Herinneringen

Winter

Nu dat het weer kouder wordt en de verwarming een graadje hoger staat ,dat doet mij denken aan de winters uit mijn jeugd.Niets geen behaaglijk totaal verwarmd huis maar een potkachel in de kamer en als het tegen zat een houten wasrek met nat wasgoed erom heen .Maar toch als je thuis kwam van het buiten spelen of schaatsen op de vijver was het behaaglijk je ging zo dicht mogelijk bij de kachel zitten zodat je voeten en je vingers pijn gingen doen van het tintelen .Dan hoor ik weer de stem van mijn moeder ga bij die kachel vandaan je krijgt winterbenen die inmiddels rood waren geworden maar tot op heden weet ik nog steeds niet wat winterbenen zijn ze zien er nog steeds normaal uit.Maar dan, na het eten de afwas , dan moest je de keuken in om te helpen en dat was koud met strenge vorst was de kraan bevroren en dan moest mijn vader met warm water die standaard in een ketel op de potkachel stond de boel weer ontdooien .s'avonds je bed in was ook geen pretje zó koud de ijsbloemen stonden op de ramen dus gauw onder de wol met een warme stenen kruik daarom heen een oude sok, máár werd je midden in de nacht wakker lag je met een koude kruik aan je voeten.Wat zijn we nu gezegend met al die warmte om ons heen.
Ria Evertse-Staartjes
--------------------------------------------------------------
Heel herkenbaar Ria. Wij hadden thuis ook alleen maar een potkachel waar mijn moeder aanmaakhoutjes voor hakte op de veranda. En als je bed uit kwam 's morgens was het nog niet echt warm in de kamer. Die kachel was toen ook de enige warmtebron in huis. Met kruik naar bed en als je wakker werd en het had gevroren was je deken een beetje nat. En dan uit bed ijskoud zeil onder je voeten en dan heel snel de huiskamer in. Steenkoude keuken waar het alleen een beetje warm werd als er gekookt werd. En inderdaad was drogen in de huiskamer waardoor de ramen vreselijk besloegen en droop het water er van af. En toch vond ik zo'n kachel wel gezellig. Dat vuur door die ruitjes.En je kon tenminste ook echt je schoen zetten bij de schoorsteen. Je werd er wel hard door heb ik idee. Nu is je hele huis verwarmd alleen, denk ik over gehouden uit mijn jeugd, de slaapkamer niet. Ik weet wel dat de kolenboer altijd in augustus of september kolen kwam brengen voor de winter. Op de trap en de gang legde mijn moeder dan kranten neer voor het kolengruis. En als het een hele strenge winter was haalde ze nog wel eens een zakje kolen bij de kolenboer. Die woonde volgens mij bij aan het eind van de Fahrenheitstraat.
Lenie
------------------------------------------------------------
Hoi Lenie .Ja de kolenman was opa Jansen uit de Fahrenheitstraat hij woonde links van Frankendael en was familie van moederskant ,Begin van de winter werden de kolen gebracht achter in de tuin naast het schuurtje was een kolenhok en daar werd het dan in gestort antraciet dat branden wat langer .En dan de aanmaak houtjes mijn vader hakte ze in het schuurtje en prompt op zondagmorgen waren de houtjes op Ma kwaad ze was altijd vroeg op Pa de pest in dat hij voor zijn doen vroeg houtjes moest hakken hij was meer van het lekker lang in bed liggen .Later werden er zakjes kolen gebracht door ome Henk Roelvink die tegen over ons woonde en later naast ons.Waar ik ook nog wel eens aan denk Ome Henk en tante Nel hadden een grote zwarte hond die Sjef heten Sjef lag altijd midden op de straat wat toen nog kon weinig auto verkeer ,maar zo gauw kwam mijn opa in de straat met zijn verse waar kar en Sjef was er als de kippen bij hij kreeg altijd een stukje pens van hem.Sjef was ook gek op de paardenvijgen want ik weet niet of jij je dat nog kan herinneren ook de politie kwam met paard in de buurt en maakte zo hun rondje.Groetjes Ria.
--------------------------------------------------------------

Jos Dijkstra

Jos toets naar rene parree en ga naar reactie op verhuizen naar tuindorp amstelstation roosendaalstraat 5 zie je een foto van het schoolvoetbalteam op het veldje naast de school.

Groet rene

-------------------------

Rene, ik ben van 1944, volgens mij ben jij iets ouder. Ik herken wel een aantal jongens, maar namen ??
Door deze site ben ik eens op zolder gaan kijken of ik nog foto`s uit die tijd heb en ja hoor.
Het gekke is dat ik de foto`s ruim 50 jaar niet bekeken heb maar toch de meeste namen zo invul.
Als ik tijd heb zal ik ze scannen.

groeten
Jos Dijkstra

-------------------------

Jos ik ben van 1920 !!!!.
Ik geef je mijn E mail hen.par@live.nl stuur ik je een foto samen in de bijtent op de luxueuse 5* sterren camping te Bakkum

Groet Rene

Foto's plaatsen

Hoe plaats je foto`s?

Jos Dijkstra

-------------------------------

De foto's (liefst een beetje groot) kun je mailen naar:
geheugenvanoost@ahm.nl
t.a.v. Jo Haen

Vergeet er niet bij te vertellen bij welk verhaal de foto dan geplaatst moet worden.

Aan Jos Dijkstra

Hoi Jos ,als je een foto van mij wilt zien zoek dan op verhalen wandeling op zondag 14 augustus Jeruzalem en Oosterbegraafplaats scrol dan naar beneden en als je vier personen over de ooster ziet lopen ben ik degene met het zwarte jasje,de andere is Erik Bouwman uit de Fahrenheitstraat met zijn vrouw en rechts van mij Constance Terlingen zij woonde op het zand.Ook staan er diverse foto's op die ik geplaatst heb voor de deur met mijn moeder en nog wat andere , ook een van de ijskar met Guus de Waal met mijn vader.Guus en zijn vrouw zijn helaas niet meer in leven ,net als mijn vader ,mijn moeder is nu 86 maar haar geheugen is niet meer zo goed en word steeds minder maar verder is ze gezond ,zij woont nog wel op zich zelf in een senioren appt waar op de zelfde gang Hannes van Eikeren wat een toeval niet.
Ik ben benieuwd of je mij nog herkent.
Groetjes Ria

Jos Dijkstra

Jos was het laatste contact bij Paardenburg in Ouderkerk op reunie van J.O.S.?Woon je nog in Brabant?Hoor je nog de stem van ome Jaap Knol,weet je dat ik nog heel even bij je vader heb gewerkt voor ik bij het Modereclameburo ging werken op de Egelantiersgracht? Dat jij het deed met de zus van Maarten en ik niet?Was jij nou eerder getrouwd dan ik ?Herinneringen Meneer van Dale wacht op antwoord.
Sportieve groet Rene

Op zoek naar....Elvis

Tegen het eind van de jaren 50 werd mijn belevingswereld bevolkt door 2 soorten lastpakken,te weten Pleiners en Dijkers.Die dijkers ook wel nozems of vetkuifen genoemd,hielden zich v.n.,op in de omgeving van de Nieuwendijk en de Pleiners(artistiekelingen of boppers)kon je vinden in een gebied rond het Leidseplein.Aan de ene kant het machogedoe van de dijkers met voorkeur voor zware brommers,knokpartijen,meiden met petticoats en Rock & Roll en aan de andere kant het semi-culturele geleuter over East Coast-versus West-coastjazz in de poffertjeskraam en een kledingstijl die broekspijpen voorschreef die zo nauw waren dat je eerst je sokken uit moest doen om van broek te kunnen wisselen(wippen)En bovenal waren de pleiners iets verder in het gebruik van drugs dan de Dijkers.Vooral dat laatste dreef mij in de armen van de Pleiners,alhoewel ik een heimelijke voorkeur had voor brommers en de outfit van de petticoatmeiden bij de Dijkers.
In de krant las ik VERKIEZING VAN DE NEDERLANDSE ELVIS PRESLEY in cinema royal,op de Nieuwendijk.Aanmelden in het cafe van ene Pim Maas sr.Bij het eerste nr.had ik niet eens in de gaten dat de eerste 3 rijen bezet waren door gevaarlijk uitziende vetkuiven ik kreeg het pas in de gaten ik de vetkuiven als 1 man op zag staan om mijn band met half lege bierflesjes en tomaten te bekogelen,dekking zoeken achter het orgel van Bernard Drukker,toen een van die vetkuiven ook nog weg met die kutjazz tegen de jury begon te schreeuwen begreep ik dat ik flink in de maling was genomen door Maas j.r.En hoewel Ria Valk in cowboytenue haar debuut maakte besloot de jury onder leiding van Pim Maas s.r. eenstemmig Pim Maasj.r tot de NEDERLANDSE EVIS PRESLEY uit te roepen.
Bron Hans Dulfer

Remco Campert

Ik kan iedereen aanraden het boekje Het leven is vurrukkulluk,van Remco Campert.Ben je lid van de Bieb dan kun je het gratis afhalen.
Jos ik heb nog een foto genomen in Bakkum samen in de bijtent op strozakken Groet Rene

Film

Er trekt een film voorbij. Naam die je herkent of ergens, heel ver weg, iets oproept. Verbaasd dat er namen bij zijn die je direct aan spreken, Rene Parree ( waar ik nog eeen super 8 filmpje van heb ) bij de Apenkooi.( ik dacht dat het zo genoemd werd. Hannes en Willem van Eikeren.
De school ( van Riebeeckschool ) het landje achter de school werd altijd gevoetbald. De vader van Rene, ome Lex. Leider van ons jeugdteam met de kreet JONGENS NAAR VOREN !!!!!!.
TV kijken bij de fam Vis.De ruzie`s tussen moeders als de kinderen weer wat uitgevreten hadden. De talenten uit de buurt, Muziekanten, zangers en heel veel sport jongens. In de zomer met een aantal jongens onderhoud plegen op het sportpark onderleiding van ome Jaap Knol voor een Marsreep. Op mooie zomeravonden voetballen met en tegen de ouders tot er ergens een raam ingeschoten werd.

Dat ik op mijn 14 jaar van de Frankendael Mulo afgeschopt werd omdat ik regelmatig spijbelde. Dat je een week later bij het schilderbedrijf van de heer Penning ( ook uit de buurt ) als jongste bediende moest beginnen. Dat ik op mijn 16 jaar mee mocht spelen met het 1e team van J.O.S om het Ned kampioenschap van Nederland
Ach later besef je pas dat de wetbuurt iets bij zonders was, een dorp in de grote stad

Jos Dijkstra

------------------------------------------

Hey Jos .Wat ontzettend leuk iets van je te lezen ,ik was vorig jaar al naar je op zoek via schoolbank en had je een berichtje gestuurd maar geen reactie. Ik zal mij even voorstellen Ria Staartjes je over buurmeisje van de von Guerickestraat 103 het portiek naast de famile Visser en mischien weet je dat nog Mays die met een ijskar van Jamin de hele dag voor de deur stond.Met Magteld heb ik ook contact en ook met de Willem ,Hannes ,en Joke van Eikeren.
Ook met andere uit de wetbuurt die ik weer gevonden had via deze site en we hebben laatst nog een wandeling door onze oude buurt gedaan .Daarna een paar weken later met zijn vieren door de straten gelopen en gelunch bij café de Omval en dat was echt leuk .Want als je ouder word slaat de nostalgie toe.
Leuk dat je het Geheugen Van Oost gevonden hebt en er staan al verschilende verhalen van mij op ook op de hangjongeren van toen en de oude wetbuurt een dorp en deze herinneringen.De man hierboven is mijn oom woont nog steeds in de wetbuurt .

Groetjes en veel leesplezier
Ria Evertse-Staartjes

Reactie spelen op straat

Hallo Lenie en alle oud dorpsgenoten,

Lenie, ik vind het toch wel heel bijzonder. Je schreef, soms dwaal je nog weleens door de wetbuurt. Nou voor ik zo actief werd op het GvO wat betreft de wandelingen, deed ik dat ook. En nu nog weleens. Nu is het voor mij makkelijk, want ik woon in Diemen en hoef alleen maar even de dijk naast de Weespertrekvaart af.

Maar wat ik zo typisch vind, is dat anderen het ook doen. Dus niet alleen jij en ik. Wij allen volwassen mensen (vinden we zelf) neigen zeker toch naar dat buurtje. Jeugdsentiment, ik weet het niet. Het zal haast wel.
Maar toch, toen we daar woonden, wisten we niet hoe gauw we er vandaan moesten.

Dat beschrijft Erik ook zo treffend in zijn ode aan de kuil, die hier nog op de site moet staan. Ik denk onder Hangjongeren terug in de Wetbuurt. (Als ik het nu ga zoeken, dan raak ik al mijn getypte tekst kwijt, dus dat doe ik maar niet, maar hij staat er nog op.).

En of we het nu met een hele grote groep doen, of met zijn vieren zoals verleden week Ria, Conny, Erik en ik, of soms mijmerend in je uppie, wij allemaal hebben toch een zekere hang naar de Kuil (en Het Zand haha).

Hartelijke groet
Constance

Aan Ria

ik heb de site bekeken waar de foto v an het Krugerplein opstaat .
heel apart om die foto te zien de auto s van de duitsers staan bij een tante van mijn moeder voor de deurdie woonde op de hoek van de Schalkburgerstraat
na de oorlog bleek dat ze op dat moment van de buren die weggehaald werden een baby in haar handen kreeg geduwd en die heeft ze de hele oorklog vertsopt en na de oorlaog kwam dat meisje te voorschijn
ik weet natuurlijk niet of dat op dat moment toen die foto werd gemaakt gebeurde maar in ieder gheval op een zelfde soort moment

Heleen Zentveld

Spelen op straat

Tegenwoordig zie je haast geen kinderen meer spelen op straat. Dus dat de kinderen veel dikker zijn dan de kinderen van de jaren 40,50 en 60 is te begrijpen. Je speelde op straat weer of geen weer. Alleen als het echt heel hard regende bleef je thuis. Touwtje springen met liedjes erbij. Ik weet nog een liedje wat je zong en dat ging zo: Anna stond te wachten, te wachten op haar man etc.. En dan verder. Verstoppertje, knikkeren, slagbal met rondjes, balspelletjes, hinkelen, en daar waren ook veel variaties in. Wat een plezier. Rolschaatsen ook nog gedaan met van die rolschaatsen met zo''n sleutel om aan te draaien. Oude schoenen aan want ze gingen gauw stuk door dat vastdraaien. Autopedden. En nu zitten de kinderen voor de computer of hangen voor de tv. Met een zak chips. Had je niet in onze jeugd. Het eerste zakje chips wat ik at daar zat nog zo'n klein zakje zout bij, moest jezelf mengen. En je kreeg limonade. Dat was het op zaterdagavond. En heel soms bakte mijn vader soesjes en dan mocht ik de slagroomklopper aflikken. Maar we waren gelukkig met niks kom daar nu maar om.

Lenie Amels

----------------------------------------

Helemaal mee eens Lenie, ik heb 2 zoons waar 5 jaar tussen zit, de oudste zit weleens achter de PC maar sport tenminste.
De jongste is gewoon bizar, heeft nergens zin in het zit de godganze dag achter dat ding.
In het begin maakte wij ons hier erg druk om maar dat was bijna onbegongen werk. Het beinvloedde op een gegeven moment zo de sfeer in huis dat wij de strijd hebben opgegeven.
(1 gelukkige troost, zijn school lijdt er niet onder).
Ik ben van 1960 en / maar speelde altijd op straat, geweldige tijd, ik zou deze zo weer overdoen.

Gr.,
Ron

----------------------------------------

Hoi Lenie .
gezellig dat je er weer bent.Ja de kinderen maar vergeet niet dat het in veel gevallen moeilijk is voor kinderen om buiten te spelen.Ik was vorige week met Erik Conny zijn vrouw en Constance in onze oude buurt ,en alles leek zo klein in mijn optiek was het in onze tijd veel groter maar het staat nu vol met auto's aan beide zijde en de straten zijn eenrichting verkeer geworden dus blijft er weinig ruimte over voor voetballen en rolschaatsen zoals wij in onze tijd deden,ik denk als de kinderen nu voetballen en er komt een bal in een tuintje dat ze dan op tilt gaan.Wat dat betreft hebben wij het goed gehad in de zin van veel buiten zijn en het geluk van een grote buurt vereniging wat er nu ook niet meer is .De speeltuin die er nu is is verplaats wat vroeger het handbalveld van J.O.S was wel een mooie speeltuin.Het is inderdaad waar dat de kinderen nu alles hebben en dat de ouders het wel makkelijk vinden hupsakee cola en een zak chips voor de TV lekker rustig en daarom ben ik blij dat mijn kleinkinderen allemaal een sport beoefenen.Heb je er nog over nagedacht of je zondag ook mee wandelt door Betondorp.

Groetjes
Ria

--------------------------------------

Hoi Lenie,

Ja er staan nu teveel auto;s, Werkelijk in welke straat je ook komt, overal auto;s. Wij speelden ook altijd op straat en als we verstoppertje deden of blikkie trap, deden we dat ook met de kinderen van het Somerlustpad. Soms verstopte je je gewoon in de struiken of bosjes. Dat kantoorgebouw in de Rusthofstraat was er nog niet en alles was groen. In ieder geval, we waren ook niet bang voor teken of zo, wat je tegenwoordig hoort. We zaten alleen altijd vol schrammen van het prikkeldraad, maar niemand kreeg wat.
Slagbal met rondjes, ja alles deden we, en je hoefde niet bang te zijn dat er een bal op een auto kwam.
Waar ik nu woon, is tegenover een speelveldje en je ziet nog altijd jongens voetballen.
Maar de meesten hebben een blackberry of hoe dat ook heten mag, en tja...het is de tijd.

Groetjes
Constance

-------------------------------

Jullie hebben allemaal gelijk met die auto's op straat. Dat was in onze jeugd wel anders. Ik woon in Almere en er is hier nog genoeg groen en speel mogelijkheden maar ze doen het weinig. Soms wat voetballen maar dat is het. Er hangen hier 2 schommels en er staat een klimrek. Er speelt nooit kind mee. Nu is dat in vergelijking met de speeltuin Frankendael niks want dat was een gewelidige speeltuin. Maar tijden veranderen en de jeugd ook. Ik vind het wel jammer dat ze niet meer zo heerlijk kunnen spelen als wij gedaan hebben. En touwtje springen doen ze geloof ik alleen nog maar in de sportschool. Dus op een voetbalclub is heel goed hoor. En Ria ik ga niet mee op de wandeling door Betondorp. Heel aardig dat je het vraagt. Soms ga ik alleen nog wel eens naar de Wetbuurt en dwaal daar dan rond. Het staat er inderdaad vol met auto's en de winkeltjes zijn verdwenen. En dan kan ik er weer een tijdje tegen. Noem het maar jeugdsentiment. En misschien maken we het wel mooier dan het was. Maar geniet van deze site, al die verhalen. En ieder heeft zijn eigen herinnering aan zijn jeugd in die geweldige Wetbuurt.

Lenie Amels

J.O.S.

Niet alleen voetbal ook klaverjassen.
De Spartaan J.O.S. Altijd gezellig met de nodige verstrooingen, gezelligheid kent geen tijd nietwaar. Na de bel voor de laatste ronde huiswaarts. Nu kon men vanuit de kantine diagonaal richting parkeerplaats, maar ja wat is nog diagonaal na al die versnaperingen en pikdonker Nu loopt er bijna altijd een sloot om het voetbalveld vaak bedekt met kroos. Zo kon het gebeuren dat een van onze buurtbewoners strak de sloot inliep.
GROTE HILARITEIT.
Maar wat te doen? Komt tijd komt raad meneer werd in het plastic gewikkeld en als een mummie op de achterbank gelegd. Netjes als een postpakketje voor de deur gezet. Aangebeld en wegwezen.

Rene Parree

----------------------------------

Wat leuk René dat je hierop reageert , ik had de hoop al op gegeven.
Het kwam door mijn voetbaldag met de kleinkinderen en daar vroeg ik mij af waarom geen J.O.S site, het was zo'n groot deel van je jeugd en net wat jij schrijft ook het sociale leven speelde zich daar af.
Zelf nooit van het kaarten geweest maar kende de verhalen van Harm die veel met jou vader gekaart heeft en ook met Jo en Kees Visser.
Heb je geen foto's van het jubileum of misschien je neef.
Ik hoop dat er meer reacties komen want het zou toch wel erg leuk zijn al die verhalen en foto's.

Groetjes Ria

-----------------------------------------

Hoi Ria toch maar ff hier want Kpnmail ligt helemaal plat.
Johnny Beun zal toch ook wel foto's hebben

Greetz
Constance

-------------------------------------

Hoi Constance en Ria,

Ik ga er vanuit dat jullie foto's bedoelen van het oude JOS.
Mijn ervaring is dat mensen het lastig vinden om hun boeken tijdelijk af te staan, losse foto's gaat nog wel.
Het klinkt raar maar soms moet je de mazzel hebben dat er een oud lid dood gaat en de kinderen dan de foto's tegenkomen en denken wat moet ik ermee.
Jullie oud voorzitter, heeft die geen kinderen die in iedergeval 1 knaller hebben voor de opening van het JOS geheugen?

Gr.,
Ron

----------------------------

Op de DJK geheugen site staat onder reactie 033 een stukje van Willem en Jet Verkaik over JOS.

Gr.,
Ron

--------------------------------------

Ron, we kunnen natuurlijk niet elke keer dank je wel gaan zeggen op het GVO, en dat wil je ook helemaal niet, maar ga er maar echt vanuit, dat we je hulp hartstikke op prijs stellen, en we zullen ook nog wel bij je aankloppen om raad.

Dus: DANK JE WEL!!!!
Constance

snoepwinkel boereke

wie weet nog van het snoepwinkeltje hoek Fahrenheitsingel?
Klein winkeltje, vol met flessen met snoep. Een paradijs voor kinderen. Voor 1 cent kon je al wat kopen. Ik denk er nog wel eens aan. En in de etalage stond allerlei prulleria uitgestald ook kopjes met veel goud en bloemen erop. En wat een geduld had die vrouw om elke keer weer zo'n glazen pot/fles te pakken om er een drop of lolly uit te halen en dan weer terug te zetten. Soms spaarde ik mijn centjes op en kon ik wel voor 5 of 10 cent iets kopen. En aan de andere kant had je Beusekom, die verkocht volgens mij huishoude-
lijke artikelen. En met de kerst kerstballen. Ik geloof dat mw. Beusekom ook piano speelde bij balletles maar dat weet ik niet zeker meer. En ergens in de Toricellistraat was een dameskapper,
ik geloof dat die zaak Joke heette. Was echt zo'n buurtkapper voor de dames en kinderen. En daar werd wat afgekletst in onder de droogkap. Appie Zwaan stond altijd op woensdag voor clubhuis Frankendael met vis dus aten wij altijd op woensdag vis. Althans dat denk ik maar het zijn natuurlijk kinderherinneringen. Kabeljauw gestoofd in de oven, mosterdsaus en witte rijst. Gadverdamme dat vond ik vreselijk vies. Altijd als ik nu gestoofde vis ruik moet ik aan de woensdag denken. Ik lees namelijk heel veel verhalen van de bakker, slager en Tijserman maar Boereke was voor mij nr. 1.
Jammer dat zulke winkeltjes niet meer bestaan.

Lenie Amels

---------------------------------------

Hoi Lenie
.Ja wie kent het niet het snoepwinkeltje van Boerke .Het doet mij altijd denken aan het liedje van Wim Zonneveld je kocht er zoethout voor een cent,maar niet alleen dat maar ook trekdrop en duimdrop die plakte je op je duim en zuigen maar ,en weet je nog de zwart op wit staafjes.Zo'n kopje met goud en bloemen heb ik wel eens gekocht voor mijn oma stond er ook met gouden letters op voor Oma prachtig vond ik dat.Of mevr Beusekom piano speelde weet ik niet zeker, wel dat de vader van Martha Huijboom die dansles gaf bij Frankendael pianoleraar was zij woonde in de von Guerickestraat .De vis kar is over genomen door Appie zijn zoon maar Appie senior helpt ook nog wel eens mee staat dan op de Brink in Betondorp.Volgende week zondag hebben we een wandeling door Betondorp lijkt het je niet leuk om daarbij aanwezig te zijn .En ik ben nog steeds een visliefhebber.

Groetjes Ria

-----------------------------------------

Ja Boerke. Dat is bijna een monument, want er is werkelijk geen oudbuurtgenoot die niet weet wie dat is.
Wij gingen als kind trouwens gewoon door de sloot van de Fahrenheitsingel. We woonden vlakbij de fietsenstalling Rusthofstraat en dachten dat het om was, als je via het bruggetje ging. En niemand kreeg wat, we liepen gewoon met onze blote voeten door die sloot, haha.
Zwartopwitstaven, atlasdrop en zo een zakje zwart op wit, daar sabbelde je op, dan was de zwartopwit eronder nog los, en aan de bovenkant had je dan papier vermengd met een natte bruine koekzwartopwit, en lekker dat het was.
Dat serviesgoed herinner ik me ook nog, inderdaad die gebloemde koppen en schotels, speciaal met moederdag en vaderdag. Voor moeder, voor vader, voor oma, voor opa. Heerlijk eigenlijk.
Toen meneer Boerke was gepensioneerd stond hij ook vaak in de winkel.
Ik heb weleens gehoord dat zo een snoepwinkeltje voor een gouden inkomen zorgt.
Later ging de fietsenstalling ook snoep verkopen.

Doeiiiiiiiiiiii
Constance (vroeger ook Conny) Terlingen

Voetbal

Gisteren een mooie zonnige dag, dus op naar het voetbalveld om mijn kleinkinderen te zien voetballen, geweldig om mijn fanatieke kleindochter drie doelpunten te zien scoren.
Thuis gekomen kwam de gedachten naar boven en ook het enthousiasme van de oud voetbal liefhebbers van DJK en Madjoe waar regelmatig foto's (met dank aan Ron de Wit) op het GVO staat.
Waarom niets van J.O.S toch een heel belangrijke club in de Wetbuurt van oudsher opgezet door oud buurt bewoners en een toevluchtsoord voor menig jongeren.
Ook nog bezongen door Henk Hofstede (de Nits).
Ook heeft het grote namen voort gebracht waaronder Rinus Michels niet de minste.
Als er oud spelers en bewoners nog in het bezit zijn van foto's waarom die ook niet eens plaatsen op het GVO met hun eigen verhaal erbij, wellicht dat er leuke verhalen en anekdote's gepubliceerd kunnen worden waar andere die dat lezen er veel plezier aan kunnen beleven en met hun eigen verhaal en herinnering kunnen reageren.

Groetjes Ria

---------------------------------

Met het risico dat GvO lezers weer gaan denken, het zijn altijd dezelfde die op elkaar reageren, toch maar even een reactie. En trouwens er is wat aan te doen. Aan altijd diezelfde personen. Gewoon ook reageren.
Ria, wat een beregoed idee.
Wij allemaal uit het buurtje hebben wat met J.O.S, of je nu voetbalde of niet.
Ik hoop echt dat er zo een site komt, want die site van Ron zal ik maar zeggen, die liegt er niet om en is altijd weer leuk om te lezen.
Toen mijn zoontjes klein waren speelden ze bij SV Diemen. Niet bij J.O.S. Maar dat kwam omdat vriendjes van school en uit de buurt ook bij SV Diemen speelde. Een heel, heel klein plekje heeft die voetbalclub wel bij mij. Maar op een gegeven moment moest S.V. Diemen tegen J.O.S.
En op wie hoopte ik dat won. Zou ik echt heel eventjes, heel eventjes maar, getwijfeld hebben?
Maar het werd SV Diemen, want daar spelen jouw kinderen in, en daar moet alles voor wijken.
Zo hebben mijn zoontjes ook eens tegen elkaar gespeeld. Dat is gek. Want dan roep je de ene keer, goedzo Tim en juich je de andere keer als Wilfred een doelpunt heeft gemaakt.
Nu moet ik gelijk even aan Peter Hendriks denken, die had toch ook, dat zijn kleinzoons tegen elkaar speelden.

En nu is het anders. Mijn zoons voetballen niet meer bij Diemen.
Als Diemen tegen J.O.S. speelt, dan weet ik het wel hoor.
J.O.S. moet winnen natuurlijk.!

Constance

---------------------------------------------

Ik heb o.a. T.O.G., B.P.C., D.E.C. en misschien nog wel meer verloren verenigingen in het verleden aangeschreven, althans de nieuwe fusie dan he.
Geen reactie.
Er moet echt iemand opstaan die een beginnetje maakt.
Het enige wat je nodig heb als je begint is een mooie blikvangerfoto en een goed intro. Dan gaat het mondjesmaat vanzelf.
Ik geloof dat D.J.K. nu 6 jaar op G. van O. zit en pas de laatste 2 jaar is het goed gaan lopen.
Dus Ria of Constance weet je iemand... spoor hem aan.
Diegene kan mij altijd om hulp vragen voor bijvoorbeeld foto's groot in te scannen of te plaatsen.
Ik hoop echt dat er meer voetbalverenigingen bij komen.

Gr.,
Ron de Wit

----------------------------------

o Ron, hartstikke bedankt voor je reactie.
Ik dacht al, waarom reageert er niemand, want in het verleden, ik zit al vanaf de oprichting af en toe op het GvO heb ik vaak gelezen dat oud buurtbewoners wat meer over J.O.S. willen hebben.
Het is natuurlijk Ria haar idee, en wat een gouden idee, en al bij voorbaat dank voor je hulp.
Ja, je had natuurlijk nog meer voetbalverenigingen, volgens mij was tegenover J.O.S. een voetbalvereniging voor dove mensen, en niet te vergeten Ambon, wat helemaal duister is.
Wat betreft, als je in de geschiedenis wilt duiken.
Maar ja, vooralsnog gaan wij voor J.O.S.
Ik hoopt dat het lukt.

Constance

Herfstsymfonie

Voor degene die niet van gedichten houdt,moeten dit maar niet lezen,dan voelen ze zich ook niet geroepen om commentaar te leveren.

Het blad laat los,zwevend op de wind.
Draaiend in het rond danst het naar beneden.
Het blad kust de grond,een groene mosmat
bedekt met paddestoelen.
Imposant,schilderachtig bracht de herfstgodin hier
de pigmenten groen,geel,bruin en rood.
Wie zegt mij gevallen blad is dood.
Bij de zon die onder gaat,weet ik mij de herfstsymfonie,
die een nieuwe tijd verraadt

Ria

------------------------------------

In de Herfst
Hol en leeg van verlangen
en de gele en amberen bomen
de groene en barnstenen stammen.
Het licht hangt stil in de blaren.

Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken lichte varen . . .
En pijndoend, schrijnend dromen
weg van mijzelf te komen.
En eigenlijk zo wanhopend.

M. Vasalis, Parken en Woestijnen

Constance

--------------------------------------

Hoi Constance .Je raakt de juiste snaar.

Groetjes Ria

Een tijger als huisdier

Zoals we al vaak zeggen op deze site, van herinneringen komen herinneringen. En er waren veel markante figuren in de buurt.
Maar dit is wel heel, heel erg vaag. Maar wel waag. (ik bedoel natuurlijk waar, maar het was leuk om te rijmen en als je de R niet kan zeggen, dan kom je al gauw op waag.).
Enfin. eigenlijk omdat we het hadden over Rika Jansen en haar zus Maria Jansen, ook wel bekend als de knappe zwartharige schonen, Zwarte Riek en Maria Zamora.
zag ik opeens nog twee zusters voor me. Maar dat is zo vaag. Ook hele knappe, beetje excentrieke schonen. De ene zus woonde in het dorp, volgens mij best extravagant gekleed voor die tijd dan met bontjasjes en zo. Maar haar zus, was toentertijd een bekende nederlandse en kwam vaak op de tv. Zij had een tijger of poema als huisdier, en die lag bij haar in de huiskamer gewoon zomaar los op de bank. Niet dat ik daar graag op visite zou komen, maar toen was het heel bekend.
De tijger en zus woonde dus niet in het dorp, maar de andere zus wel. Nu weet ik verder niet meer, woonde zij nu in de Roosendaalstraat, ik combineer haar met de slagerij Klabauw, maar weet niet waarom. Zij was daar geen verkoopster, misschien woonde zij er om de hoek.
Maar wie waren het ook alweer? En wat die tijger/poema zus eigenlijk. Zingen, of zomaar iets, bekend was ze wel.
Het lijkt wel op het verhaal van mijn broer heeft een zus en die haar man heeft een buurman en die zijn vrouw is vriendin met de vrouw van de schoonmaker van Carré.
Een niemandalletje dus, maar was even nodig na alle ernst.

Groetjes van Constance

---------------------------------------

Zij had een tijger of poema als huisdier, en die lag bij haar in de huiskamer gewoon zomaar los op de bank.

Daar GAAT ze weer!!!!!
Jezus, Wiebertje; wat komt er bij jou veel boven drijven en: hoe kan men dát nou vergeten zijn!
Hoe ze heette ben ik vergeten (was er ook weer zo eentje) MAAR:
De TIJGERLAPJES van Klabouw waren wereldberoemd in de Wetbuurt; ook die tijgerdame was een klant van m'n moeder, samen met haar zus. De grote poes kreeg afvalvlees en als ze jarig was heuse lapjes, maar al gauw werden daar goede zaken mee gedaan.
Komt er meteen een verhaal over twee stewardessen boven, maar hoef ik niet aan te beginnen, die komen NOOIT door de censuur.

Erik

--------------------------------------------

Erik dank je wel voor je reactie. Want het was wel een vaag stukje, en misschien zelfs ongeloofwaardig, maar gelukkig ken jij ze ook. Ja volgens mij kwam de tijgerjuffrouw ook bij Klabouw en achteraf vraag ik me af, of die zus toch verkoopster daar was. Vertel eens over die stewardessen, je merkt vanzelf wel of dat verhaal er weer af wordt gehaald en we moeten onze anonieme redactie toch ook wat werk bezorgen.
Maar hoe heetten die tijgerdames nou, zij was ook vaak met haar tijger op de tv, maar toen had natuurlijk niet iedereen tv.
Was ze nou een artieste of gewoon met een rijke kerel getrouwd, ik weet het echt niet meer.
Maar wat ik wel weet is dat ze reuze, reuze aardig waren, allebei die zussen.
Er zullen toch meer wetbuurters (voor het gemak reken ik mezelf maar tot een wetbuurtster) die dames kennen.

Constance

-------------------------------------------

Constance ik pieker me suf maar ik heb geen idee .Kan me ook niets van herinneren .Een tijger of poema lijkt mij niet , was het geen cheeta die werden namelijk in de tijd van cleopatra als huisdier gehouden .

Groetjes Ria

-----------------------------------------------

.Een tijger of poema lijkt mij niet , was het geen cheeta die werden namelijk in de tijd van cleopatra als huisdier gehouden .Groetjes Ria

oeps, ik herinner me wel veel en ik ben ook een oud mens, maar uit de tijd van cleopatra herinner ik me niks. (jullie weten inmiddels dat ik zelf altijd het hardst lach om mijn eigen grapjes).
Maar misschien was het een cheetah, mij staat bij een poema of lupaard. Ik heb ook al gegoogled, maar kan er niks over vinden.
Toch was de tijgermevrouw bekend in Nederland, en wij waren niet eens kinderen meer, want ik weet nog dat die zus zo gek was op mijn oudste dochter, die lag toen in de kinderwagen.
Groetjes (het is erg benauwd, ik heb net een wandeling van 2 uur gedaan en dan achter elkaar en flink de pas erin, niet een wandeling waar je af en toe stopt voor een verhaal.).

Groetjes
Constance

--------------------------------------------

Dag allen,
Denk dat ik even de pc uitzet, want het is verslavend. Net zitten googelen, maar waar moet je op zoeken? 1969 (is niet zeker) vrouw met tijger poema panter cheetah luipaard als huisdier op tv. En dan zie je de raarste artikelen, maar niet wat ik bedoel. Soms kom je zelfs op onze stukjes van het GVO terecht.
Ik heb zelfs gezocht op Sacha Denisant. Wie kent haar nog. Ik dacht, dat was die tijd. Zij trad op in Saint Germain Des Pres op het Thorbeckeplein met Dorus (Tom Manders).
Mijn vader had gezegd, je had een jongen moeten zijn,
Van jou komt niks terecht, je denkt alleen maar aan de gein,
Op straat fluit jij een vrolijke wijsje
Dat is toch niks voor een meisje.

Nou en dit is niet meer normaal. Dat zong zij en dat schiet me zo te binnen.

Maar oei, oei, het heeft niks met oost te maken maar wel met herinneringen.
Dit heeft wel met oost te maken.
In de jaren zestig fietste er altijd een jonge vrouw op de Weesperzijde en omgeving. Daar moest je voor oppassen. Zij zat altijd in haar eentje te schelden, en als ze je voorbij fietste, dan kon je ook nog een rake klap van haar krijgen. En dat kwam aan.
Eigenlijk is het erg, dat we daarom lachten, want nu denk ik dat zij het syndroom van Tourette had, maar wie had daar toen van gehoord.

Nou ik houd op met de herinneringen voor vandaag, behalve als me iets te binnen schiet over de roofdierdame.

Constance

----------------------------------------------

Voor zover ik mij herinner handelde het zich om een civetkat, kleiner soort roofdier, maar in de volksmond werd de dame in kwestie de Tijgerdame genoemd; dus ook het biefstukje.
Alleen NAMEN?!? Maak me niet gek, Terlingen; nooit m'n sterkste punt geweest.
Die civetkat wel; sinds haar afsterven draagt Con die 's winters om haar nek.

met wrede grijns,
Erik

------------------------------------------

Dit slaat nergens op, maar herinneren jullie je nog dat stukje van die dronken butler met die barones. Diner voor twee of zoiets, volgens mij wordt het nu nog gespeeld. Die barones is nog alleen, maar uit een soort herinnering geeft ze nog steeds een groot diner en dan moet de butler steeds toosten en valt hij over een berenkop.
Door alle roofdieren, en halscivetkatten, denk ik opeens aan die tijgervellen op de grond of berenhuiden. Dat toneelstukje is oerflauw, maar iedereen niemand uitgezonderd lacht zich elke keer weer ziek, vooral het laatste tafereel, als iedereen verwacht dat die butler voor de zoveelste keer over die berenkop struikelt, en dan stapt hij er over heen.

doeiiiiiiiiiiiiiiii
Constance

---------------------------------

Nou je bent niet de enige waarvan ze zeiden die meid van Staartjes daar komt niets van terecht.Ik zie ze nog staan toen ik mijn witte trouwjurk naar buiten kwam 17 jaar en mijn man in jacket dat was toen zo.
Ook de auto's waren niet voor de poes groot en Amerikaans ook de auto's van mijn schoonfamilie .Dus kreeg je het verhaal oh dat huwelijk duurt geen 2 jaar .Ik kan er nog van genieten dat ze allemaal ongelijk hadden.Dit moest ff kwijt .

Groetjes Ria

-----------------------------------

of een panter, of een poema, of een civetkat.
Weten jullie, ik heb ook zo mijn bronnen (ahum, ahum) en een vriend mailde mij het volgende:
Deze dame heet An en woonde in Sittard waar ze werkte bij een dierenparkje vlak over de grens in Duitsland. Na haar scheiding is ze verhuisd met panter en niemand wist waar naar toe.

Nou zou dit een aanknopingspunt zijn, of had je in de vijftig zestiger jaren opeens horde dames met roofdierhuisdieren.

Het is weer een stap verder.
Komt iemand het bekend voor.

Constance

Familie Telghuis Fahrenheitsingel

Op de Fahrenheitsingel tussen Boerke en kleuterschool De Koolmees, zo een beetje in het midden, daar woonden meneer en mevrouw Telghuis. Herman en Ciska.
De naam weet ik niet meer precies, dat moet u me maar vergeven, het kan ook Telgenhuis zijn. Ze hadden een witte boxer, Roy genaamd.
Allemaal niets bijzonders of het zou de witte boxer kunnen zijn. Die zag je niet zoveel.
Maar er was wel iets bijzonders. Iets heel droevigs bijzonders.
Mevrouw Telghuis had geen handen.
Daar had zij het nooit over. Als zij de hond uitliet op het landje dan liep zij zo dat het leek of zij met haar handen in haar zakken liep.
Het landje was aan de overkant van de Fahrenheitsingel, daar bij de oude-van-dagen-huisjes. Nu staan er oerlelijke kantoorgebouwen, maar toen was het nog een soort zanderig graslandje tegenover de fietsenstalling in de Rusthofstraat.
; s Winters, als het vroor, spoot Gerrit van de fietsenstalling altijd het landje blank en konden alle kinderen uit de buurt, daar heerlijk en veilig schaatsen.

's Zomers werd de hond natuurlijk ook uitgelaten. Maar altijd zo dat het leek of mevrouw met haar handen in haar zak liep. Of van een jas of van een zomerjurk of bloes.

Het was een heel aardig echtpaar en zij spraken er nooit over. Maar het gonsde in het dorp, het was toch een dorp, van de geruchten. Een van die geruchten en de waarheid trouwens, was dat mevrouw uit de trein was gesprongen op weg naar Westerbork. Of al vanaf Westerbork naar een concentratiekamp, dat weet ik niet zeker.

Ongeveer twee jaar geleden hoorde ik op radio Noord Holland een oproep van een oude buurtbewoner. Hij vroeg naar mensen die mevrouw Telghuis gekend hadden, omdat hij een (korte) film in zijn hoofd had. Don Engelander was dat van de manufacturenzaak uit de Middelhoffstraat nog voor bakker de Hoop.
Ik ken hele Don Engelander niet, maar Erik moet hem wel kennen. Hij heeft net als Toos van Zwol en Erik vanaf kleuterschool, Abraham van Riebeeck en toen Zeemanschool in dezelfde klas gezeten.

Ik kreeg een mailcontact met Don omdat ik gemaild had dat ik de naam van de hond nog wist. Een spaarzaam mailcontact, want we kennen elkaar verder niet eigenlijk.
Het is erg jammer dat ik de krantenknipsels niet meer heb. Er had namelijk in 1969 een interview in De Telegraaf gestaan met Ciska Telghuis, waarin zij zelf vertelde over de gebeurtenissen in de tweede wereldoorlog. Don stuurde mij de artikelen digitaal op, maar ik ben intussen van computer gewisseld en ben ze helaas kwijt.
Laatst mailde hij me nog dat hij druk bezig was met de film. Het is erg moeilijk in deze tijd natuurlijk, erg kostbaar, en de subsidies liggen ook niet voor het opscheppen.

Herman Telghuis was ook ontzettend aardig en hield altijd in de gaten dat de kinderen geen rare dingen overkwam. Zoals die ene keer, toen er steeds een rare oude man om ons spelende kinderen heendraaide op het landje.

Erg sociale mensen dus.

Zij zijn er beiden niet meer.

En waarom ik opeens aan dit echtpaar dacht, kwam door vanmorgen heel vroeg een programma op radio 1.
Die tatoeman, hoe heet ie, Henk Schiffmacher of zoiets, koos muziek uit. En toen zei hij; ik houd niet van hollandse muziek, maar er is er een, daar word ik koud van, de rillingen lopen over mijn rug. En dat is Zwarte Riek met Amsterdam Huilt.
Die jonge presentatrice van BNN wist niet eens wie Zwarte Riek of Rika Jansen was en kende al helemaal het liedje niet.
Ik dacht, dat kan toch niet, maar ja, de jeugd.

En wat heeft dit te maken met de familie Telghuis. Nou Rika Jansen had toen contact op genomen met Don Engelander via radio Noord Holland. Zij was zeer ontroerd omdat zij Ciska goed heeft gekend.

En daar dacht ik aan, vandaar dit schrijven.

Er is veel veranderd in Amsterdam. De oude Joodse wijken zijn er niet meer, al lang niet meer.
De tweede wereldoorlog is alweer 66 jaar afgelopen.
De jeugd kent niet eens meer Rika Jansen en haar mooie lied Amsterdam huilt.
En op de Fahrenheitsingel woonde een aardige, sociale vrouw Ciska Telghuis zonder handen.
ik denk eigenlijk, dat Amsterdam nog steeds huilt.

Constance

----------------------------

Ja nou dat je daar overschrijft weet ik het weer ,die mevr met haar witte boxer en haar handen altijd in haar zakken .Ze had een heel lief gezicht en was altijd vriendelijk.Ik zal eens aan mijn oom vragen of hij iets van haar weet.

Groetjes Ria

-------------------------------------------

Hier ben ik nog ff soms is het te warm op het balcon en loop ik naar binnen.Maar ik bedacht mij net dat Rika Jansen een zuster had die Spaanse liedjes zong onder de naam Maria Zammora zij was net als haar zuster een donkere schoonheid uit de Jordaan en volgens mij maar dat weet ik niet helemaal zeker was Rika getrouwd geweest met de broer van Tom Manders.

Groetjes Ria

-----------------------------------

Ja klopt allemaal. Wat zong die Maria Zamora ook alweer. Iets van El bayon el bayon elbayon.
Hier moet ik ook af en toe naar binnen vanwege de warmte, maar het is halfdrie en ik ga Groningen-Ajax kijken.
doeiii
Ome Harm zal zeker wat weten over Ciska en Herman, die weet toch alles merkte ik op 4 september.

Constance

-----------------------------------

En op de Fahrenheitsingel woonde een aardige, sociale vrouw Ciska Telghuis zonder handen.ik denk eigenlijk, dat Amsterdam nog steeds huilt.

Schaamte. Dank voor de spiegel, Constance.
En dan maken wij ons druk over een stukkie of een redactie.
Mevrouw Telghuis was een goede vriendin van mijn moeder, die ook haar kleding verzorgde; dus tijdens het passen kwamen haar armen vrij. Zonder schroom en slechts als commentaar: "Beter zonder, dan verder met die trein"
Een uiterst kranige vrouw met een schat van een man.
Bovenwetbuurtelijk; VER Bovenwetbuurtelijk, met een uittstraling waar menigeen zijn/haar handen voor dicht zou knijpen.
Ongetwijfeld zal ze met Rika hebben gehuild, maar dan wel achter de decent gesloten gordijnen op het 'Singel.

Mooi trouwens, dat onze buurman van om de hoek Rika wél kan waarderen; zo zie je maar.

Erik

------------------------------------

Jee Erik,
Wat is de wereld klein en wat is de wetbuurt groots.
In alles. Ik ben even stil van jouw reactie, dank.

Constance

Samen oud :voor Erik en Conny

Ze kwamen nog samen , samen van de overkant.
Langzaam maar zeker naar hun restaurant,als zondags gewoonlijk.
Hij kordaat ondersteunde haar , zo beiden nog bedreven .
Ik dacht;dit is leven.
De tafel bij het raam , hun lach en babel bij de koffie ,het beeld van tortelduiven ,ik dacht.
Laat die twee maar schuiven.
Ze hadden na jaren samen nog die warme glimlach en aandacht voor elkaar , ik dacht die twee boffen maar.

Groetjes Ria

Fahrenheitpiraterij

De Fahrenheit die vierde feest, zefs Celsius kreeg verhoging,
Te vroeg; net als die brave Con, dat hoefde geen betoging.
De hele bubs daar aan de brunch maar in een heel klein hoekie,
Een schateiland met kindertjes, die groeven naar een koekie.
Voor even voelde je je klein, maar ook weer uitgesloten,
Het was je eigen Wetbuurt niet, die daar zat aan te stoten.
Toch liep daar voor een ogenblik wat jeugdig sentiment,
Wel door de waarheid ingehaald: een oude vrouw en vent.
't Galjoen zagen we niet zwemmen, café de Omval dicht,
Maar door een guppenvloot Piraten, al snel beentje gelicht.
Van enteren geen sprake, voor 't kielhalen gevlucht,
Verlieten we snel oostwaarts het gekoesterde gehucht.
Eerst Hugo in, toen Danzig door, daar voelden we ons veilig,
Een bospad over, plots een poort; dat oord daar oogde heilig.
Zonovergoten op het terras van 't oude Frankendael,
Met goede wijn en een tof gesprek vraten we ons bordje kaal.
Een verademende ervaring: bediening lief en adequaat,
Die liepen zich het schompes en werken zich uit de naad.
De schat van oude Fahrenheit hebben we nooit gevonde',
Maar desondanks best lol gehad, want nietgegaan is zonde.

Conny en Erik

---------------------------

En dat bewijst maar weer dat je op je ouwe dag niet van je gewoontes moet afwijken. Want als ik mijn gewone route had genomen wat ook door park Frankendael gaat, dan had ik jullie misschien nog gezien.
Kan verkeren.
Raak gedicht trouwens over je visserij, ik moest er van huilen. Van de lach dan.

Doegies
Constance

Straatfeessie Fahrenheitstraat

Hoi Erik en Conny,
Op het moment dat ik dit schrijf zijn jullie er vast.
Maar ik ben wel geweest, zij het veel te vroeg. Anders maak ik met dit weer altijd een soort fietslooproute langs de Weespertrekvaart, sportvelden, en dan naar park Frankendael en dat andere parkje terug, waar we ook met de Jeruzalemloop waren. Dus ik dacht, ach mens, wijk maar af van je route. Maar natuurlijk was ik veels te vroeg en waren ze nog druk bezig. Mijn fiets kon ik ook nergens kwijt, ze moeten nodig bewerkstelligen pak de fiets ipv de auto, net als met de auto is een plekje voor je fiets moeilijk te zoeken.
Het straatfeest was precies wat ik ervan verwacht had. Ouders, dertigjarigen denk ik met kleine kinderen met autopedwedstrijdjes (neem ik aan, ik werd tenminste steeds overreden door een autoped). Op het tweede gedeelte waar jij gewoond heb, een lange tafel, daar zaten een opa en oma, met alweer een auopettend kleinkind. het grappige vond ik om al die nieuwe bewoners te zien, zo helemaal van deze tijd.
Maar hoe zat het nou met het Galjoen. In mijn onschuld zag ik een historisch schip de Weespertrekvaart opzeilen, maar dat zal wel weer met mijn fantasiegen te maken hebben.
Bouwden ze een Galjoen? Ik zag vaders zich in het zweet werken met allerlei planken.
Wel lollig om daar even doorheen gelopen te zijn.
Ben benieuwd of jullie zijn geweeest en wat je ervan vond. En sowieso zullen de huidge bewoners toch ook wel het GVO lezen.
Nou doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Wiebertje