Frits Slicht
Zodra ik het woord ‘schaking’ las, was mij eerste gedachte dat een Bedoeïen meisje geschaakt zou zijn. ‘Het zonder toestemming weghalen van een vrouw’ is dan ook de meest gebruikelijke uitleg of betekenis. Maar het ging hier niet om een jonge vrouw maar om een jongeman. Het zou allemaal hebben plaatsgevonden na de gespeelde huwelijksvoltrekking in het kamp der Bedoeïenen. Het aardige, hoewel, aan dit verhaal is de bijna serieuze ondertoon als het gaat om de huwelijksvoltrekking. De kranten, het zijn er meerdere, doen voorkomen dat er toch echt iets officieels heeft plaatsgevonden. De Haagsche Courant (16-08-1902) vermeldt bijvoorbeeld dat ‘onder ’t lezen van een hoofdstuk uit den Koran’ de beide huwelijkskandidaten ‘naar den huwelijksmat’ werden begeleid.
De bruidegom die uiteraard de hele ceremonie heeft meegespeeld en zijn bruid op zijn paard naar ‘het binnenste van zijn tent voerde’, deze jongeman is dus dezelfde avond geschaakt. Geschaakt door een Amsterdamse dame, al dan niet van stand, daar zijn de kranten het niet helemaal mee eens. En met kranten bedoel ik toch echt vele kranten die elkaar in meer of mindere mate napraten. Zelf kranten in Nederlands Indië brengen dit nieuws.
Het is het Algemeen Handelsblad die als eerste meldt dat er zich iets heeft plaatsgevonden. Het korte bericht vermeldt dat er ‘een Bedouin zoek’ is. Hij zou mogelijk zijn gevlucht, met hulp van de dame. Het is De Telegraaf die voor het eerst melding maakt van de schaking. De andere kranten die op deze opmerkelijke gebeurtenis ingaan, maken gretig gebruik van hun verhaal. Heel erg serieus neemt de krant het allemaal niet op, want het lange artikel gaat vooral in op een bezoek van de verslaggever aan het kamp van de Bedoeïenen.
Voor het complete verslag, zie de bijgaande afbeelding (het artikel hieronder). Een schaking in het Bedoeïenen kamp. Bron: Haagsche courant van 16-08-1902 
Komkommertijd?
Volgens de krant Het Volk is het allemaal gedoe om niets. Zij menen dat er sprake is van ‘Een komkommer-bedouien’. En hoewel deze krant zichzelf de krant voor de arbeiders noemt is voor hen duidelijk: “Het is wel niet één April, maar de komkommertijd geeft ook aanleiding tot journalisten fantasieën. Dat van aristocratische Amsterdamse dame zich zó zou vergeten, dat zij ervandoor gaat met een Bedoeïen, neen, dat wil er bij ons niet in. Daarvoor denken wij te goed van de aristocratische Amsterdamse dames.”
Bron: Het Volk, dagblad voor de arbeiderspartij, 17-08-1902