Soms heb je de dagen waarop het lijkt dat geluk gewoon bestaat. Het is alsof er een engeltje over je waakt, anders kan je bepaalde dingen niet verklaren. Natuurlijk kun je een heleboel redenen vinden om bepaalde dingen te verklaren, maar wat als het te mooi is om het simpel te verklaren? Zo een toestand is mij ooit overgekomen.
Ik kwam in Nederland in 1995 en net als alle emigranten had ik veel dromen en projecten, maar wist ik niet hoe ze in praktijk te brengen. Een van de dromen was een eigen plek om te wonen. Na 5 jaar van onderhuren en (ge)dwongen verhuizingen, ben ik op de Overtoom bij iemand beland. Omdat het toen de enige plek was waar ik terecht kon. Met de persoon bij wie ik woonde kon ik goed opschieten, maar het huis was gewoon te klein voor ons twee. Met alle gevolgen van dien. Ik werd wanhopig en dacht aan terugkeren naar mijn eigen land. Totdat ik een telefoontje van de woningbouwvereniging kreeg over een huis dat ik een week eerder had bezocht. Van de drie die ik had bezocht was deze het mooiste, juist die waar ik heel graag wilde wonen. Maar gezien de omstanderheden achtte ik het onmogelijk om zo een mooi huis te krijgen.
Totdat ik het telefoontje van de woningbouw kreeg of ik belangstelling had voor de woning op de Pretoriusstraat. Ruim zes jaar verder woon ik nog steeds in dit mooie huis.
