Ouwe bietser

Ik ben in mijn leven wel 17 keer verhuisd, waarvan een aantal keren binnen Oost. Meestal was dat een goede aanleiding om van wat spullen af te komen, want een mens kan zo wat troep om zich heen verzamelen. Omdat ik altijd redelijk klein heb gewoond, moest het wel binnen de perken blijven. Toch was er een moment dat ik van de Sumatrastraat naar de Zeeburgerdijk ging verhuizen dat ik er qua ruimte flink op vooruit zou gaan. Wel zou ik snel moeten beslissen, dus veel tijd om het allemaal voor te bereiden had ik niet. Zoals altijd was het een kwestie van een touw en blok en een bakfiets huren, zoveel mogelijk in dozen en vuilniszakken pakken en wegwezen. Wij stonden voor het nieuwe huis en sjouwden alles naar binnen toen een wat ouder netjes uitziend echtpaar bij de bakfiets stilhield. Altijd bereid tot een praatje hield ik op met werken. Met z’n handen in z’n zakken, knikte de man naar mijn dozen: "ga je dat weggooien?" "Nee, ik ben aan het verhuizen", antwoordde ik. Hij keek een beetje chagrijnig: "wat moet je met al die troep?" En tot mijn grote verbazing begon hij gewoon kleren uit een zak te trekken… Zijn vrouw hield haar mond, maar keek met een zeer zuinige blik. "Ach meid, wat moet je er allemaal mee?" Ik had daar niet eens een antwoord op en was blij dat mijn vriend aan kwam lopen. Ik zou mijn spulletjes niet met dit echtpaar alleen durven laten. Tot op de dag van vandaag weet ik niet of hij het serieus meende, of aan het bietsen was. Mijn ervaring is wel dat als mensen weten dat je gekraakt woont, ze denken dat ze gewoon alles maar mogen zeggen. Toch weet ik zeker dat je dit in Enschede of Amersfoort niet zal overkomen…