Café Hesp

Overamstelstraat

t.a.v. Jannie Bronsveld en Nellie Wiedeman

Wat een bekende namen. Ik ben bevriend geweest met je broer Attie Bronsveld. Eigenlijk was ik bevriend met Gerrit Portengen en daar kwamen jullie inderdaad nogal eens over de vloer. Corrie en Nelis waren een stuk ouder maar wel vaak aanwezig. Vader Portengen gooide zomer's wel eens plastic zakken gevuld met water uit het zolderraam/dakkapel. Of was dat Nelis?
Nellie hield wel van een robbertje stoeien. Ook met de jongens overigens. Pittige tante die ze was.

Het spelen vond inderdaad vooral in de Overamstelstraat plaats. Alle kinderen buiten en de moeders hangend uit het raam. Nauwelijks een auto in de straat. Wat een tijd.
Ik ben op nr 26 geboren precies tegenover garagebedrijf Ludriks. Het was de laatste woning in het 'onderlaagje'. De namen van mijn zussen Mary en Rina zullen jullie ongetwijfeld meer zeggen.
Nog wat namen die mij te binnen schoten: Billie Douwma; gebroeders Smit (Jantje en ?)van de sigarenzaak in het het midden van de straat en naast de melkboer; daarboven woonde Herrie Haak en ja, schuin daartegenover Jose, Hans en Kees Blanken.
Overigens zat daar links beneden een kapper en de groentezaak van mijn grootouders van Bruggen. Ook mijn opa reed met een mand op zijn hoofd soms de bestellingen uit.

Al die herinneringen....het lijkt me leuk hier een reactie op te krijgen en via mail wat verder vragen te kunnen stellen en terug te kijken.
Dag,
Ger

Re: Overamstelstraat

Jannie Bronsveld:
Ook ik heb fijne herinneringen aan de overamstelstraat. Ben een kleindochter van meneer Portengen. Dus dat verhaal van de vrachtwagen van mijn opa herken ik. Als ik naar de groenteman Mulder op de weesperzijde moest, moest ik langs Hesp en die had dan altijd zijn herdershond op de weesperzijde liggen...oh zo bang was ik van die hond. En ook ik ging 's avonds een flesje drank voor mijn ouders halen in likeurwinkel. Uiteraard met een boodschappentas, want dat mocht natuurlijk niet.De namen die Nellie Wiedeman noemt ken ik natuurlijk ook, Hoe zou het met die mensen zijn???Geboren in Overamstelstraat 20 en na 2 jaar verhuisd naar Jan Bernardusstraat, maar altijd gespeeld in Overamstelstraat. Gezellig met alle meiden naar handballen D.J.K. Nu woon ik weer Oost, dus af en toe effe naar Hesp biertje halen.

Hoi Janny ben jij degene die op het notariskantoor aan de Churchillaan heeft gewerkt.?
Groet.Rene

t.a.v. Jannie Bronsveld

Op FB heb ik een DJK groep aangemaakt en hier op GvO is ook een item over DJK met inmiddels al ± 350 foto's.
http://www.geheugenvanoost.nl/8371
Heb jijzelf nog oud DJK foto's?

Gr.,
Ron de Wit

Overamstelstraat

Ook ik heb fijne herinneringen aan de overamstelstraat. Ben een kleindochter van meneer Portengen. Dus dat verhaal van de vrachtwagen van mijn opa herken ik. Als ik naar de groenteman Mulder op de weesperzijde moest, moest ik langs Hesp en die had dan altijd zijn herdershond op de weesperzijde liggen...oh zo bang was ik van die hond. En ook ik ging 's avonds een flesje drank voor mijn ouders halen in likeurwinkel. Uiteraard met een boodschappentas, want dat mocht natuurlijk niet.De namen die Nellie Wiedeman noemt ken ik natuurlijk ook, Hoe zou het met die mensen zijn???Geboren in Overamstelstraat 20 en na 2 jaar verhuisd naar Jan Bernardusstraat, maar altijd gespeeld in Overamstelstraat. Gezellig met alle meiden naar handballen
D.J.K. Nu woon ik weer Oost, dus af en toe effe naar Hesp biertje halen.

overamstelstraat

Ik heb er ook nog hele fijne herinneringen liggen, zomers mee met meneer Portengen in de fort zwemmen dan moesten we wel bukken achterin de bak voor de politie.
ik herinner me ook nog veel namen jose hans en kees van blanken gerry visscher de kinderen van portengen en nog wel meer

nou groetjes nellie wiedeman

Frans

Frans
Ik heb er als chauffeur gewerkt bestellingen rond brengen dat was in 1968 .
Ik heb er een leuke tijd gehad het was een leuke goeie baas(en).
De flessen sterke drank werden nog met de hand gevuld ja en wel door een oudere man van rond de 70 ,toen hij op een dag een keer ziek was had hij een invaller geregeld, er werd de man verteld dat hij het slangetje van het vat jenever in de fles moest doen tot hij vol was en dan de dop er op en dat was het.Na een uur of twee hoorden we een hoop gezang toen zagen wij dat het slangetje niet in de fles was maar in zijn mond.Ik heb het toen maar even over genomen. Zelf dronk ik geen sterke drank toen ik met de auto naar huis toe ging werd ik onderweg aangehouden door de politie ik stonk erg naar de drank die lucht was in mijn kleren gaan zitten.Voor dat ik kon bewijzen dat ik echt niet gedronken had was het alweer twee uur verder.Maar het was gewoon een leuke tijd bij de familie Hesp.

Re: Re: gered door Hesp medewerker

rene:
Thea Prins-van Oostwaard:toen ik in 1947 in de Amstel viel ben ik door iemand van Hesp (winkel) ik zag iets in het water steken dat pakte ik en zo werd ik naar de kant getrokken, ik was door een buurjongetje in de Amstel geduwd( mijn ouders hebben altijd gezegd niet bij het water.Ik moest meteen leren zwemmen ,dat was in het Mirandabad heb mijn diploma gehaald.
Is het Oostwaard de melk boter en kaas winkel?

nee hoor dat is mij wel meer gevraagd, maar misschien wel verre
familie

Re: gered door Hesp medewerker

Thea Prins-van Oostwaard:
toen ik in 1947 in de Amstel viel ben ik door iemand van Hesp (winkel) ik zag iets in het water steken dat pakte ik en zo werd ik naar de kant getrokken, ik was door een buurjongetje in de Amstel geduwd( mijn ouders hebben altijd gezegd niet bij het water.Ik moest meteen leren zwemmen ,dat was in het Mirandabad heb mijn diploma gehaald.

Is het Oostwaard de melk boter en kaas winkel?

gered door Hesp medewerker

toen ik in 1947 in de Amstel viel ben ik door iemand van Hesp (winkel) ik zag iets in het water steken dat pakte ik en zo werd ik naar de kant getrokken, ik was door een buurjongetje in de Amstel geduwd( mijn ouders hebben altijd gezegd niet bij het water.Ik moest
meteen leren zwemmen ,dat was in het Mirandabad heb mijn
diploma gehaald.

Daan Zuijderland

Ik herinner me Hesp '78 als veel broeken, krukken en een biljarttafel waar ik net over heen kon kijken. Mijn oma woonde op 20 meter van het cafe. Vrijdag gingen mijn ouders langs bij moeder/schoonmoeder, en dan belandden we met tante Loes, Bert en Huib in Hesp. Ik wandelde heen en weer tussen de snackbar waar Taco met asthma woonde, Wimpie en Willem van de woonboot (die er nog steed ligt) en de kroeg. Op zaterdag reed mijn vader in de mini naar de slijterij van Hesp, en kocht daar zijn kratjes bier en flessen frisdrank. In 2001 vierde ik er mijn afstuderen, en vanavond doet mijn vrouw hetzelfde. En dan vertel ik dit verhaal aan mijn jongens.

J.V.

Wat ik als kind van Hesp weet te herinneren is dat deze firma een prachtige kar had met paarden bespannen en welke bij het draven hun benen mooi omhoog brachten. Een geweldig gezicht vond ik dat als jongentje.

Hans Mulder

Café Hesp is voor mij een begrip. Ikzelf woonde er op 50 meter afstand aan de andere kant van de Overamstelstraat op de Weesperzijde. Van 1952 tot 1978. Mijn ouders hadden daar een groetenwinkel annex woonhuis op nr. 126-127. Wij woonden daar met ons gezin van 9 personen. Wat ik me van die tijd goed kan herinneren is dat café Hesp in het begin van de maand goede klandizie had van de bewoners van HvO (hulp voor onbehuisden) want dan kregen ze hun uitkering. Ik sliep met mijn broers in de kelder en kon 's nachts de ruziende dronkenlappen voorbij horen schuiven. Later veranderde het publiek van café Hesp. Zo was regelmatig Simon Carmiggelt er te bewonderen.

Patrick Hesp

Toen Mattheus Hermanus zich na de oorlog uit de zaak terugtrok, kreeg hij van zijn zoons een gloednieuwe auto. Een echte Daf, knalgeel met een wit dak, verwijzend naar het favoriete drankje van pa: advocaat met slagroom (maar een pilsje lustte hij ook wel). Het was diens eerste nieuwe auto, geheel naar zijn eigen wet: laat de kfanten nooit zien dat je je het kunt veroorloven.
De broers lieten geen onduidelijkheid bestaan over hun herkomst en gaven de verschillende eigengemaakte produkten namen als Les Trois Freres (vieux) en Tres Hermanos (sherry). Brandy was als Three Brothers verkrijgbaar.
----------------------------------------------------
Hierboven is een kleinstukje uit een krantenknipsel van 1995. Meer is te lezen op www.hesp.nl/stamboom: Knop "Kranten" en dan naar Gebroeders Hesp van Café Hesp. Veel plezier

Karla Willekes

Ik kan me nog herinneren dat cafe Hesp een slijterij naast het cafe had. We hadden nog wel eens een feestje bij ons op de Weesperzijde. Het was heel gezellig en soms gebeurde het dat de visite nog zin had in een drankje als alles op was. Gelukkig had je nog altijd de slijterij van cafe Hesp en dan gingen we nog even wat halen daar. Ik mocht dan mee met mijn grote broers, dat vond ik heel spannend. Ik keek dan stiekem even in het cafe en zag dan allemaal van die ouwe mannetjes met een borreltje voor zich. Geen journalisten en kunstenaars. Ben jaren geleden nog wel eens langs gewandeld en wat was het anders daar. Wally Tax zat lekker op het terras en je kon toen ook lekker eten daar. Mooi terras aan het water. Hip en modern en helemaal van deze tijd.

Frits

Ach, Hesp.... Soms dacht ik weleens dat ik er wóónde. Met achterin het biljart en aan het einde van de bar een schot waar altijd de vaste jongens stonden. Maar toen de oude Hespen het verkochten aan één van de obers veranderde het café. Het werd minder een buurtcafé, minder een journalistencafé ook, en steeds vaker werd Hesp overbevolkt door iets te ballerige jeugdigen uit de nabijgelegen kantoortorens. Met de verzekeringsjongens en -meisjes ging veel van de oude sfeer verloren. Minder Bruin, meer trendy. Maar wat wás het een mooi café...