Frits Slicht
Zoals in een eerder verhaal beschreven, gaan de Bedoeïenen nu naar een mogelijke beter voorstellingsterrein dan eerder in 1892. Gekozen is voor de oude wielerbaan in Amsterdam Oost, aan de rand van wat nu de Indische Buurt is. Het grote voordeel is natuurlijk dat er al tribunes zijn en een groot open middenterrein. Kaart Indische Buurt in opbouw met wielerbaan, bron SAA 
Geen wielrijders aan de Zeeburgerdijk op hun lichte, glinsterende karretjes in moderne sportkledij, maar “een woeste bende zwarte mannen en vrouwen, die vliegen en rennen op vurige paarden. Men zal er geen strijd zien tussen renners, integendeel: krijgsdansen door gillende vrouwen en kinderen. Behalve het publiek, zal men er niets zien, dat op een wielerbaan thuis behoord. Kamelen zullen over het middenterrein lopen, in plaats van de jury, en ook is er geen muziek van het korps, dat altijd bij de wedstrijden speelt, maar daarentegen zal men het krijgsgehuil en -gegil horen.”
(bron: Het nieuws van den dag: kleine courant van 26-07-1902)
Weesperpoortstation, Rhijnspoorplein. Collectie Stadsarchief Amsterdam, Beeldbank: prentbriefkaarten. Datering ca. 1908. 
Deze manier van berichtgeving, van beschrijving van deze groep Bedoeïenen, is eigenlijk overal wel terug te vinden (via delpher.nl). Zo beschrijft het Algemeen Handelsblad van 26 juli 1902 de Bedoeïenen bij hun aankomst als: “Zo zaten daar gister zoo vreedzaam neerghurkt, zoo zoetjes-duttend, soms wat gekken, dan kinderlijk schaterlachtend, ook wel even kibbelend nu en dan onder een der lage kappen van ’t Weesperpoort-Station”.
Gelukkig nuanceert de verslaggever dit beeld een beetje. Het is toch ook wel vreemd dat zo’n groep ‘kinderen van de woestijn’ vanuit de eigen leefomgeving wordt gehaald om zich hier vier weken te laten bekijken. Ze zitten echt te kijk en daar zit volgens het Algemeen Handelsblad toch wel iets tragisch in. Maar, zo lijkt het althans, zo lijken de Bedoeïenen het niet te voelen.
In ieder geval zijn de bewoners van Amsterdam Oost onder de indruk van het eerste schouwspel dat hen te deel valt. De tocht naar de wielerbaan loopt namelijk via de Linnaeusstraat. Vele nieuwsgierigen uit deze toen al dichtbevolkte buurt keken hun ogen uit. Hoe de groep precies naar de wielerbaan aan de Zeeburgerdijk is getrokken, is niet bekend. De Indische Buurt was in 1902 nog lang niet klaar, men zat nog in de eerste bouwfase. Intocht van de bedoeïenen. De Telegraaf van 26-07-1902 
Het feit dat de Indische Buurt eigenlijk nog niet bestond, zou de reden kunnen zijn om de groep Bedoeïenen daar te laten bivakkeren. Want behalve dat ze daar zouden optreden, zouden ze daar ook verblijven.