De Tugelaweg

Ik had een jaar aantoonbaar samengewoond en had daarmee in 1978 recht op een huis aan de Tugelaweg, dat binnen 5 jaar gerenoveerd zou worden. In de buurt woonden destijds veel studenten en oudere Nederlandse mensen. Vanwege de toekomstige renovatie was het ook een buurt met veel probleemgevallen. Ik werd actief bij de plaatselijke afdeling van de CPN (Communistische Partij van Nederland). Mijn vriendin Ans raakte betrokken bij het ontwerpteam voor de renovatie. Dat ontwerpteam werd een hechte club. Na afloop van de vergaderingen gingen ze met zijn allen de kroeg in, inclusief de huiseigenaar en de architect. Terwijl er in die tijd veel verhalen waren over conflicten tussen bewoners en huiseigenaren. Door de inspanningen van het ontwerpteam kwamen er niet allemaal tweepersoonswoningen, zoals de gemeente wilde, maar ook zes en vier kamerwoningen en ouderwetse HAT eenheden. De Franse balkonnetjes en het houtwerk bleven behouden. Een jaartje na de renovatie hebben wij hier beneden in de berging een feest gehouden met alle mensen die bij het ontwerpteam betrokken waren geweest.
In de tijd voor de renovatie kregen we contact met onze Turkse buren. Toen iedereen hier weg moest, kwamen zij ergens op driehoog terecht. Zij was zwanger en ze woonden op een gegeven moment nog als enigen in een verder dichtgetimmerd woonblok. Ans heeft toen een woning voor ze kunnen regelen bij het woningbedrijf, waar ze nu nog steeds wonen. Met het Turkse gezin hebben wij nog steeds contact, de kinderen zien wij wekelijks. Vroeger fietsten wij met de kinderen op zondagen naar Waterland. Of we gingen naar het Amstelpark.