Van slot, slow, quick-quick slow
In 1963 betekende zaterdagavond bij ons thuis altijd een broodmaaltijd aan de ronde tafel in de hoek van de kamer, samen met mijn vader, moeder, zus en haar zoontje. Daarna ging ik onder de douche, die nog niet zo lang gemaakt was in de wc (niet in de wc-pot natuurlijk), waardoor de keuken ietsje kleiner was geworden. Dan kleedde ik me netjes aan om te gaan dansen in het clubgebouwtje van korfbalclub Archipel in de Makassarstraat. Dat ging onder leiding van Gerrit Bartels, die samen lesgaf met een meisje met een wespentaille en een jurkje met daaronder een wijd uitstaande petticoat. Dat oefenen ging in hele rijen van slow, slow, quick-quick slow, of anders, al naar gelang de dans die ingestudeerd moest worden. Na zoveel lessen kon je dan ‘brons halen’. Dat heb ik nooit bereikt, want ik hield meer van het vrije dansen dat toen opkwam. Rock & Roll, twisten, de locomotion, de monkey en noem al die varianten maar op, gebaseerd op hits uit Engeland en Amerika.
Een colbertje met een stropdas
Mijn eerste colbertje kochten mijn moeder en ik bij FortyFour in de Leidsestraat. Ik heb het jarenlang gedragen, want het had een uitstekende snit. Erbij had ik zo’n dun leren stropdasje. Want geloof het of niet, naar op dansles droeg je een colbertje met een stropdas. In de jaren die volgden ging eerst de stropdas weg en heel geleidelijk verdween ook het jasje. Ik ben trouwens nooit een aanhanger van een stropdas geweest. Een kleine tien jaar later droeg ik in mijn eerste weken als onderwijzer op de Anthonie van Diemenschool nog wel een colbertje. Maar dat was van korte duur.
Ekseption voor 250 gulden
Terug naar 1963. De dansavonden waren een succes en we gingen voor de korfbalclub beatfeesten organiseren, waarvoor we reclame maakten bij de andere korfbalverenigingen, die ook uitpuilden met korfballende, jonge babyboomers. Wij waren een van de eersten die dit soort feesten organiseerden, wat later door korfbalverenigingen als Luto, Rohda en Blauw-Wit werd overgenomen. Voordat Ekseption landelijke en internationale bekendheid kreeg, trad die groep met onder andere zanger/ saxofonist Rob Kruisman en trompettist Rein van den Broek al op in de Makassarstraat voor 250 gulden. Op die avonden zijn aardig wat stelletjes ontstaan. Als de jongens op die avonden nog met een jasje gekomen waren, hing dat de rest van de avond zeker over een van de houten klapstoeltjes. Dat jasje zat alleen maar in de weg.