In de begin jaren 1930 had mijn vader, Klaas Bijl, een slagerij in de Pretoriusstraat op de hoek van de Cillierstraat. In die jaren was er een moordende concurrentie, er waren alleen al in het gedeelte van de straat tussen Linnaeusstraat en Pretoriusplein vijf slagerijen! Bovendien werden de middendertiger jaren gekenmerkt door groeiende werkeloosheid en armoede. Er sneuvelden dan ook meerdere zogenaamde middenstanders en daar behoorden mijn ouders ook toe. Berooid trokken ze in bij mijn opa en opoe op de Transvaalkade.
Later had mijn vader een andere negotie, ambulante groenteboer met paard en wagen; maar juist dat paard was er weer de oorzaak van dat ook die handel mislukte. De aankoop vond plaats op de paardenmarkt in Utrecht waar, na later bleek, die handel niet zuiver was. Dat paard en nog twee later aangekochte beesten vertoonden, na uitwerking van de toegediende middelen, kuren die niet strookten met het doel waarvoor ze aangeschaft waren. Op een nacht, volgend op de dag van aankoop, werden wij én de buren opgeschrikt door een hels lawaai: het edele dier was volledig doorgedraaid en sloopte de gehele stal en alles in zijn omgeving!
Kortom, het was letterlijk: het paard áchter de wagen spannen, en er werd weer uitgekeken naar ander werk. Zonder te stempelen (een verplichting voor werklozen teneinde een uitkering te krijgen) lukte het hem om bij de CSM (suikerproducent), toen nog aan de Nieuwe Prinsengracht en de Amstel bij de Magere Brug, aan de slag te gaan. Bij het uitbreken en het verloop van de oorlog bleek dit werk zeer gunstig uit te pakken, het was namelijk voedselvoorziening en het bijbehorende ‘ausweis’ voorkwam dat vader naar Duitsland getransporteerd kon worden.
