Frits Slicht
David was dus werkzaam als lompensorteerder, een weinig perspectiefvol beroep en ook een onzeker beroep. Zeker als je in die tijd werkte bij de Lompenhandelaar Veerman, zoals blijkt uit onderstaand artikel: “De lompensorteerdersvereeniging „Verbroedering in Standvastigheid" heeft Zaterdagavond getoond, dat zijj behalve van manhaftig strjjden voor lotsverbetering, ook van gezelligheid weet. Zij heeft terecht ingezien, dat een genoegeljjke avond, te zamen met de vrouwen en met vrienden en kennissen doorgebracht, de onderlinge verbroedering kan bevorderen en tevens opgewektheid schenkt om lateren strjjd weer met standvastigheid te voeren. De vereeniging had eer van de tooneelvoorstelling, in Plancius georganiseerd. Alles was met zorg en ijver voorbereid en liep goed van stapel. Vooral het stukje „De staking bij Beerman", door den voorzitter, den heer B. Cohen, ineengezet ter herinnering aan de onlangs glansrijk gewonnen staking bij den lompenhandelaar Veerman, vermocht in hooge mate de belangstelling der aanwezigen op te wekken. Ook de overige nummers van het programma vielen zeer in den smaak en. er was animo voor het bal, zoodat, kortom, de avond een succes was, Hopen wjj nu, dat de werklooze diamantbewerkers en lompensorteerders, te wier voordeele de opbrengst der uitvoering kwam, ook eenig profijt mogen trekken uit het gesmaakte genoegen.” Bron: Het Volksdagblad van 06-02-1900
In bovenstaand artikel wordt verwezen naar een staking bij de lompenhandelaar Veerman. Die was inderdaad een jaar eerder en deze was uitgeroepen omdat Veerman iedereen die lid was van de lompensorteerdersvereniging ontslagen werd. De vrouw die wel uit werken zou kunnen, verklaart echter “niets te doen”. In het huis woont ook de Weduwe Bruinvels, zij is 69 jaar oud. Zij verdient met het verkopen van snoepgoed en het verkopen van loten een bedrag van ongeveer fl.2,50 per week. Het gezin staat volgens de ambtenaar als gunstig bekend.
Kinderen
Als dit dossier wordt opgemaakt zijn er drie kinderen geboren; Esther op 5 juli 1899, Vrouwtje op 4 juli 1901 en Rachel op 7 augustus 1903. Zowel Esther als Vrouwtje overlijden echter al op zeer jonge leeftijd. Esther op 25 januari 1901 en Vrouwtje op 28 november 1904. Voor de ambtenaar is dit geen aanleiding om zijn oordeel aan te passen. Het is een gezin dat gunstig bekend staat maar dat zich wel zelf kan redden. Een volgens mij volstrekt weinig begripvolle reactie. Een jong gezin waar het eerste kind is overleden met daarnaast een peuter van net twee jaar en een baby van ongeveer een maand oud. Hij noteert verder dat er geen beleenbriefjes zijn en dat het gezin nooit iets heeft gevraagd van de H.Z.A. (Huiszittende Armen).