Voor ons was niets mooiers dan de bal

Tussen 1950 en 1973 hebben mijn ouders en hun 5 kinderen op de Zeeburgerdijk 138, 2-hoog gewoond. Onder ons, op de eerste verdieping, woonde de familie Vos. Wat hebben wij onze benedenburen vaak lawaaioverlast bezorgd. Soms waren we ’s morgens al om 6 uur met een bal in de weer. Zacht rollen werd harder en harder rollen, zachtjes schoppen werd knallen. En buurvrouw ‘Vossie’ maar bonken met die bezem tegen het plafond. Met een bal in de weer waren we altijd en overal: onder het poortje naar de Makassarstraat, in de speeltuin op de hoek bij de Niasstraat, op pleintjes en zelfs in het Zuiderzeepark. En als je oud genoeg was, zaterdags ook nog op een heus veld!
Oom Bart was de beheerder van de speeltuin aan de Makassarstraat. Het was een aardige, oudere man die overdag heel vriendelijk was. Maar tegen 17.00 uur werd hij opeens een heel druk en brommerig baasje: iedereen moest en zou de speeltuin uit. Soms was hij wel een kwartier bezig om zijn zin te krijgen. Dan ging de poort op slot, stapte oom Bart op zijn fiets, reed de hoek om en wij … Wij wisten niet hoe vlug we over het hek moesten klimmen om ons partijtje af te maken. Waren we net weer lekker bezig, kwam je zusje zeggen, dat je thuis moest komen om te eten. Wat hebben we vaak de hond in de pot gevonden!
Soms, heel soms, vermaakten we ons op een andere manier. Zo huurden we op zondag wel eens een fiets bij Hartkamp. Je betaalde een kwartje, je naam kwam in een schrift te staan en dan mocht je een tijdje rondjes rijden. En had je de fiets weer ingeleverd, dan holde je naar de sigarenwinkel in de Molukkenstraat voor de uitslagen van… Juist, de voetbalwedstrijden. Want de uitvinding van het wiel mocht dan een heel bijzondere zijn, voor ons was en bleef er toch niets mooiers dan de bal.