Straatspelletjes

Verteller: Hannie Storteboom
Majubastraat, Transvaalbuurt

Het was toen in de Majubastraat een heerlijke periode van veel vriendinnetjes en vooral van buitenspelen.

 Hannie in de Majubastraat, 1945

Hannie in de Majubastraat, 1945

Alle rechten voorbehouden

De straat waar ik opgroeide was de Majubastraat. Ik woonde er vanaf mijn geboorte in 1942 tot zo ongeveer mijn eenentwintigste. Het ingewikkelde leven begon pas op de middelbare school in Zuid. De tijd ervoor herinner ik me als een heerlijke periode van veel vriendinnetjes en vooral van buitenspelen.

De Majubastraat was, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Pretoriusstraat, een straat van volstrekte rust. De schaarse auto's die er toen waren, reden zeker niet in onze straat. Zo veilig was het er, dat balspellen als 'stand in de wand', 'slagbal met rondjes' en 'Jokari' er ongestoord gespeeld konden worden. Op de rijweg dus, waar slechts af en toe een fietser reed. Ballen deden we ook op de stoep. Echte meisjesspelletjes waren dat: 'Karel Een brak zijn been' en 'randje tik'. Allemaal spelletjes waarbij je de bal tegen de muur gooide en vervolgens weer opving. Bij 'Karel Een' zegden we een versje op en klapten daarbij in de handen en bij 'randje tik' probeerden we een dikke rand boven de bakstenen te raken, waardoor de bal met een speciale boog weer terug kwam. Feest was het wanneer het gesneeuwd had. Had de vorst de sneeuw goed bevroren, dan bonden we de schaatsen onder en hadden zo onze straatijsbaan!

De Majubastraat is nog steeds rustig, maar spelen op de rijweg lijkt me toch onverstandig tegenwoordig. Trouwens waar zijn die fijne randjes gebleven? De hele gevelwand van de even zijde is gemoderniseerd, en niet in oude stijl.

Alle rechten voorbehouden

6917 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 Herinneringen opalen - Hannie in de Majubastraat, 2003

Herinneringen opalen - Hannie in de Majubastraat, 2003

Alle rechten voorbehouden
 Majubastraat 18-II anno 2003

Majubastraat 18-II anno 2003

Alle rechten voorbehouden

30 reacties

Voeg je reactie toe
Piet

Roel Tillart

Hoe het bestaat na zoveel jaren begrijp ik zelf niet maar nu ik de naam Roel Tillart lees, zie ik een jongeman met witblond haar boven een gebruind gezicht in mijn gedachten. Wellicht kwam hij met ons gezin in contact via mijn ouders of een van mijn 5 zusters die ouder waren dan ikzelf (ben van 1939).
Als dat klopt ben ik nieuwsgierig of jij dat nog weet. Van 1943 tot 1955 woonde ik in de Pres.Brandtstraat hoek Reitzstraat (Sparwinkel).
Piet Joon.

Roel Tillart

Hallo Majubastraat

Nogmaals maar eens proberen of er een reactie komt. Ik zag het stukje van Hilde Dirkzwager en die naam ken ik nog. Wij (mijn ouders en mijn zus Jo) woonden op nummer 14 driehoog vanaf 1940. Mijn ouders en mijn zus Jo woonden er tot in de jaren zestig en ik vertrok in 1956. Mijn vriend Gé van Zijtveld woonde op nummer 18/1hoog dus onder Storteboom die nooit reageerde op mijn eerdere verhaal. Was jouw vader geen politieagent? Ik ben van 1929 en dus een stuk ouder en dus andere vrienden en dus meer verhalen uit de oorlogstijd. Heb je ook nog de familie Ras gekend die ook op nummer 18 woonden en de familie Verheul op nummer 16? Van der Laan aan de overkant? Waar zijn ze allemaal gebleven. Ik woon vanaf 1960 in Mijdrecht.

Frans Groot

Hilde Dirkzwager

Hallo Hilda,
Ik ben getrouwd met Willy van 't Hoenderdaal en herkende je naam en familie en ook Opa en Oma van Brugge.De reden dat ik voor haar reageer is dat Willy is momenteel erg druk is met de boekhouding (jaar einde) en zal in de komende dagen een reactie schrijven.
Haar familie woonde op 22 /3 hoog.

Groetjes, Frans

Hilde Dirkzwager

Majubastraat 1945-1958

Hallo Marrie Storteboom,
Geweldig leuk om eens een kijkje te nemen op de site Geheugen van Oost! Ik ben er al heel lang weg, maar bewaar de fijne herinneringen aan de buurt en mijn jeugd daar in mijn hart! Ik heb er ook nog wel eens rondgelopen, maar vind er nu weinig terug van vroeger sinds alles is gerenoveerd. Ons gezin woonde op nr. 20 benedenhuis. Naast ons woonden mijn opa en oma ter Brugge op nr. 22. Kun jij je ons nog ons herinneren? Ik speelde vaak met je zusje Marry. Zelf ben ik geboren in 1945, dus meer van haar leeftijd denk ik. Alle leuke spelletjes komen weer bij me boven borrelen als ik al die leuke verhalen lees; knikkeren, tollen op het plein, bengelen op de klimrekken op het speelplein...
Volgens mij woont er uit die tijd vrijwel niemand meer in de goede oude Majubastraat. Ik hoop dat het iedereen goed gaat!
Hartelijke groeten van mij,
Hilde Dirkzwager

Mary Pocorni de Vries

Tranvaal buurt Majubastraat

Nogmaals even de Majubastraat,mijn verhaaltje staat er al mijn ouderlijk huis is het witte erkertje wat je op de foto ziet.Hannie moet mij zeker nog herinneren.Ik woonde naast Annie en Henk Verdel en natuurlijk Piet Kijzer,en voor mij nog meer bekende familie's,een fijne tijd was dat.

Mary Pocorni-de Vries

Transvaalbuurt Majubastraat

Mijn herinneringen staan nog goed in mijn geheugen Ik woonde Majubastraat 3 eerste etage. Nog steeds woon ik in de Transvaalbuurt mijn kinderen en kleinkinderen zijn hier allemaal geboren.Ik wil Hannie Storteboom zeggen de Foto waar jij Annie en Henk Verdel en ik natuurlijk(kleuterschool Joubertstraat)opstaan wel als Mary de Vries en niet(Richheimer)

Een bezoeker

adrie de vos

ik heb al een mail geschreven,en heb een bericht terrug gekregen,ik vind deze seite harstikke goed,jammer dat er zo weinig mensen mailen maar dat komt wel omdat wijeen beetje te oud zijn en veel ouderen geen pc heben of daar niet mee om kan gaan wat natuurlijk niet erg is ik ben blij dat ik dat nog kan.ik waar op de ovs in de smitstraat en ik vond de transvaalbuurt de buurt!ik woon nu al 36 jaar in duitsland en als nog maal mein broer henny bezoek gaik nog maar kijken maar mijn transvaalbuurt is het niet meer en ik geloof dat veele mensen dat ook zo zien !nu ik maak maar een ende als jullie nog wat van mij horen of zien willen dan mail maar drieanus@t-online.de

Visitor

Peter van den Berg

Vooruitgang?
Straatspelletjes... ja dat kon toen nog. En ouders hoefden zich geen zorgen te maken om hun roekeloos spelende kroost, want in straatjes als de Majubastraat of daar waar ik woonde, in de Magersfonteinstraat (wie weet die nog te vinden?) reed immers nauwelijks een automobiel. Bovendien had de 'Magersfontein' aan de onevenzijde een heerlijk brede stoep waar we allemaal tegelijk op konden spelen. Ik was al wat ouder, een jaar of 13, toen stratenmakers bij ons in de straat kwamen. Nu gebeurde dat wel vaker, voor onderhoud aan de riolering of zo iets nuttigs. Dat gaf natuurlijk zand op de trap en in de gang, maar ze deden goed werk dus had je dat er wel voor over. Deze keer kwamen ze met een andere missie. De oneven kant van de straat werd afgezet en toen ze klaar waren, was ruim de helft van die 'heerlijk brede stoep' in parkeerhavens veranderd.
Ik weet nog dat ik me (alhoewel ik niet echt meer veel op die stoep speelde) bestolen voelde. Die straat was toch immers van ons allemaal en niet alleen van de automobilist en zijn rokende blik. Het werd ook veel gevaarlijker op straat. Onze overbuurjongen werd op de hoek van de Retiefstraat en de Laing's Nekstraat half doodgereden, en zelf zag ik hoe in de Pretoriusstraat twee jongetjes van een jaar of 6, die achter een bal aanrenden, aangereden werden. Ik ben er toen niet bij blijven kijken en weet dus ook niet of ze het al dan niet overleefd hadden. En nu? Mijn zoontje van zes is een kei op de computer en kan je alles vertellen over de avonturen van 'De Lion King', maar van straatspelletjes heeft hij niet veel kaas gegeten. U begrijpt zeker wel, ik heb het niet zo op auto's en ga zelf zonder zo een onding door het leven. Ik snap wel dat velen van u niet zonder auto kunnen, maar het is niet dat de mens zo geboren is dat hij niet zonder auto kan, maar wel omdat de steden tegenwoordig zo gebouwd zijn, met wonen, werken en winkelen strikt gescheiden (die drie hebben immers niets, maar dan ook helemaal niets met elkaar te maken, toch?) dat de mens wel met de auto moet. Met dank aan de heren planologen !

Christina Mercken

Hannie Storteboom

Ja, hoor, bok-bok-berrie deden we ook. En knikkeren, 'één-pik-tien', dat was ook leuk! Verder was ik een fervent beoefenaar van het tollen. Zweeptol, dat kon je gewoon op de rijweg doen, fijn hoor! Priktol deden we ook, in de huiskamer op het zeil, appel- of peerpunten hadden die tollen. Lang niet zo leuk als tol en zweep, waarbij je over de straat rende. Ik was een ster in diabolo en touwtje springen. 'In spin, de bocht gaat in' en 'Wie niet volgt, is af'. Veel van die spelletjes kwam ik weer tegen in het openluchtmuseum van Enkhuizen. Ook steltlopen kan je daar en, van voor mijn tijd, hoepelen. Wat een nostalgie.

Visitor

Hans Boer

Wie kent 't spelletje 'Bok-Bok-Berrie nog? Een soort bokspringen in de lengte met een almaar langer wordende bok. Zeer slecht voor je rug, denk ik.Levensgevaarlijk was slingertikkertje. Ook hierbij werd de rij steeds langer, waarbij je als buitenste bijna letterlijk gelanceerd werd!