Brief aan Wil Merkies

BRIEF AAN WIL MERKIES

Vrijdag 16 maart 2018

Beste Wil,

Vandaag is het precies 6 weken geleden dat ik je heb leren kennen en bevind ik me op precies dezelfde plek als waar ik je heb leren kennen en met hetzelfde doel: Een ruimte in Post Oost aan de Wijttenbachstraat, waar ik een schrijfworkshop volg met als insteek  het schrijven van een verhaal voor de website van “Het geheugen van Oost”.

Zes weken geleden maakte ik kennis met je, omdat jij, samen met Dineke, deze schrijfworkshop gaf. We zaten allemaal aan de grote tafel, en jij zat precies tegenover me. “Een dikke tachtiger” zo schatte ik je leeftijd in. Je vertelde dat je de “eerste vrouwelijke sportverslaggever van Nederland” was geweest voor de Volkskrant en in je leven veel journalistieke ervaring had opgedaan. “Interessant”, vond ik en ik bedacht dat ik graag eens met je zou willen praten over jouw leven en wat je allemaal had gedaan. Nadat we allemaal iets persoonlijks hadden geschreven over Amsterdam-Oost, lazen we om beurten ons verhaal voor aan de rest van de groep. Het ene verhaal was nog mooier dan het ander, en wat me aan jou opviel, was hoe positief jouw reacties op onze verhalen waren.

Van het met jou praten over jouw leven en wat je allemaal hebt gedaan, is het niet gekomen en zal het ook nooit meer komen. Een paar dagen na onze eerste kennismaking ben je opgenomen in het ziekenhuis, waar je op 7 februari bent overleden op 86-jarige leeftijd.

In een stuk over jouw overlijden las ik een beknopte opsomming van dingen die jij allemaal gedaan had gedurende je leven. Mijns inziens was dat genoeg voor meerdere levens. Je was altijd bezig en had een tomeloze inzet. In dat stuk stond ook dat jij zelfs nog op je sterfbed druk was en je je zorgen maakte wie er komende vrijdag de schrijfworkshop zou doen.

Wil, ik weet niet of er een hiernamaals bestaat. Maar als dat bestaat en als je je daar op dit moment bevindt, dan weet ik zeker dat je daar onder andere ook een schrijfworkshop zult organiseren, of zelfs al georganiseerd hebt.

Het was fijn om je gekend te hebben, al was het maar heel erg kort.

Je was een bijzondere vrouw.