Frits Slicht
Het gezinsinkomen was bepalende voor het verlenen van de steun. Het giing om de ouders, hun kinderen al dan niet getrouwd. In oktober 1934 bijvoorbeeld wordt nauwkeurig verslag gedaan van de diverse inkomsten. Frederika, inmiddels 36, werkt bijvoorbeeld als werkster bij Van Cleef op de Weesperzijde 44. Op dit adres woonde een Jacob van Kleef. Zij is inmiddels 36 en nog thuiswonend. Zij heeft een wekelijks inkomen van rond de fl. 6,-. Verhuisbericht van kruidenier Blitz, bron: NIW van 13 maart 1936 
Izak, 23 jaar oud, werkt nog steeds bij kruidenier Blitz in de Weesperstraat, hij werkt als knecht met een inkomen van fl. 15,- per week. Barend, 26 jaar oud, is stoffeerder en ‘meest werkzaam’ bij de firma De Vries in de Sint Antoniesbreestraat 29. Hij verdiende daar fl. 25,- per week maar kwam medio augustus 1934 ‘zonder’. Tot aan de laatste week van september genoot hij ‘R.U. vakbond maar is nu uitgetrokken’. Hij zou wel weer af en toe werken, onduidelijk is wat zijn inkomsten zijn omdat ‘de loonbriefjes nog niet zijn ingekomen’.
Conclusie
De conclusie is dat het gezinsinkomen te hoog is om tot verstrekking van handelsgeld over te gaan. Een jaar later is de situatie verandert. Frederika is ziek en onder behandeling van een dokter Breemen. Waarschijnlijk gaat het om Dr. J. van Breemen, Geneesheer – Dir. Instituuut voor Physische Therapie (adresboek 1933 – 34). Dr. Jan van Breemen was toen en nu nog steeds een autoriteit op het gebied van de bestrijding van de reumatiek. Vanwege haar ziekte is zij ontslagen. Afbeelding met Dr. J. van Breemen, bron: de Courant, het Nieuws van den dag van 15 mei 1934. 
Barend is nog steeds werkloos. Alleen Izak is nog aan het werk en wel als slagersknecht bij de kruidenierswinkel van Blitz in de Beethovenstraat, nummer 60.
Artikel over de nieuwe zaak van kruidenier Blitz in het Nieuw Israelietisch weekblad van 06-09-1935 
Controle
De aanvragen om handelsgeld blijven komen. In het dossier wordt melding gemaakt van een controle in 1936. De controleur van Het Bureau is op 6 oktober 1936 langs geweest bij Joseph Kool. Hij heeft niet voldoende handel aangetroffen. De opbrengst in deze handel, de lompenhandel, is daarbij ook nog eens zeer gering. Wat bedoelde de controlerend ambtenaar nu precies? Want een oude economische wet leert ons dat een gering aanbod en voldoende vraag zou leiden tot prijsstijgingen. Mogelijk heeft de controleur zich verschreven en bedoelde hij dat er misschien wel voldoende handel was maar dat er desondanks niet veel mee viel te verdienen (zie verhaal 9).
De artikelen, zo vervolgt de controleur, worden in een register ingeschreven. Volgens dit register: “was ’s mans laatste inkoop van betekenis op 14 september 1936. Men moet thans leven van de inkomsten van de zoon. Enige hulp lijkt hem dan ook nodig om de man in staat te stellen met venten voort te gaan”.