Koninklijke ambulance

Op een dag, we woonden in de Tidorestraat op 3-hoog boven de speeltuin, kwamen we thuis en het viel ons op dat de poes Circe niet meteen naar ons toe kwam. We zochten het hele huis door, maar konden haar nog niet vinden. Toen zagen we dat een van de ramen aan de straat kant openstond. We gingen naar beneden, riepen haar naam en heel flauwtjes hoorden we wat gemiauw uit een groepje fietsen vandaan komen. We konden zo zien dat zij er slecht aan toe was. Ze was waarschijnlijk op de fietsen gevallen die precies onder het raam stonden. Wat te doen? Het was zondag en we kwamen erachter dat de enige kliniek die open was op dat moment in West zat. Maar om nu met een mandje op de fiets te gaan was niet verstandig en voor een taxi hadden we niet eens genoeg geld in huis? We kenden eigenlijk maar één persoon met een auto goed genoeg om te vragen of hij ons zou willen wegbrengen… En zo vertrokken we in de auto van onze buurman, een prachtige zwarte Citroên Avant, keurig in de was met glimmend chroom en leren bekleding. Na de diagnose, haar heupje was gebroken, konden we weer naar huis (de behandeling bestond uit totale rust, een paar weken in een kooitje). Daarna mochten wij weer instappen in het zwierige automobiel op weg terug naar Amsterdam-Oost.