Frits Slicht
Een ander probleem dat in 1889 op het bureau van Cornelia terechtkwam, was het feit dat men overwoog om de Openbare Werk- en Leerschool (voor meisjes) te verplaatsen naar het midden van de stad. Dat zou zowel in het belang zijn van bovengenoemde school alsmede in het belang van de Sarphatischool.
In hetzelfde jaar 1889 vermeld het Algemeen Dagblad ‘met genoegen’ dat overeenkomstig een advies van de Gemeenteraad het hoofd van de Sarphatischool besloten heeft: “….des Zaterdags geen onderwijs te geven, waarbij de leerlingen met de handen moeten werkzaam zijn. Ofschoon deze maatregel eerst na de zomervakantie is ingevoerd, werd de school dientengevolge aan het einde van 't jaar des Zaterdags bezocht door ongeveer 40 meisjes, die vroeger op die dag wegbleven.” Bron: Alg. Hand van 18-06-1889
Het stoppen der kousen
Revolutionair kan je haar eerste stappen op het gebeid van de vakdidactiek nog niet noemen. Maar Cornelia vond het blijkbaar belangrijk genoeg om ‘Het Onderwijs in de Nuttige Handwerken’ aandacht te schenken. In het artikel dat zij schrijft verwijst ze naar Mej. A. C. Willers die haar methode van kousenstoppen heeft gepubliceerd. Achteraf lezend doet het wat tuttig aan, maar gezien de tijd waarover ik schrijf lag dit duidelijk anders. Daarbij, en dat mag niet over het hoofd worden gezien, schenkt mevr. Willers veel aandacht aan het vastleggen van haar methode in een leerplan. Het gaat ook over meer dan alleen sokkenstoppen, maar over het handwerkonderwijs in brede zin. Pensioenkaart van Mej. A.C. Willers, bron: indexen SAA. 
Hier twee citaten uit het artikel: “Wij hopen zeer, dat er nu ook spoedig een leerplan moge vastgesteld worden voor de scholen 1e klasse, met 9 maandelijkse cursus en voor de scholen 2e kl. Door het invoeren van het handwerksonderwijs overdag kan in de hoogste klasse meer tijd worden besteed aan het verstellen, knippen en naaien, en zal het meisje na volbrachten schooltijd verder zijn gekomen dan breien en de naailap, zoals tot nu toe nog op vele scholen het geval is.”
En:
“Aan alle voorkomende moeilijkheden is in deze methode gedacht en de onderwijzeres wordt opmerkzaam gemaakt op alle kleinigheden, die goed methodisch onderwijs in den weg zouden staan. Ondergetekende zag er uitstekende resultaten van: de kinderen leerden een vlugge en nette wijze van herstellen, niet door dom nadoen, maar door zien en begrijpen. De prijs van de Handleiding is 20 cent en kan voor niemand een beletsel zijn, die vindt, dat de lagere school geen onderwijs geeft, dat voor een meisje uit de volksklasse meer nut afwerpt dan het kousenstoppen. C. H. de Jong. Hoofd der Sarphatischool.”
Bron: Het Nieuws van den Dag, kleine courant van 27-11-1889