Herinneringen

Foto's

Ik heb hier een paar foto's welliswaar super klein maar toch erg leuk .
Een van de ijskar van Herman de Waal die overgenomen is door zijn zoon Guus naar zijn overlijden dus jammer genoeg niet met hem er op maar wel het paard en Guus mijn vader die op zondag meehielp met de ijs verkoop.
En van mijn ouderlijk huis waarvan de gevel nu erg veranderd is niet in het voordeel vind ik.
Een foto waar mijn ouders op staan met hun trots hun nieuwe scooter voor frankendaal in een lege straat want er waren er maar weinig die een auto hadden.
Ook een van het weiland achter ons huis want vanuit de tuin keek je over het land uit naar de Nieuwe Oosterbegraafplaats,en van mijn optreden in Frankendaal in de rol van heks (rot rol had ik weer mocht nooit die van prinses) maar de foto's zijn mij erg dierbaar.
Aankomende zondag zal ik ze meebrengen als we de wandeltocht door de buurt gaan maken, ik ben erg benieuwd wie er allemaal intresse hebben getoond voor ons loopje.

Groetjes Ria

-------------------------------

Beste Ria,

Mag ik of Jo Haen de foto's een dagje lenen om in te scannen.
Wij kunnen de (zoals jij zegt) super kleine plaatjes tot 1200% vergroten en bijwerken.
Het spreekt voor zich dat er uiterst zorgvuldig mee omgegaan wordt.

Gr.,
Ron de Wit

-------------------------------

Natuurlijk ik zal ze Jo zondag meegeven

Groetjes Ria

-------------------------------

Super. Dank je wel alvast.

Gr.,
Ron

Herinneringen ???

Ze zeggen tijd heelt wonden maar niets is minder waar,maar het verlies van geliefde heelt nooit .Gisteren was ik bij het graf van mijn zoon en echtgenoot en dan weet je hoe groot het gemis nog steeds is gelukkig was het weer goed en bij het verzorgen van de planten sprong er een klein kikkertje op mijn hand ,een troost van boven? zelf dacht ik van niet want zelfs de aanblik van dat kikkertje bracht verdriet naar boven.
Dus laten we er met zijn alle in de herfst van ons leven proberen er iets goeds van te maken en er alles uit te halen wat er nog in zit.
De herinneringen aan vroeger zeker uit onze jeugd geeft ons toch erg veel voldoening zeker nu je de mensen ontmoet van toen die tijd.
Dus bij de volgende wandeltocht door de wetbuurt hoop ik meer mensen uit mijn jeugd te ontmoeten,

Groetjes Ria.

------------------------------------------

Hoi Ria,
Nu kan ik wel gaan zeggen, ik voel met je mee en ook dat ik vind dat je je er dapper doorheen slaat, en dat meen ik echt uit de grond van mijn hart, maar eigenlijk zijn hier geen woorden voor.
Niet van een ander tenminste.
En toch voel ik met je mee, al heb je daar niks aan, want het is jouw verdriet en het is gewoon vreselijk wat jou is overkomen.

Re: Re.Zomaar de Wetbuurt

Dat veelvuldig bezoek aan de dokter heeft zeker tot gevolg gehad dat ze over de 100 werd. Ik kwam toen ik 17 was wel over de vloer bij de familie.
Weet je wie ik ook nog vergat in mijn namennoemerij. Fietje Willemse uit de Fahrenheitstraat. Ken je die. Haar broer heette Adrie. Ik kwam Fietje weer tegen in de Rivierenbuurt, onze kinderen zaten bij elkaar op de kleuterschool het Mierennest op het Victorieplein. Maar ook dat is dan 38 jaar geleden want mijn oudste dochter is 42.
Die foto vind ik enig. Ik was echt blij verrast, wist niet eens dat die foto was genomen. Hartstikke leuk zo wij vieren, ik ben bijna ontroerd. Nou ja dat is misschien wat overdreven, maar echt leuk vond ik het wel.
Ja die wandeling, ik begreep dat Jo wilde dat wij in ieder geval er 8 hadden en tot nu toe hebben we er 5.
Maar laat ik me er niet mee bemoeien want dan gooi ik waarschijnlijk zoals gewoonlijk weer de boel door de war.
Wat een weertje, ga lekker lezen op mijn zonneterras. (klinkt sjiek, het is gewoon een groot uitgevallen balconnetje.)

Groetjes

Re.Zomaar de Wetbuurt

Hoi Constance .Wat een leuke foto van ons vieren vindt je niet ik heb hem meteen op mijn facebook geplaats kunnen ze zien wat een leuke dag wij hadden.Nu even over Mien Papagaai ze is nog niet zo lang geleden overleden en woonde in het open hof ze is zelfs dik over de 100 geworden.Mien was niet alleen de brei opzichter van frankendaal maar zat ook heel vaak bij de dokter de Vos op de von liebigweg.dr de Vos was een schat van een vrouw ze woonde en had haar praktijk op de von Liebigweg het laatste huis tegen de dijk van de weespertrekvaart haar praktijk ruimte was super klein en kleine wachtruimte dus zaten de mensen ook op de trap.Mien was een trouwe patient en zat al breiende te wachten tot ze aan de beurt was .Mien was een joodse vrouw met een niet joodse man getrouwd en dat heeft haar gered maar je vraagt je nu af wat een leed heeft die vrouw toen door moeten maken en dat dat de rede was van haar veelvuldig bezoek aan de Dokter.
Nog even over de wetbuurt wandeling ik kan echt alleen op de 4de of na de 18de.Groetjes Ria

zomaar wetbuurt

Een heel goede morgen, deze morgen,

Jemig de Pemig ik ben vanmorgen eens wezen lezen, maar deze herinneringen aan de wetbuurt begonnen al in 2006 of zoiets.
Eigenlijk was ik altijd voorzichtig met namen, maar ik zag dat in het gehele geheugen van oost met namen gegooid wordt bij de vleet.
En dat is leuk. Het gaat om herinneringen en het is enig om dan die oude vertrouwde namen van vroeger te lezen.
Dus ik begin nu maar met wie ik zo al omging, ook in de hoop dat er zich meerderen melden voor de wandeling op 4 september in de Wetbuurt/Amsteldorp.
Of heb je er al een stuk of 100, Jo?
Dan moeten we ons allemaal opstellen in rijen van 1.
Dat was éen van de fervente uitdrukking van Frits Visser van de Weesperzijde 295. Ik begrijp dat er in ieder geval twee Fritsen Visser woonden in de Wetbuurt. (Misschien wel 3 of 4 of een waar leger van Fritsies Visser, wie zal het zeggen.).
Enfin Frits Visser van de Weesperzijde was best wel een markant figuur in de Wetbuurt en dat ik een tijdje met hem omging en ook thuiskwam bij zijn ouders, is niks bijzonders, want volgens mij waren er vele dorpse jonge vrouwen die dezelfde omgang hadden.
maar wel veel plezier gehad.
Mijn beste vriendin was Nelleke van der Zwart van de Fahrenheitstraat.
In eerdere reacties viel vaak de naam van haar broer Joop van der Zwart. Helaas is hij een aantal jaren geleden overleden. Dit hoorde ik van zijn zus Nell, met wie ik twee jaar geleden nog even telefonisch contact had (zij heeft geen computer of internet), maar ach, die contacten verwateren jammergenoeg toch weer. Er zit meer dan 40, 50 jaar tussen, ieder heeft zo een heel ander leven gehad.
Ook viel de naam van Mientje Papegaai oftewel mevrouw van Westhreenen, breiende opzichteres bij Frankendael.
Toevallig heb ik weer contact met haar zoon Ferry en zijn vrouw. Die wonen in Almere Haven, waar geloof ik heel veel wetbuurters naar toe zijn gegaan. Nu moet ik eerlijk zeggen, het is ook wel een beetje mijn schuld als contacten verwateren. Want dan druk ik op een knop en ben gelijk alle emailadressen kwijt, nu heeft Ferry ook al geen computer en internet, hij leest mails in de bieb, maar zijn telefoonnummer is ook al weer zoek. En het erge is, ik woon nu alleen, dus kan ik niet eens mijn kinderen de schuld geven.
Enfin, Ferry en Gonny, als jullie dit lezen, mail dan Jo Haen even dat je komt op de wandeling 4 september.
Een andere heel goede vriendin was Janny van Beeren op de Von Liebigweg. Die Von Liebigweg liep ook zo eigenaardig, een hele grote straat en dan wat kleine straatjes. In ieder geval aan haar en haar familie heb ik heel goede herinneringen. We zaten in de 6e klas en ik herinner me zo goed de zaterdagavonden bij haar. Dan zat de hele familie tv te kijken, Publieke Tribune was zo een Varaprogramma met de drie broertjes Lutz en zang van Tini Ling. (Haha, nooit meer aan gedacht, maar nu hoest ik het zo op.). Nou ja elke zaterdagavond was het daar ingezellig. Gek, opeens herinner ik me dat ik stiekem mijn nagels had gelakt, knalrood natuurlijk. Ik kwam toch het huis uit en trots stapte ik bij de fam. van Beeren naar binnen. Maar ik had niet gerekend op Pa van Beeren. Die vond het maar niks.
Zij organiseerden met nieuwjaar ook een soort kerstboomverbranding, daar bij die kolenboer op de Weesperzijde. Heel professioneel, de brandweer werd gebeld voor advies en voor de melding dat die kerstbomen daar in de fik gingen.
En dat mocht gewoon allemaal.
over de winkeltjes gesproken. (Hm, niemand spreekt daar nu over, maar toch....).
Er was ook een Vana. Daar was een broer van een andere vriendin, Jenny Mollee van het Somerlustpad, bedrijfsleider of zoiets.
Over roken gesproken. (hm...tralalala who the fuck spreekt er over roken?)
Nou dat is werkelijk nu een heikel punt, maar Jenny Molle en ik kochten bij Kelder, heette die sigarenwinkel nu Kelder op de Fahrenheitsingel. Wij kochten daar een pakje Silkie voor 50 cent. Volgens mij zaten daar 10 sigaretten in. En die rookten wij als 14-jarigen achter elkaar op, op de hoek van de Fahrenheitstraat. 's Avonds in het donker. Maar toen kwam haar broer voorbij en dat wisten wij niet. Toch heeft hij niks gezegd, maar wel geinformeerd bij Jenny waar ze was. Nou gewoon bij Constance thuis. En ik was bij Jenny thuis, de geëikte smoes van toen en nu.
Ik weet niet meer hoe die broer heet, Joop of zo.
Nou voordat dit en boek wordt, stop ik er maar weer mee.
Gaaaaaaaaaaaaroetjes

Kindertijd

Opgaand in het spel hinkel je mij voorbij schuif je het blokje door van hokje één naar tien.
Vanuit mijn kindertijd weet ik hoe moeilijk je het blokje stuurt,toen door mij gespeeld met vriendjes uit de buurt.
Nu speel jij dit spel hinkel je aan mij voorbij,met even oogcontact,gelegenheid bij jou tot blozende verlegenheid.
Jij geniet van dit spel en leest niet de wens dat deze onschuld wordt herkend,als je op een dag volwassen bent.

Re: Een doos met herinneringen

Ria:
Vandaag een beetje aan het rommelen en opruimen en dan kom je dingen tegen waarvan je denkt kan dat weg een doos met lieve briefjes en dan heb ik het weer in mijn handen en lees alles opnieuw en dan komt alles weer boven en na het gelezen te hebben gaat het weer terug in de doos met nu nog niet later misschien.Ook de herinneringen uit mijn jeugd elke keer komen er weer anekdote's boven ,zoals ik was denk ik een jaar of 8 dat ik mijn vriendinnetjes overhaalde om met mij op de fiets naar het Franse kamp te gaan dat was bij Bussum.Ik had net een nieuwe fiets gekregen en groene die wel wat aan de grote kant was,dus mijn vader had blokken aan de trappers gemaakt zo dat ik er beter bij kon.Maar de andere vonden het niet zo'n goed idee en een haakte al af bij Diemen,alleen Magtelt ging met mij mee.Het was een rot eind fietsen maar ik wist de weg want met mijn ouders had ik die tocht meermalen gedaan want oma van vaders kant had daar een huisje waar ze de hele zomer verbleef.Maar oma was niet zo heel erg blij om ons te zien ,dus wij weer terug naar huis waar iedereen in rep en roer was dus bij thuiskomst geen hartelijk onthaal maar zonder eten naar bed .Voortaan maar niet meer zo'n avontuur ondernomen gewacht tot ik wat ouder was.Fijne zondag voor iedereen groetjes .Ria

ja Ria, zo gaat dat met herkinneringen. En de herinnering van de ene, roept weer een herinnering van de andere op. Jouw onderneming met fietsen (haha, ja met die blokken op je pendalen) naar je oma in het Frnase Kamp, ik moest er erg om lachen. Maar tegelijkertijd riep dat bij mij een herinnering op. Ik was toen getrouwd en mijn twee dochtersjes waren 3 en 4. Ik woonde in de Lekstraat tegenover de speeltuin en ging elke middag naar mijn ouders in de Middelhoffstraat, met de dochtertjes natuurlijk.
Op een gegeven moment was het zo in de Lekstraat dat alle kinderen opeens alleen buiten mochten spelen. De moeders hingen uit het raam, de kindertjes, allemaal, 3, 4 of 5 jaar, moesten op de stoep blijven en mochten met hun autoped of fietsje van de ene hoek naar de andere. Dat ging zo goed, dat de moeders besloten dat ze een best een blokje mochten door de Waverstraat. Dat ging ook goed, maar op een gegeven moment kwamen mijn dochtertjes niet terug. Paniek, alom, nergens te bekennen. Ik pakte mijn brommer, keek in het maarten Luther Kingpark, want daar zat ik ook vaak met ze bij de zandbak, nergens. De hele buurt afgekamd.
Toen stond mijn vader voor de deur ook op zijn brommer. Wat hadden die bijdehandjes nu gedaan. Die waren in hun eentje naar oma en opa gegaan. De een op een autoped met luchtbanden, de ander op zo een houten stepje. Pffffff, dat dat goed is afgelopen, want ze moesten toch drukke stukken over, daar bkij de Berlage Brug, maar ook dat stuk van het Amstelstation (heet dat ook al Weesperzijde), waar je zo in het dorp komt.
Ik moest zo lachen toen ik jouw fietsonderneming las, maar dacht gelijk aan dat voorval.
En voor de Izegrimmen die denken dat heeft niks met oost te maken, toch wel, ze gingen toch naar oma en opa in de Middelhoffstraat. Is Amsterdam Oost.
Groetjes
Constance

Een doos met herinneringen

Vandaag een beetje aan het rommelen en opruimen en dan kom je dingen tegen waarvan je denkt kan dat weg een doos met lieve briefjes en dan heb ik het weer in mijn handen en lees alles opnieuw en dan komt alles weer boven en na het gelezen te hebben gaat het weer terug in de doos met nu nog niet later misschien.
Ook de herinneringen uit mijn jeugd elke keer komen er weer anekdote's boven ,zoals ik was denk ik een jaar of 8 dat ik mijn vriendinnetjes overhaalde om met mij op de fiets naar het Franse kamp te gaan dat was bij Bussum.Ik had net een nieuwe fiets gekregen en groene die wel wat aan de grote kant was,dus mijn vader had blokken aan de trappers gemaakt zo dat ik er beter bij kon.Maar de andere vonden het niet zo'n goed idee en een haakte al af bij Diemen,alleen Magtelt ging met mij mee.
Het was een rot eind fietsen maar ik wist de weg want met mijn ouders had ik die tocht meermalen gedaan want oma van vaders kant had daar een huisje waar ze de hele zomer verbleef.
Maar oma was niet zo heel erg blij om ons te zien ,dus wij weer terug naar huis waar iedereen in rep en roer was dus bij thuiskomst geen hartelijk onthaal maar zonder eten naar bed .Voortaan maar niet meer zo'n avontuur ondernomen gewacht tot ik wat ouder was.
Fijne zondag voor iedereen groetjes .Ria

Wandeling

Hoi buurtjes,

Nou ik heb Jo gemaild dat ik meega 14 augustus.
En ik schaam me werkelijk kapot, idioot wijf, (ik heb het tegen mezelf hoor), echt iets voor mij om een heel drama te maken.
Dus zat ik me rot te peinzen aan nog een herinnering aan de Wetbuurt, maar dat wil even niet komen.
Eigenlijk was het ook zo onverwacht dat ik me in jullie 'clubje' binnen drong. Ik zag dat ik al in 2003 af en toe reageerde op deze site, maar op een of andere manier ben ik nu blijven hangen in De Wetbuurt.
Nou dat zijn toch leuke dingen voor de mensen.
Gaaaaaaaaaaaaaroetjes

Re: Wandelloop Jerusalem /Nieuwe Ooster

Hoi allemaal, ik schaam me een beetje. Het was niet de bedoeling om me te laten overhalen of wat dan ook. Het heeft echt met mijn slechtziendheid te maken. Maar ik mail Jo wel even, hoe het zit, ik neem aan dat we niet als een hordeloop zo snel gaan om te kijken wie er het eerst over de finish is, haha.
Constance

Wandelloop Jerusalem /Nieuwe Ooster

Hoi Constance ik heb mij zojuist gemeld voor de wandelloop ,nu jij nog kom op meid zet die stap en wie weet hoe leuk het wordt met nieuwe verhalen en herinneringen van anderen.
Wel moet je je aanmelden bij mevr Jo Haen.
Groetjes en misschien tot de 14de.Ria

Re: Jeruzalem

Conny:
Hoi Ria,Oh leuk Jeruzalem. Ik heb ook op de Prof.Pieter Zeemanschool gezeten en we liepen dan vanaf het dorp langs de Hugo de Vrieslaan, de Maxwellstraat oversteken, langs een invalide meneer die altijd zomers buiten zat en die we dan een hand gaven. J.A.M. Toet, zo heette hij werkelijk. Later hoorde ik dat hij invalide in de 2e wereldoorlog was geworden. Maar het meeste gingen we toch dwars door weilanden en koeien, en niet te vergeten de koeienvlaaien. Soms kwam de boer kwaad achter je aan, want die vond het niet leuk dat we door die weilanden gingen. Ik loop er trouwens nog weleens, maar dat is niet zo moeilijk als je in Diemen woont. Jammer, ik had het echt leuk gevonden om jou te zien, nou bij een volgende wandeling, ik durf nu echt nog niet. Veilig achter je pc, hahaha, dat is toch wel mijn motto.Erik moet dan toch een paar klassen hoger hebben gezeten, bij wie zat jij dan Erik, bij Neuman, Schol of Sepp. Of Borstel himself.GroetjesConstance

Kijk Conny, dat bedoel ik nou; daarom hebben we je nodig! Schud ze zo maar uit haar mouw, die namen! Ben zelf van 1945 maar bij mij luidt alleen Borstel himself een bel, ben ik bang. Wél veel meer herinneringen aan het vermaarde tunneltje, waar ik tot een jaar of 6-7 geleden nog veelvuldig en dankbaar gebruik heb mogen maken. Maar dát is een heel ander verhaal. Voorlopig draait het om een begraafplaats waar van mij ook e.e.a. ligt en een dorp dat vroeger een toevoegsel had, dat nu waarschijnlijk uit politieke correctheid wordt weggelaten: Wit Jeruzalem, zo kende ik het van vroeger.
Ben intussen wel verrrrrschrrrrikkkkkkuluk benieuwd, wat onze beschermvrouwe Jo erover te vertellen weet.
Zonnige groet en we blijven duimen, desnoods met liefde wachtend in de schaduw van een treurwilg!.

De ontmoetingen

In derdaad de laastste jaren moeten we plukken, het is zo voorbij.
Daarom zie ik uit naar de wandeling, ben zeer gelukkig getrouwd geweest, en al weer een aantal jaren weduwnaar.
Maar je weet nooit wat voor spannende mensen je nog geluk kunnen brengen.
Dus bij deze vraag ik kom allen naar de wandeling van Jo.
Groet Bert

Jeruzalem

Hoi Ria,
Oh leuk Jeruzalem. Ik heb ook op de Prof.Pieter Zeemanschool gezeten en we liepen dan vanaf het dorp langs de Hugo de Vrieslaan, de Maxwellstraat oversteken, langs een invalide meneer die altijd zomers buiten zat en die we dan een hand gaven. J.A.M. Toet, zo heette hij werkelijk. Later hoorde ik dat hij invalide in de 2e wereldoorlog was geworden. Maar het meeste gingen we toch dwars door weilanden en koeien, en niet te vergeten de koeienvlaaien. Soms kwam de boer kwaad achter je aan, want die vond het niet leuk dat we door die weilanden gingen. Ik loop er trouwens nog weleens, maar dat is niet zo moeilijk als je in Diemen woont.
Jammer, ik had het echt leuk gevonden om jou te zien, nou bij een volgende wandeling, ik durf nu echt nog niet. Veilig achter je pc, hahaha, dat is toch wel mijn motto.
Erik moet dan toch een paar klassen hoger hebben gezeten, bij wie zat jij dan Erik, bij Neuman, Schol of Sepp. Of Borstel himself.
Groetjes
Constance

kruislaan science park

Hoi buurtjes,
Wow, herinneren jullie je nog dat enge lange viaduct bij de Kruislaan, daar bij Zeeburgia. Wat was dat vroeger eng, en toch fietste ik daar in mijn jeugd rustig ; s avonds nog doorheen. Een vriendinnetje van mij en haar ouders hadden daar ergens een volkstuin.
Vandaag met dat heerlijke weer, dacht ik toch maar proberen een klein fietstochtje te maken. Nou vanaf Diemen langs de sportvelden, daar bij Voorland en zo, is het niet zo druk, dus dat lukt wel.
Maar wat is het daar veranderd zeg. potstauzend. Dat lange viaduct is nu wel wat verlicht, maar ik vind het nog steeds eng. Maar dat doet er niet toe. Er is nu een heus NS-station en dat Science Park, wat er altijd al was, we herinneren ons toch allemaal die enge kikkers daar met twee koppen en allerlei ander engs wat daar in de sloten zwom.
Maar nu is het wel erg uitgebreid met allerlei autowegen, eigenlijk hartstikke druk. Zelfs als je de hoogte op moet naar de Valentijnkade toe, moet je uitkijken voor een autoweggetje.
Enfin, door het Flevopark gelopen en langs het Amsterdam Rijnkanaal terug. Het was te mooi weer om daar niet van te profiteren.

Doegies
Constance

----------------------------------------

Hoi Constance .Ik denk dat ik deze keer wel mee ga lopen al hoewel Jerusalem niet echt mijn buurt is, wel denk ik van Eric hij heeft daar nog op school gezeten.De nieuwe Ooster wel als kind kwam ik daar vaak ook omdat er familie leden begraven lagen die wij op zondag bloemen gingen brengen,en omdat ik het leuk vind om de mensen te ontmoeten van deze site onder andere Eric die ik 49 jaar geleden voor het laatst ontmoet heb.
En wie weet hoor je toch weer andere verhalen want mijn geheugen raakt een beetje uit geput.
Dus Constance wat let je om mee te lopen en kennis te maken met de schrijvers van het geheugen van oost.
En nu de Kruislaan ik heb mij nooit onveilig gevoelt onder dat tunneltje,in de zomer fietsen ik vaak met mijn moeder daar en gingen we langs de dijk van het merwedekanaal liggen .Een van mijn zoons woont nu op Ijburg helemaal aan het eind aan het water en als ik dan op hun prachtige terras zit en over het water naar de dijk kijk komen ook die herinneringen weer boven.Het is jammer dat ik met haar dat niet meer op kan halen want haar geheugen wordt steeds minder dus onze jaartjes gaan ook tellen dus moet je maar genieten van alles wat op je pad komt.

Groetjes Ria

---------------------------------

ceKijk; dat geeft toch misschien nog een beetje hoop voor de 14de, beste Conny; of zie ik het verkeerd?

zonnige groet, Erik

---------------------------------------

Nee joh, wat is er op de 14e. Is dan die wandeling? Waar kan ik dat vinden hiero gewoon in het geheugen van oost? Maar de 14e is mij te vroeg. Kijk als ik alleen ben, kan ik stoppen wanneer ik wil, mijn pet met klep voor de zon desnoods achterstevoren zetten, in de schaduw duiken, weet ik veel, in ieder geval dan maak ik het ander niet lastig. En in zo een groepswandeling wel, of dan trek ik opeens de aandacht of zo. Nu heb ik altijd wel toneelspeelster willen worden, schrijfster en toneelspeelster, vaste prik. Ben geen van beiden geworden, maar wie weet, speel ik nog altijd komedie. oef ik dwaal af. Wat wou ik nou zeggen, o ja, ik denk als je toneelspeelster wilt worden dat je dan op een of andere manier toch in de aandacht wilt staan. Maar ik ben nu ouder en kruip het liefst weg in een donker hoekje. (Oeps, nu komt de fantasie van de pseudoschrijfster om de hoek kijken.). Enfin, eh...snap je. Wie gaan er eigenlijk naar die wandeling. Jij ook Ria??

Gaaaaaaaaaaaroetjes
Constance

------------------------------------------

Kijk; dat geeft toch misschien nog een beetje hoop voor de 14de, beste Conny; of zie ik het verkeerd?

zonnige groet,
Erik

we gaan er voor

als nu eens ieder die op geheugen oost reageert en schrijft, aanweig is op de wandeling, kunnen we kennis maken en wie weet wat daar uit voor vloeid, kan me er erg op verheugen.

Bert

---------------------------

Hoi Bert,
Dat is een geweldig idee van je, en ik hoop dat dorpsgenoten hierop reageren. Maar op mij zal je nog even moeten wachten. Ik ben namelijk slechtziend en na jaren braaf 1 weg met twee metro; s naar mijn werk en terug, moet ik gewoon weer leren om in mijn eentje al dit soort dingen te ondernemen. Dus dat zal dan wel de volgende wandeling worden of de daaropvolgende. Slechtziend is nog niet blind hoor, dus het valt allemaal wel mee, maar lastig is het wel, hahaha.
Groetjes
Constance
P.S. Hoera het voetbal begint weer. Wij zijn toch allemaal Ajaxfans mag ik hopen. anders even goede vrienden. Nu gauw voor de buis.

Constance

De oude Kraai

De oude Kraai, die ieder mocht, is voor eeuwig weggevlogen.
Van boven kijkt hij op zijn Rijk en denkt: toch een beetje saai hierboven.

Erik

----------------------------

Die spannende mensen zijn verleden tijd, die hou je in je herrindering, er zijn ook heel veel spanende mensen in de tegenwoordegen tijd, dat weet jij maar al tegoed.
Het geheugen oost is welkomende comminicatie middel voor je, ik hoop je zelf te ontmoeten op onze wandeling.

Groeten Bert

zomaar....

Tussen station en Apekooi
Daar ligt een dorpje, wondermooi.
Midden er in, voor een heel klein gebouwtje,
Een piepklein mannetje en nog kleiner vrouwtje.
Puur van hart en heel tevree,
Die kleine familie Piggelmee.

Erik

----------------------------------

Lief dat gedichtje en als je het zo bekijkt waren we ook een klein dorp met kleine mensjes,maar niet iedereen leefde in harmonie ik ken verhalen van een buurtgenootje waar het het niet goed mee af is gelopen een opgewekt en vrolijk meisje ondanks haar dramatische gezinssituatie en geloof me haar had ik echt het allerbeste gegund.

Groetjes Ria

--------------------------------------

Losse handjes, intimidatie, onderdrukking, incest, geitenneuker; natuurlijk was er ook veel mis in het buurtje. Maar zoals het meestal gaat: onhoudt de gezelligheid en vergeet de vlekken.
Dinkt ook onze Job niet weer een kopje thee -zij het een slap bakkie- na zijn heldhaftig optreden inzake Noorwegen/Wilders?
De mantel der (naasten)liefde bedekt veel, ook in ons oude Kuiltje.

zonnige groet,
Erik

herrineringen

herrinneringen worden mede gevormd door de emoties waar de oorspronkelijke ervaring mee gepaard gaat, en de meeste herrinneringen eroderen in de loop der tijd, ze veranderen en vervagen naarmate er meer beleefd wordt.
Details gaan verloren, en de gaten in het verhaal worden opgevuld met andere details.
Buitengewoon indrukwekkende gebeurtenissen kunnen als flitsherrinneringen een eigen leven gaan leiden.

Harry Bliek

Aloha luitjes,
Een tijdje geleden vroeg ik aan jullie of jullie misschien de zanger wisten van een liedje een soort vertaling van Helen Shapiro's You don't know. (Bleek je haren blond als stro, maar doe niet zo).
Ik heb gezocht en gezocht op internet, om me heen gevraagd, niemand wist het. En vanavond zat ik op de bank en dacht opeens: Harry Bliek. Zo maar, wist niet eens of er zo een persoon bestond met die naam. Dus nu geinternet op Harry Bliek en ja hoor bingo. Gooische popzanger in 1938 geboren, zong alleen vertaalde liedjes in het nederlands. Er stond wel niets over Helen Shapiro, maar er was een afbeelding van een singlehoesje, dat was de Nederlandse vertaling van Hello Mary Lou en hoe heette de Bkant.
Doe niet zo.
Nou dat moet hem toch wel geweest zijn.
Grutjes, nu weet ik dat ook weer en jullie ook of het nou interessant is of niet, hahahah.
Groetjes
Constance