Een buurt vol bedrijvigheid

De kapper in de Overamstelstraat

Mijn vader Theo Dekker was de kapper in de Overamstelstraat. Vanaf zijn 18e tot zijn 60 ste heeft hij daar zijn zaak gehad.

Hij huurde de benedenverdieping en verhuurde de achterliggende woning aan Jaap Kooijman.

mij meen nr 9 maar 8 of 11 kan het ook zijn geweest….

vele namen uit die straat kwamen “langs” in ons gezin Karel Blanken de voddenboer, de kolenboer die ook in ons dorp gelegen buiten Amsterdam de kolen bracht, Fam Poer-Engelse, de melkboer, de broers uit de garage, café Hesp ook broers etc etc

Helaas eind jaren 70 toen ook oudere mannen hun haar lieten groeien en de metrowerkzaamheden de straat deels ontoegankelijk maakten, waren de oorzaak ervan dat mijn vader de werkzaamheden in de zaak afbouwde. Vaker dicht en uiteindelijk stopte hij met het knippen in Amsterdam.

De oude geyser, devspiegel, de kinderkruk en ouderwetse scheermessen en de lotionfles, de dikke koperen gordijnroede hebben wij 3 kinderen nog als herinnering aan mijn vaders kapperszaak. Hij is in 1989 overleden op bijna 71 jarige leeftijd.

maar ik denk dat aan de kant waar hij zijn winkel had nu “nieuwbouw” is verrezen.

ikzelf ben er als kind slechts 3x geweest.

Jeugdherinneringen van een Groninger

Zag de foto en zonder verder te lezen flitste het door m'n hoofd: de Schollenbrugstraat !  Las niet verder, eerst m'n herinneringen laten komen.En de cacao fabriek, de ringvaart en het zandveldje waar we voetbalden. Kicksen,  voetbalschoenen. dat was voor mij  een heel nieuw woord Met Jaap Kooijman , m'n neefje van de groenteman in de Overamstelstraat , dacht zo ongeveer huisnummer 4 en de andere jongens , Dick Portengen?  Dat alles is voor mij, 81,  nu al meer dan 70  jaar geleden. Maar veel komt nu weer boven. In de zomers van 1945 tot 1955 kwam ik  steeds een weekje logeren. Soms in het tunneltje onder het spoor fietsend en luid schreeuwend op weg naar Sportfondsenbad Oost. Zwemmen op de golven van een boot in de Amstel. En de andere groenteman,  zo halverwege links in de straat Verbruggen?, die heel knap met een mand groenten op z'n hoofd naar de klanten fietste en tegenover hem een melkwinkel. Soms ging ik mee met m'n oom, met groentekar en paard,  heel vroeg in de morgen, naar de markt in de van Galenstraat ?, en op de lange tocht in de nog zo stille stad klonken de paardenhoeven mooi. Eén van z'n klanten was Fanny Blankers- Koen. Ze woonde aan de Amsteldijk. Daar was een kleine goederenlift. Een keer deed ik de groenten erin, maar toen het spul gekomen was hoorde ik, "groenteman de komkommer is stuk! " Had ik hem niet goed in het bakje gelegd en was hij gekneusd bovengekomen. Maar was voor haar gelukkig geen probleem. In 1948 won ze op de Olympische spelen in Londen 4 gouden medailles . Ze kreeg van de stad Amsterdam een fiets , een hele.  In de Overamstelstraat stond voor het huis van de chauffeur ook vaak een touringcar, zo ter hoogte van groenteman Verbruggen. Voel me weer even een jochie van een jaar of tien. Mooi ja. Ga nu lezen wat de anderen schreven, alvast bedankt.

Overamstelstraat 23

roept een hoop herinneringen op, vooral de Paasvuren op de hoek bij de sigaren boer, of de luilak.

elke zaterdag ochtend vroeg de melkboer helpen voor fl2.50, aan fooi had ik meer omdat je de flessen naar 4 hoog bracht voor de mensen.

of het gekakel horen van 2 buurvrouwen tegen die even het laatste nieuws vertellen maar dan uit het raam aan de overkant van de straat.

de kolen boer die met een lier de kolen naar boven hees.
Mijn vader was in het begin van mijn herinnering kolenboer, later reed hij voor Noortman en dan later voor het busbedrijf van Nood.

Ook nog Rijk de Gooyer mee gemaakt op de hoek Weesperzijde bij Cafe Hesp.

Sigarenwinkel

Het sigarenwinkeltje van meneer van Leeuwen. Met voetballen nog een raam kapot geschoten! En inderdaad kon je daar telefoneren. Was trouwens een aardige man.

Luycks

Nog een reactie van iemand:

Een mooi familiebedrijf! J.A. Luijcks begon in 1898 in De Pijp en ging met trekkar en trekhond de deuren langs om zijn potjes mosterd te slijten, In 1975 heeft de familie de zaak verkocht aan Nutricia, die het later doorverkocht aan Campbell en inmiddels is het Hamburgse familiebedrijf Kühne de eigenaar.
Jo Haen

Re: luyckx zure bommen te diemen

A.van Kuijk:
Op zoek naar DE ZUREBOM van Luyckx uit Diemen,maar waar is dit bedrijf met de vermaarde zuurwaren gebleven? Gaarne Uw antwoord indien mogelijk.
met vriendelijke groet

Ik heb de vraag even op FB gezet en kreeg als snel de volgende reactie.

Luijcks is helemaal weg. De werkzaamheden zijn voor een gedeelte overgegaan naar een bedrijf in Hannover Duitsland. De rest is er gewoon niet meer.

Vr. groeten,
Jo Haen

luyckx zure bommem te diemen

Op zoek naar DE ZUREBOM van Luyckx uit Diemen,maar waar is dit bedrijf met de vermaarde zuurwaren gebleven? Gaarne Uw antwoord indien mogelijk.
met vriendelijke groet

Overamstelstraat toen en nu

Leuk en herkenbaar Fred Gijbels, je stuk over de buurt waarin ook ik ben opgegroeid, in dezelfde periode als jij en wel in de Overamstelstraat. Ik kwam in 1939 daar ter wereld en niet lang daarna brak de Tweede Wereldoorlog uit, maar die twee voorvallen hebben niets met elkaar te maken. Al die namen die je noemt, van Luijcks tot het Sparretje in de Jan Bernardusstraat, staan nog in mijn geheugen gegrift, zoals dat gaat met veel indrukken uit de kindertijd. De groentewinkel op nummer vier in de Overamstelstraat werd bestierd door de familie Kooiman. Hun zoon, Japie, was een van mijn vriendjes. Ik woonde op twee hoog achter boven de winkel. Van café Hesp herinner ik mij het groepje klagende en huilende vrouwen voor de ingang. Binnen leefden hun mannen hun dronkenschap uit. En in 'het onderlaagje' - een stukje straat met huizen beneden het normale oppervlak - woonden twee vrouwen die de gewoonte hadden om luidkeels hun beklag te doen over de een of ander. Na de oorlog brak voor mij en mijn vriendjes een fijne tijd aan met veel kattenkwaad en ravotten in het zand van 'het opgespoten landje bij de Schollenbrug. En bij cacaofabriek Blooker aldaar heb ik later nog een week in een duister magazijn vol stoffige cacaozaken gewerkt. Mijn zus Yvonne kwam zeven jaar na mij ter wereld, maar haar herinneringen zijn weer anders.
Af en toe neem ik nog een nostalgisch kijkje in mijn oude buurt. In de Overamstelstraat is een hele rij huizen afgebroken en zijn er nieuwe voor in de plaats gebracht. Maar die portiek op nummer vier, met dat gekke nisje waar je je als kind net in kon verstoppen, is er nog steeds. Alleen de groentewinkel van Kooiman bestaat niet meer. Wat vooral veranderd is is de atmosfeer. Vroeger was een straat toch een soort gemeenschap van mensen, thans lijkt iedereen maar wat voor zichzelf te smoezelen. Hesp is niet meer het eigendom van de buurt, maar vergroeide tot een journalistencafé. Eigenlijk heb ik er niets meer te zoeken. Alleen in die portiek op nummer vier waar ik woonde. Nog steeds twee bellenrijen daar bijzijden een brede deur van oud hout, links de achterwoningbellen en rechts de bellen van de woningen aan de voorkant. En dan moet ik de neiging bedwingen om mij net als vroeger te verstoppen in die smalle nis. Maar daar pas ik niet meer in.

nieuwe bewoner

leuk om jullie (oude) verhalen zo te lezen.. Ik zelf woon sinds oktober 1998 op de schollenbrugstraat 8/1 nu boven een restaurant v/d markt.

ik geniet dagelijks nog van de buurt, al moet ik zeggen dat vroeger (zoals jullie schrijven) het misschien wel leuker was ;)

ben altijd nieuwsgierig hoe het verleden was met mijn woonomgeving. dus top dat jullie dit met elkaar delen... ga aub door ;)

Re: Petra de Nijs

Petra de Nijs:
Ook ik ben geboren in de Jan-Bernardusstraat, ik heb daar gewoond van 1954-1970. Ik heb er veel zien veranderen. Inderdaad het verdwijnen van de kleine winkeltjes in de straat. De Spar o.a. door de Fam. Golverdingen en het Melkvrouwtje Marie Visser. Dan was er ook nog Willem de Bakker die met brood en gebakjes in de straat rondkwam. De aardappelen boer Joop Kooiman en Hennie waarvan we altijd een worteltje kregen. In de Overamstelstraat was een grote melkwinkel, en de melkboer van die winkel had ook zijn wijk bij ons in de straat en leverde zijn melkproducten, meneer Den Hartog, had een hulpje op zaterdag waar ik nog verkering mee heb gehad. 1965 spreken we dan over. Op het huisnummer waar ik gewoond heb, is nieuwbouw gekomen, wel vreemd nu want alles erom heen is vrijwel hetzelfde. Na al die jaren weg te zijn uit deze buurt, blijft het voor mij altijd weer een thuiskomen als ik er weer ben. Het blijft altijd mijn buurt zo langs de Amstel .

Hoi Petra, hier is het hulpje van de melkboer Ger van Dijk uit Uithoorn.Hoe gaat het met je ?

Rob Hiddinga

Ik heb van 1964 tot 1979 in de schollenbrugstraat gewoond op nummer 11.Zaken die ik nog goed weet zijn het lossen van de dekschuiten bij Korff. Via de band over de weg, af en toe moest er iemand achteraan als er een zak vast zat.
Verder natuurlijk de aanleg van de metro en het verplaatsen van het tunneltje onder het spoor.

1938 !!!

Wie herinnert zich de Joodse Familie Fons Ruebenkamp ?
Twee zoons : Rob en Jan(tje)
moeder Emmie.
Zij waren met mijn ouders bevriend : Cornelis en Zwaantje Ruijter in Laren NH
Zij woonden in de Schollenbrugstraat nr 10, 1 hoog.

Aart Roelofsma

Ik heb vanaf 1967 boven de BP-garage van Jan Clardy gewoont en ben later nog in de Jan Bernardusstraat terchtgekomen in een piepklein benedenhuisje met tuintje waar eerder ene mevrouw de Vries woonde. Leuk over Pino te lezen, want zo noemden wij die een beetje enge schreeuwerd. In feite schrok ik me toen altijd rot als ie alleen al maar naar je keek. Enige namen van toen uit de buurt zijn: Familie Agsteribbe, de broertjes van Geffen (Dennis en Robert?) Familie Hecke (verhuisbedrijf). In een van de opslagplaatsen zat toen ook een soort kruidenhandel waar mijn broer Stan nog wel eens vakantiewerk heeft gedaan. In de overamstelstraat zat in het midden een Sigarenmagazijn van een heer die altijd buitengewoon hoffelijk was, is er later mee gestopt vanwege een sperziekte maar stond ook weer later bij een collega op de Ceintuurbaan.

karla willekes

Hallo Bert Nieuwenhuijs, lees net jouw verhaal over de Weesperzijde. Ben jij niet de zoon van de slager van de eerste Oosterparkstraat? Soms moet je diep in je geheugen graven, het is allemaal zo lang geleden en er gebeurt zoveel in een mensenleven. Je kan me een mailtje sturen als je wil! kafjewil@orange.nl. Hartelijke groeten voor nu.

Bert Nieuwenhuijs (60 jaar )

Beste Carla Willekens (Dochter van een schoenmaker en een broer die wielrenner was ).ik kan me dat nog heel goed herinneren ik woonde toen in de Burmanstraat op 20 3 hoog mijn ouders brachten regelmatig schoenen bij jullie en als ze klaar waren mocht ik ze ophalen en kreeg ik van je vader een hartje en als ik langs liep om met het pontje over te steken stak hij zijn hand op als groet.Ja de Hoop, als er weer een roeiwedstrijd was werd er flink gedronken en dan haalde mijn vader de auto weg om eventuele schade te voorkomen.Het gebouw van het leger des heils bij jullie op de hoek dat wekte mijn interesse vanwege de leuke meisjes ook bij mijn vrienden maar we werden weggestuurd.Op de andere hoek woonde een fam. met een zoon die Egbert heette daar vocht ik nog weleens mee.Ze zijn later verhuist.Daarnaast een sigarenwinkeltje.
Met de zoon (Theo Egels )van de
Citroengarage zijn we nog jaren bevriend geweest.Wat ik me ook kan herinneren liep er op de weesperzijde een man met een alpino petje op en een lange jas aan en als die voorbij kwam begon hij vreselijk te vloeken en als klein mannetje schrok je je te pletter, kwam bij hulp voor onbehuisden vandaan.En dan had je nog het benzinestation met als eigenaar fam. Nuisker met zoonlief Maup met zijn mooie sportauto's.In de Amstel t.h.v. Nuisker lag een oud oorlogsschip eigenaar Kootje Boef had een motorzaak in de Oosterparkstr.en als hij een goeie bui had mochten we wel eens meevaren.

Hans Verschuur

De woning op de foto van de Schollenbrugstr. is mijn geboortehuis. Ik heb daar gewoond van 1944 tot 1966.

Karla Willekes

Zo veel verhalen over de Weesperzijde, maar niets over waar ik woonde. Wie herinnert zich nog de roeiwedstrijden op de Amstel. Tegenover ons huis. Er kwamen allerlei roeikampioenen uit vele landen, die streden om de head of the river. Het was een elitaire gebeurtenis, kan ik me herinneren. Ondanks dat we tegenover het botenhuis woonden, hoorden wij niet bij de elite. Het was vroeger zo veel anders dan nu. De wereld is veranderd, gelukkig. Iedereen kan nu worden wat hij/zij wil. Koning Keizer Admiraal poepen doen we allemaal.

Karla Willekes

Wwij woonden naast de familie Luijcks op de Weesperzijde 67, ik kan me niet herinneren dat ik ooit een woord met die familie heb gewisseld. Was er waarschijnlijk nog te jong voor. Wel weet ik dat zij een zoon hadden die Peter heette. Het was heel grappig dat Peter in de tuin speelde, heel netjes gekleed en dat hij een "tuinvriendje" had in de Burmanstraat. Ik kan mij nog herinneren dat Peter naar Kootje riep, ze waren allebei in de tuin, en dat Kootje antwoorde. De amsterdamse tongval van Kootje en het geaffecteerde antwoord van Peter. Ze wilden wel vrienden worden, maar dat wilde de fam. Luijcks volgens mij niet. We hebben er nog jaren over gesproken, als grap, over die amsterdamse tongval van Kootje en die geaffecteerde toon van Peter. Wat is er van ze geworden Peter en Kootje?

O.R.J. de Bie (Dolf)

Een reactie op het totaal en vragen aan Petra de Nijs inh et bijzonder. Eerst wat feiten: Mijn naam is Dolf de Bie en ik ben geboren op 11-12-1930 en vanaf 05-12-1931 tot medio 1956 woonde ik in de Jan Bernardusstraat 19-huis. Ik ging naar de openbare kleuterschool in de eerste Ringdijkstraat en toen deze opgeheven werd, samen met G.J.(Bep) Golverdingen naar de christelijke kleuterschool in de
president Brandstraat en daarna naar de openbare lagereschool de Meerhuizenschool in Zuid. Met Bep (Gijsbert Jilles) Golverdingen ben ik jaren bevriend geweest. Wat Petra betreft, het rare is dat ik me jou niet kan herinneren, wel de twee zusters De Nijs die op nummer 13, 2o 3-hoog woonden onder of boven de Hr. Ronner (Musicus concertgebouw) die met
muziek stopte omdat hij de moderne muziek (rock enz) niet kon verkroppen t.o.v. klassiek. Hij had een dochter, maar de zusters Willi? en ... waren ouder dan ik! In het
huis woonde de Fam. de Haas, ietwat zonderling en teruggetrokken mensen. Het melkwinkeltje van Marie en Neeltje Visser, laatsgenoemde heb je kennelijk niet
gekend, zij is als eerst gestorven, het waren
de dochters van een veehouder uit Baambrugge die op een gegeven moment naar de grote stad verhuisden om daar de
melk van de boerderij van hun ouders aan de man te brengen. Boven hen woonde de Fam. Holm met wier zoon Guus ik ook speelde. Hij was een vervent padvinder en
heeft voor mij nog een Indiaanse tomahawk uit triplex gezaagd. De volgende middenstander Willen de bakker, zeer wel bekend, en wij waren vaste klant ook van
de Preeker de eierman uit Landsmeer, maar dat was denkelijk voor de oorlog zoals ook bijvoorbeeld van Delft de ijsman op Zaterdag en zo zou ik nog wel een uur door kunnen gaan met 'verse waar': "Hoedendozen in alle maten" "uitjes uit de wijnazijn"enz. enz. maar dat zou te veel worden. Rest mij nog dat een neefje (Neef) van de Schillenboer Moen uit de Spoorbaanstraat hier schuin tegenover mij woont in Betondorp. Hij weet nog veel namen. Ik zal t.z.t. eens bij hem informeren. uit oogpunt van privacy geen adres maar hoop dat je mij wil benaderen
via<O.de.Bie@kpnplanet.nl>. Ik ben reuze benieuwd, ook andere reacties zijn welkom, Dolf

Petra de Nijs

Ook ik ben geboren in de Jan-Bernardusstraat, ik heb daar gewoond van 1954-1970. Ik heb er veel zien veranderen. Inderdaad het verdwijnen van de kleine winkeltjes in de straat. De Spar o.a. door de Fam. Golverdingen en het Melkvrouwtje Marie Visser. Dan was er ook nog Willem de Bakker die met brood en gebakjes in de straat rondkwam. De aardappelen boer Joop Kooiman en Hennie waarvan we altijd een worteltje kregen. In de Overamstelstraat was een grote melkwinkel, en de melkboer van die winkel had ook zijn wijk bij ons in de straat en leverde zijn melkproducten, meneer Den Hartog, had een hulpje op zaterdag waar ik nog verkering mee heb gehad. 1965 spreken we dan over. Op het huisnummer waar ik gewoond heb, is nieuwbouw gekomen, wel vreemd nu want alles erom heen is vrijwel hetzelfde. Na al die jaren weg te zijn uit deze buurt, blijft het voor mij altijd weer een thuiskomen als ik er weer ben. Het blijft altijd mijn buurt zo langs de Amstel .