Ongevraagd eervol ontslag?

Verteller: Frits Slicht Frits Slicht
Auteur: Frits Slicht Frits Slicht
Sarphatistraat
Prentbriefkaart van de Sarphatistraat in Amsterdam bij de Hoge Sluis, ca. 1910. Portretten en afbeeldingen van joods Nederland rond 1900, JHM.

Prentbriefkaart van de Sarphatistraat in Amsterdam bij de Hoge Sluis, ca. 1910. Portretten en afbeeldingen van joods Nederland rond 1900, JHM.

In het jaar 1910, ik schreef er eerder over, verscheen er een artikel in het Vakblad De Bode over Cornelia waarin zij ‘een vrouwelijke Czaar’ werd genoemd. Repercussies vanuit het bestuur van de gemeente waren er niet, of niet zichtbaar in ieder geval. Gelukkig heeft Esther Shaya meer onderzoek gedaan en daaruit bleek dat (pas!) in 1916 de emmer bij de wethouder aan het overlopen was. Maar het duurde allemaal toch nog wat langer. In 1919, zo blijkt uit een artikel, wordt er voor haar ‘ongevraagd eervol ontslag’ aangevraagd. Wat haar wordt verweten, wordt in de kranten en tijdschriften niet vermeld. Esther Shaya in haar boek wel (bron: Wacht Maar, blz. 25-31).

Het Eindhovensch Dagblad van 12 juni 1919 schrijft over het volgende over het ongevraagde eervolle ontslag:

“ Het onvrijwillig eervol ontslag van het vrouwelijke schoolhoofd C. H. de Jong -  in de wandeling onder de volksopvoeders Jetje de Jong ook wel minder eerbiedig - Tante Jet - genoemd, is mede een der „kluiven" waaraan in den Raad druk zal getrokken worden en zwaar over geboomd. Het is ook een zwaar geval, dat voor, zoo ver bekend, nog nooit te Amsterdam voorkwam. Ontslag van een Schoolhoofd, nog wel van eene voorname Stadschool - de Sarphatischool - omdat de medewerkende onderwijzeressen hare patrones voor te lastig houden. Hef is waarlijk een mooi geval en in deze demokratische tijden vallen er vele slachtoffers en dat niet alleen bij de raadsverkiezingen. Dat de Dames Vereeniging „Thugatêr" voor hare beschermelinge opkwam spreekt van zelf, maar het zal denkelijk luttel baten en met 16 October 1919 zal mej. De Jong wel „er uit" moeten, zooals dat in vaktermen heet.“

Steun vanuit oud-leerlingen, oud-collega’s en van de Vereniging Thugatêr is er. Zij wijzen op het feit dat zij ruim 46 jaren van haar leven heeft gewijd aan het onderwijs in Amsterdam, maar het mag niet baten. Lastig was het wel voor B&W, maar zij worden geholpen én verlost door Cornelia de Jong. Zij schrijft in december een brief waarin zij haar ontslag aankondigt. Per 1 januari 1920 gaat zij met pensioen.

Terug naar de inhoudsopgave

Alle rechten voorbehouden

79 keer bekeken

Anja

Cornelia de Jong

Bedankt voor alle items op deze site over de Sarphatischool en Cornelia de Jong, hoofd der school!  Ik ben het boek "Henriëtte Pimentel" ( Esther Shaya en Frank Hemminga) aan het lezen en uw aanvullende informatie is daarbij waardevol.

Het boek vind ik- na lezing van het eerste hoofdstuk - een aanrader.