Samenleven

Een tijdje heb ik geprobeerd om groenten te verbouwen achter ons huis aan de Tugelaweg. Maar het was niks, er stond een grote Esdoorn vlakbij en mensen slaan dekens boven je tuintje uit. Via via kon ik in een moestuin in Durgerdam gaan tuinieren. Ik ga graag naar volkstuinen. Ik vind de menging van verschillende mensen bij de gemeentelijke volkstuinencomplexen grappig om te zien. Redelijk wat Marokkaanse en Turkse gezinnen hebben een volkstuin, het zijn vaak mensen die uit dorpen komen. Zij bebouwen hun tuin ook weer op een wat andere manier.
De buurt is enorm veranderd de laatste twintig jaar. Voor de oudere Amsterdammers is dat een grote overgang geweest. Tachtig procent van de gezinnen ging na de renovaties naar Purmerend of Almere. Toch vind ik de buurt niet slecht veranderd. Ik heb altijd de neiging om te zeggen: ‘het valt wel mee, we doen het toch wel goed met elkaar’, als je weer eens in de krant leest of op de televisie hoort hoe moeilijk het in dit soort wijken is. Ik vind het een wonder hoe al die verschillende mensen samen kunnen leven zonder elkaar de hersens in te slaan. De meeste mensen doen hun best om goed te leven. De overheid zou mensen niet teveel uit handen moeten nemen, hen verantwoordelijk moeten maken voor de eigen leefomgeving. Er zijn eindeloos veel instanties, maar bijvoorbeeld bij overlast moeten mensen toch flinke druk uitoefenen, voordat er ingegrepen wordt.