Het was prettig om in de Indische buurt op te groeien. Na de lagere school, de Badjanschool, ging ik naar de Kweekschool voor de handel. Van jongs af aan werkte ik alle zaterdagen en ieder vrij uur bij mijn vader in de sportzaak in de Celebesstraat. Met vijftien reed ik al op de brommer van mijn vader, met een pet op en een dikke jas aan, zodat ik ouder leek. Mijn grootste droom was toen een eigen brommer. Toen ik zestien was kocht ik een NSU Quickly. Ik zal het nooit vergeten, hij kostte toen 475 gulden. Samen met een jongen, die ook in de Indische buurt woonde, reed ik op de brommer naar school. Dat was een rijkdom, want de meester kwam op de fiets.Wij mochten van school de brommer niet in het fietsenrek zetten, hij moest om de hoek staan. Het was gewoon jaloezie van de leraren.
Door de brommer heb ik mijn vrouw leren kennen. Ze werkte toen als bakkersmeisje aan de overkant van de sportzaak. Ze had als bijnaam ‘poppekoppie’ en zo zag ze er ook uit. Als ik in de winkel werkte kwam ik ’s ochtends met veel lawaai de straat inrijden en dan zei ze: "Daar heb je die malle Cambach weer met die knetteraar". Zij moest mij niet, maar ze ging wel bij mij achter op de brommer. En van het een kwam het ander. Inmiddels zijn we veertig jaar getrouwd.
Samen met mijn vrouw ben ik op veertigjarige leeftijd begonnen met stijldansen. Dat groeit, het is een virus. Wij zijn daar vijf dagen in de week mee bezig. Op maandag hebben we privé-les, op woensdag, donderdag en vrijdagavond trainen we en op zaterdag is er vaak wedstrijd. Inmiddels zijn we al twee keer Beneluxkampioen geworden.
De brommer
Toen ik zestien was kocht ik een brommer. Door die brommer leerde ik mijn vrouw kennen.
Cambach Henk Cambach op de brommer, mei 1958
Alle rechten voorbehouden
Alle rechten voorbehouden
4647 keer bekeken