en zag dat er twee huizen te koop stonden die binnen mijn budget vielen. Meteen belde ik de bijbehorende makelaars op om een afspraak voor een bezichtiging te maken. De huizen lagen tegenover elkaar en waren elkaars spiegelbeeld. Van de eerste die ik zag, was ik al onder de indruk, maar toen ik het andere huis binnenkwam, wist ik meteen dat dít het huis was dat ik zocht. Wat moeilijk om niet meteen een gat in de lucht te springen, die makelaar om zijn nek te vliegen en hem te laten zweren het huis aan niemand anders dan aan mij te verkopen! Ik kon het niet laten om te zeggen dat ik ‘wel enthousiast’ was en later met hem contact zou opnemen.
Het eerste wat ik deed, was mijn moeder bellen, die altijd erg met mij meeleeft en wél (nu samen met mij) een gat in de lucht sprong. Vanaf toen is alles heel snel gegaan en nu woon ik alweer vijftien maanden met veel plezier in mijn huis aan de Danie Theronstraat. En voorlopig ga ik hier niet meer weg!