Ze kan er vrijwel de klok op gelijk zetten: iedere dag tussen drie uur en half vier neemt Amy de verwarde mevrouw Pieterse apart om haar uit te leggen waar ze is of om haar simpelweg eventjes te troosten.
Amy van Arkel (18 jaar) werkt sinds de zomervakantie van 2004 twee weekenden in de maand als gastvrouw in het zorgcentrum De Open Hof in de Fahrenheitstraat. "Ik zet de ontbijtboel klaar, eet met de bewoners, lees en praat met hen en breng eigenlijk gewoon de dag met hen door." In principe hoeft ze de bewoners niet te verzorgen, maar het ligt niet in Amy’s aard om hen slechts te vermaken. Zo ook met mevrouw Pieterse: "Als ze weer half in tranen naar me toe komt omdat ze niet weet waar ze is of waarom ze hier zit, neem ik haar rustig aan de arm en wandel met haar naar haar kamer. Daar neem ik meestal een oriëntatiepunt zoals de schaal die ze van haar zus heeft gekregen. Ze heeft dan weer iets dat ze direct herkent en trekt daardoor altijd wel weer bij", legt Amy uit.
Toen ze er pas werkte, vond Amy alles erg zielig en had ze veel medelijden met bewoners als mevrouw Pieterse. Nu denkt ze wel eens: ‘daar heb je haar weer.’ "Maar ik weet dat ze het niet expres doet als ze de weg kwijt is. En als ik haar help, is ze altijd erg dankbaar en lief. Dat is ook het mooie van dit werk. Je hebt echt het gevoel dat je iets kan betekenen voor deze mensen"
(Uit privé-overwegingen is de naam Pieterse een fictieve.)