Hangjongeren van toen

Re: Ode aan iets heel klein Bruins

>
Wat dacht je van een broodje halfom of broodje warm vlees bij Dobben het water loopt in mijn mond.
Vaak als we uit waren geweest op het Rembrandsplein gingen we 's nachts naar de Halve Maansteeg kop Goulaschsoep eten dat deed je op straat .De gekste figuren kwam je dan tegen en dat was lachen .
De Groetjes Ria
--------------------------------------
Constance. Dobben heeft nu een grote fabriek aan de ring A 10 tussen Zaandam en Amsterdam en ze leveren aan supermarkten en broodjes zaken.Dus het is niet alleen maar exclusief voor hun eigen zaak .Maar even goed nog een begrip in Amsterdam.
Voor jou ook de zonnige groeten en ik hoop dat je een beetje geniet van het mooie weer.Ria
------------------------------
waren geweest op het Rembrandsplein gingen we 's nachts naar de Halve Maansteeg kop Goulaschsoep eten dat deed je op straat .De gekste figuren kwam je dan tegen en dat was lachen .De Groetjes Ria

Ria, ja ik kan er niks aan doen hoor, maar opeens weer een herinnering en dat is jouw "schuld." Een kop goulashsoep bij de Hongaar in de Halve Maansteeg, heel vaak ging ik met mijn vriendin Nel vd Zwart uit de Fahrenheitstraat en haar broer Joop even met de auto daar naar toe. En dan gingen we of goulashsoep eten of haalden we daar een hamburger.
Maar ik weet ook nog een verhaal. Daar ben ik zelf niet bij geweest, maar iemand die jij heel goed kent was daar de hoofdfiguur.
Ik denk dat RP er ook bij was, maar dat weet ik niet zeker. En Edwin volgens mij en die figuur Visser van de Weesperzijde. De hoofdfiguur in dit verhaal was natuurlijk ET.
Zij hadden zich de goulashsoep in de Halve Maansteeg extra laten smaken, en volgens mij (maar dat weet ik niet zeker, want je weet hoe dat gaat met verhalen) kwamen er ook nog hamburgers aan te pas.
Helaas, gelukkig is dit geval al verjaard, want helaas, niemand had geld bij zich. En dat gaf niet, daar waren ze op voorbereid en ze reden gewoon weg met alle heerlijkheden.
Je moet er nu toch trouwens niet meer aan denken om met de auto naar de Halve Maansteeg te gaan.
Constance
----------------------------------

Re: Ode aan iets heel klein Bruins

>
Ooooooooooooooooooooooooooooo, die croquetten van Dobben. Hoe kon ik dat vergeten. Mmmmmmmmmmmmmmmmmm. Ga gauw eens met de kinderen of een vriendin naar de van der Helst, o leuk, weer iets om naar uit te kijken. Dat Dobben nog bestaat.
Kwekkeboom was trouwens ook lekker.
Wiebertje
Constance

Re: Re: Re: Re: Re: Hangjongeren en gebakken lucht (slot)

Doen!!!!!!!!!!!! kunnen we nog na genieten , zeker weten dat het een besteller wordt.
Elke middag kijk ik op 6 naar Heart Beat een geweldige serie speelt zich af op het engelse platteland de jaren sixties
en begin seventies zo herkenbaar en vooral de muziek Beatles Stones Gerry en de Pacemakers heerlijk .het brengt al die herinneringen aan die mooie tijd naar boven.
Jaren geleden toen mijn vriendin nog niet in Frankrijk woonde hebben we eens aan onze kinderen voor gedaan hoe wij in die tijd dansten,die toen tussen de 15 en 20 waren ,vooral op die psychedelische muziek we dachten dat ze niet meer bij kwamen van het lachen .Het was een van de gezellige zondagmiddagen die wij met elkaar doorbrachten toen ik in de jaren tachtig een paar jaar weer in Hoorn woonde.
Groetjes Ria
--------------------------

Zeker jammer, ik zal het missen.

Doei,
Beppie en Loes
----------------------------------

Ode aan iets heel klein Bruins

We gingen naar Tuschinski, en moeders ging ons voor,
Maar voor het kindermatinee, nog snel dat steegje door.
Als deed je iets verbodens, als deed je iets heel schuins,
Bestelde je in die witte tent een broodje met wat bruins.

Nu vele jaren later, de Cuypmarkt in ’t verschiet,
Lopen we door de van der Helst, ja; dit geloof je niet.
Plots is daar ook zo’n tentje… warempel nét zo wit,
Met zelfs een klein terrasje, waarop je lekker zit.

Een heel klein wonder is geschied, een heuse dependance,
Want zelfs de naam vergeet je niet, dat is toch echt een Franse.
We weten nu, zelfs in de Pijp hoef je niet meer te tobben,
En eten een broodje met Croquet bij onze eigen DOBBEN!

Hangjongeren en gebakken lucht (slot)

Er waren eens twee vrinden; Jan en Joop.
Joop was voor de creatie, en Jan voor de verkoop.
Ze hadden saam een blaadje, maar gingen uit elkaar,
Jan was een Amsterdammer; Joop was een Dordtenaar.
“Twee blaadjes met één titel, het mijne onbekend,
Kom Bouw, bedenk een stuntje; ben ik van jou gewend.
We benne toch van Mokum, dus kom met een idee,
Anders gaat mijn blaadje volledig in de plee.”

En zo geschiedde. Boven waar eens de Tempers de Spar uithingen in de Fahrenheitstraat, werd een plannetje gesmeed om het land eens lekker bij de neus te nemen en een stadsgenoot te helpen met de promotie van een blad, na wat bonje met diens zakenpartner.
Een soort moderne belletjetrek, want van hoe een televisie-uitzending in elkaar stak had niemand ook maar het flauwste vermoeden.
Gelukkig had fotograaf Ronnie als eerste in Nederland een privévideocamera. En de pseudodokter, die tijdens het Zwarejongenshangjeugdfeestje een totaal verbouwereerde Napoleon weer terug in Paviljoen 3 probeerde te krijgen, functioneerde ditmaal als financieel deskundige, in een project dat geheel uit gebakken lucht bestond.
In een klein zaaltje naast dat van de verzamelde pers in het Olymmpisch,schopte Ronnie zo nu en dan voorzichtig tegen het statief van z’n videocamera dat op een hangjeugdverbastering van het Amsterdamse wapen gericht was, hetgeen een uiterst realistisch gestoord testbeeld op de eraan verbonden TV in de grote zaal bewerkstelligde; niet voor niets hadden we er bijna een uur op geoefend! Geholpen door een puur toevallig overvliegend vliegtuigje was de hele pers ingepakt, niet erg hoor: rond de kerst is er toch altijd weinig nieuws.
De stunt was geslaagd, maar hoe draai je je er uit? Daar was het hangjoch niet voor ingehuurd. De volgende dag bleek dat ons lokale stuntje intussen wereldnieuws was.
Jan had het idee van de eeuw: “Weet je wat, ik gooi wat porno in m’n witte VW-busje, laat iemand de politie bellen, die me dan arresteren. Kerstdaggie in de cel en we zijn overal van af; jij belt de media, zodat niemand vergeefs voor de buis zit en zo blijven we toch nog nette jongens.”

Rechercheur Han van de ZP, met wie Jantje al eerder in aanraking was gekomen, dacht er héél anders over, toen hij onze vriend uit de cel haalde voor verhoor. “Dok nou effe vijf meier borg, dan zet ik je op vrije voeten en kan die uitzending ten minste doorgaan!”
“Borgtocht….. bórgtocht, terwijl ze porno in m’n busje hebben gelegd; man, ik ben onschúldig… ik wil mijn RECHT, al moet ik er tot na Nieuwjaar voor brommen!” Met geen tien paarden kregen ze Jan uit z’n cel; wél nog even een telefoontje, zodat het NTS journaal kon worden ingeseind, maar op dat moment had Han al dusdanig de pest in dat die uitzending niet door ging, dat ook dit al snel werd afgebroken.
Braaf liet echter Fred Emmer op het late journaal weten, dat de uitzending definitief niet door zou gaan.
“Wedden dat ze ondanks het afzeggen tot in Limburg nog aan de knoppen zitten te draaien”, had Jan nog voor zijn arrestatie voorspeld. Hij heeft gelijk gekregen, zoals een Venlose Maskerfan mij later verzekerde. Op de aanbiedingen van Verolme en Martinair zijn we beschamenderwijze nooit ingegaan; het ontbrak ons immers aan kennis, apparatuur en vieze videofilmpjes, want die bestonden toen alleen nog op Super 8.
Maar de kerst eindigde zoals deze begonnen was: wit, met heel veel sneeuw.

Erik

---------------------

Jammer !!!!! dat dit het einde was ,maar gelukkig hebben we het verhaal van de watergraaf nog .En hopelijk bedenk je wel weer wat nieuws er is genoeg stof uit jullie leven en reizen ,ik kijk er na uit.

Groetjes Ria

------------------------------------

Sneeuw? Wasda?? Maar ik sluit me weer bij Ria aan en met ons denk ik heel veel GVOlezers.
En nu terug in de zon met een boek en geen computer. 29 september herfst? 't Mocht wat.

Doeiiiiiiiiii
Constance

---------------------------------------------

Lieve Ria; dit was geen bedenksel maar keiharde realiteit, natuurgetrouw weergegeven, bewijsstukken aan GvO geleverd.
EN: voor het eerst publiekelijk bekend gemaakt, waar het halve land voor uit z'n dak en Den Haag in een spagaat ging:
Gebakkel lucht!
Heerlijk, je hebt er zelfs geen roetfilter voor nodig.

(maar ben wél benieuwd naar welke zender Constance in het Anna zat te kijken...)
Zonnige groet en brede grijns.

Erik

-------------------------------

Weet ik wel dat het geen bedenksel was (misschien en klein ????? beetje spannender gemaakt ) maar genieten is het wel ,jammer dat ik het niet zo mooi kan opschrijven over mijn verleden en reizen het zit in mijn geheugen .Maar gelukkig zijn de foto's er nog.

Ook vanuit Purmerend een zonnige groet Ria

------------------------------

Nou Ria, volgens mij kan je dat best opschrijven. Ik zou niet weten waarom niet, jouw stukjes lezen ook altijd lekker weg.
En Erik, het was een pornozender, geen idee, we zaten eerst te draaien aan die tv tot we porno hadden.
Tja...

CT

------------------------------------

Weet je wat nou zo LEKKER is?
Zelfs geen PIETSIE spannender gemaakt dan dat het was, evenmin als dat bij onze andere avontuurtjes het geval is. Ik zou er een bóek over.... NEE, dát lekker niet!

Erik

Vakantieschool

Dag een ieder,
Ik las op het GVO iets over een meisje die naar de vakantieschool in Zandvoort ging, elke dag heen en terug, en dat ook nog leuk vond. Het was zelfs een oud Fahrenheitstraatbewoonster, maar ik vind het nu niet zo gauw terug, dus mail ik dit maar onder ons vertrouwde kopje hangjongeren.
Want ook ik heb een herinnering aan de vakantieschool. Vreselijk, vreselijk, bijna een trauma uit mijn jeugd. En toch had mijn moeder dit alleen maar bedacht omdat ze mij een leuke akantie gunde.
Deze vakantieschool was in Laren. De bus stopte op de hoek van de Middenweg en de Hugo de Vrieslaan en pikte dan wat Amsteldorpers op. Ik herinner me alleen nog maar de drie meisjes van Pinksteren, Anneke, Eefje en Henny uit de Roosendaalstraat. Elke dag liepen wij dat stuk naar die bus met zijn vieren en ; s avonds weer terug.
Ik vond het vreselijk daar op die Larense hei. Een keer was er een soort speurtocht en ik zat met Hennie van Pinksteren in een kuil en niemand kon ons vinden.
Op het laatst werd er zelfs naar ons geroepen, maar wij dachten dat het spel nog aan de gang was, dus hielden mooi ons mond.
Toen barstte er een enorm onweer los met bliksem en donder niet normaal meer. En wij zaten nog met zijn twee:en op die enge heide. Nou ja we werden gevonden en toen begon het pas goed.
Want ik was 10 jaar en Henny 9. En wat denken jjullie. Ik had als oudste verstandig moeten zijn. Kreeg ik overal de schuld van. Henny werd vol gestopt door die leidster met snoep en ijs en ach zielig meisje en ik moest voor straf, doorweekt en al in een ander gedeelte van die tent. Valt me mee dat ik niet helemaal van laren naar Amsterdam oost moest lopen. Maar mocht nog wel met die bus mee.
Als straf ben ik een dag geschorst.
Wat een straf, ik hoefde van mijn moeder, tot mijn grote vreugde helemaal niet meer, en zij heeft nog een boze brief geschreven naar de organisatie.
Je kan een kind van 10 toch niet verantwoordelijk stellen voor een kind van 9.
Zielig hè, nou voor mij nooit meer vakantieschool.
Doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Constance

Peter Muller, een man met smaak.

Dat onze eigen kanjer van Oost werd uitverkoren,
Verbaast me niet want voor zo'n rol was zij toch geboren.
Gekozen in de Hoeplaclub, werd zij tot Miss Kandij
Brutaler dan de grootste beul, met handen in haar zij.
Maar voor die hele lange Peet, de baas van deze zaak,
Heb ik op eens heel veel respect: wat had díe man een smaak!

Erik

-----------------------------------------

Hij was toch ook van Hitweek en het liedje beter langharig dan kortzichtig. Wat een leuke tijd was het eigenlijk.

CT

-------------------------------------------------

Het was zeker een leuke tijd ,er gebeurde zoveel .
Mijn huis was altijd vol mijn man nam van alles mee en dat bleef dan weer een paar dagen hangen.Ik heb goede vrienden aan die tijd over gehouden .En ik was in de gelukkige omstandigheid dat ik veel oppas nichtjes had dus regelmatig gingen we uit en kwamen we thuis als de vogeltjes begonnen te fluiten.
Ik denk nog wel eens met heimwee terug .
Straks naar de fitness.vindt het niet echt leuk maar je moet toch wat.

Groetjes Ria

------------------------------------------------

Zwangerschapsroken met Wiebertje

Bescheiden vraagje nog, Wiebertje:
Wat stopte je in die sjekkies die je in het Anna Paviljoen rookte?
Zie ook het slot van de Hangjeugdseksvlucht.....
Binnenkort in uw theater.

Zonnige groet vanuit een schmerachtig zolderkamertje,
Erik

----------------------------------------------

O nee !!!!! je mocht helemaal niet roken kreeg je meteen een reprimande van de nonnen zooooo slecht voor het zoog ,tenminste dat was in mijn tijd ik weet natuurlijk niet of dat was veranderd in Constance haar tijd dat was wat later.
Trouwens 10 dagen ziekenhuis was ook een straf ik werd gek van al die ziekenhuis regeltjes was van natuure al opstandig en zo'n jong ding zoals ik was daar werd nogal minnetjes tegen aan gekeken.Bij de 4de ging het al beter was meer ervaren en liet mij niets meer zeggen.
Groetjes vanuit een zonnig Purmerend wel niet veel van gemerkt .vandaag alleen maar ziekenhuis gezien

.Ria

-------------------------------------------------------

Ja hoor 's avonds in het zitje daar op de gang rookten we gewoon en niemand die er wat van zei. Je zag dan trouwens ook geen verpleegster of non, ik weet niet wat die ; sa vonds deden, zaten geloof ik naast die badkamer waar 's nachts al die baby's naar toe waren gebracht. Ik rookte Runner menthol nog sigaretten, later ging ik over op Winner menthol shag, maar niks erin, haha.
En Ria er waren wel moeders op die zaal, die konden het niet uithouden tot 's avonds en dan rookten ze stiekem op de wc. Die kregen wel op hun kop.

Doegies
CT
------------------------------------------

De kunstenaar

O ja, dat was gewoon eens een aardigheidje, wat ik bedacht op de fiets. Toen was ik er erg trots op, maar ik zat op een schrijversclubje, amateursschrijfsters zeg maar en toen ben ik er afgegooid vanwege het gebruik van schuttingwoorden. Maar het is al jaren geleden. Ik mocht er wel op blijven, maar dan moest ik beloven dat ik in mijn volgende verhaaltjes (want dichten doe ik bijna nooit) geen groffe woorden meer gebruikte. En tja...een echte kunstenaar (ahum, ahum, ahum)kan dat niet beloven, dus fini kutschrijversclubje.
Maar het heeft verder niks om het lijf, maar toch bedankt voor het compliment, dat is natuurlijk altijd leuk.

Wiebertje

Hangseks vanuit de lucht (2)

Een ruime maand eerder, om precies te zijn 24 november 1970 15.00 uur in het Lurerlei Theater te Amsterdam. Perspresentatie van een verwegen plan: na het wegvallen van de TV vanaf het REM-eiland konden Amsterdam en omstreken zich opmaken voor de eerste commerciële sekstelevisiezender ter wereld. Verder geen commentaar, nadere berichtgeving zou volgen. Dit gegeven haalde zelfs hier en daar de buitenlandse pers.

Veertien dagen later. Oord der handeling: een zaal van het Olympisch Stadion te Amsterdam, propvol met journaille uit binnen- en buitenland. Op het podium voornoemd hangduo en hun gabber Jan, alsmede een grijsharig, serieus ogend ouder heerschap en… een grote zwart-wit televisie. Doel der persconferentie: het uit de doeken doen hoe en vanaf welke plek voornoemde commerciële uitzendingen plaats zouden vinden. Nou, dát wilden die rode oortjesjournalisten bést wel weten.
“Zullen we eerst maar even proefdraaien dan?” grijnsde Jan, terwijl hij de grote TV aanzette.
Sneeuw. Sneeuw buiten, sneeuw binnen… op het scherm. Gehypnotiseerd staarde de muisstille pers naar de besneeuwde beeldbuis, waarop met veel fantasie een heel vaag spookbeeld viel waar te nemen. “Zeker nog niet binnen bereik…”, sprak het hangjong onzeker; “maar wacht…. Dáár doet zich wat!” Het flitslicht der fotografen weerkaatste in de beeldbuis, zodat het door twee half-leeuwinnen vastgehouden Amsterdamse wapen, waaronder het logo van een destijds populair seksblad, nauwelijks zichtbaar was, terwijl dit testbeeld inmiddels heel behoorlijk oogde.
Een kakofonie van vragen volgde, die eigenlijk maar één doel hadden: hoe was dit in een tijdperk, lang voordat de eerste satelliet de ruimte in werd geschoten, in hemelsnaam mogelijk?
Toegegeven: de hemel hielp een handje mee.

“Met kerst: Sex valt uit de lucht”, kopte de Telegraaf. “Sex in de ether vanuit vliegtuig”, schreef het Parool, om er maar een paar te citeren.
Kortom: vanuit Londen zou tweede kerstnacht een toestel boven Amsterdam cirkelen met de benodigde apparatuur aan boord en in een straal van dertig kilometer gedurende een uur de eerste commerciële seksuitzending uitstralen. Bijdehand als journalisten nu eenmaal zijn, stormden er enkelen naar buiten, waar, ver boven het stadion een onschuldig ogend vliegtuig haar koers vervolgde richting Noordzee, terwijl het testbeeld binnen zich aanpaste aan weerconditie buiten en weer spontaan begon te sneeuwen.

“TV-uitzending uit vliegtuig erg moeilijk”, gaf de regering in de pers bekend, en: “Bovendien zal de Rijksluchtvaartdienst waarschijnlijk geen toestemming verlenen wegens mogelijke geluidshinder of om vliegtechnische redenen.”
Erg moeilijk, maar niet onmogelijk. Waarschijnlijk een vliegverbod, met nadruk op waarschijnlijk.
Kamervragen en peilwagens van de PTT, want niemand wilde geloven dat die uitzending ook wérkelijk vanuit de lucht plaats zou vinden. Waarmee tevens het vreemde voertuig in de Wetbuurt verklaard, alsof er zou worden uitgezonden vanuit een zolderkamertje, waar ooit de Maskers oefenden.

Woensdag 23 december gaat de telefoon. “Kut, kut, kut; weet je wat ze míj geflikt hebben, Bouw; ze hebben een lading porno in m’n busje gelegd en de politie ingeseind. Ik zit verdomme in de cel op het hoofdbureau en kan onmogelijk naar Londen om de moederbanden en het vliegtuig te regelen! Bel alsjeblieft de pers en het journaal, want die uitzending kan zo onmogelijk doorgaan. Dit móet algemeen bekend gemaakt worden, anders staan we voor lul, tegenover al die mensen die onze uitzending willen bekijken.”
“Ah… Jan… waar zit je nu?”
“Waar ik nou zit; ik zit verschut, verdomme en ze luisteren nog mee ook, dus pas op wat je zegt! Niet, ik herhaal niet over ah… je weet wel in Londen praten en óók geen contact opnemen; waarschijnlijk wordt je afgeluisterd. Onverstaanbaar gemurmel op de achtergrond, dan: KLIK.”
Het hoofdbureau bevestigde Jan’s arrestatie, en de media kopten: “Sex-televisie zeer onzeker na aanhouding”, “Organisator sexprogram uit vliegtuig aangehouden” en ook het NTS-journaal meldde dat men tweede kerstnacht beter naar bed kon gaan dan aan de knoppen te draaien. Desondanks besloot het hangduo tweede kerstnacht de Wetbuurt onveilig te maken.
Erik Bouwman
-------------------------------------------------------------
Erik, ik denk dat alle GvO'ers, zowel diegenen die niet reageren als die wel reageren, vol verlangen zitten uit te kijken, naar jouw volgende stuk.
Enne....doe ff normaal man. Soms probeer ik weleens te schrijven, maar dat is alles.
En jij hebt veel te veel valse bescheidenheid. Een theaterscriptje, een boekje, een ditje een datje. Laat me niet lachen. Je bent gewoon goed.
En vergeet trouwens Ria niet, eigenlijk is Ria de koningin van al deze artikelen, jij de koning, Joop ook een gewaardeerde schrijver, kijk maar eens op zuid en west, René met al zijn wijsheden en Herman de Hont, tja..die is de godfather. En dat is niet eens van mij maar ook van jou.
Zo, dit is de eerste maar ook de laatste keer dat ik al die veren in je reet stop, maar niet al te bescheiden joh.
Wij genieten er allemaal van.
Doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Constance
----------------------------------------------------
Door het bovengenoemd stukje, schiet me opeens een hele andere herinnering te binnen.
Mijn tweede dochter werd in de zomer van 1970 geboren in het Anna Paviljoen, de kraamkliniek van het OLVG.
In die tijd ging je niet gelijk naar huis, maar moest je 10 dagen blijven en mocht je geloof ik pas na 2 dagen uit je bedje.
Ik heb nog nooit zo gelachen als in die kraamkliniek. Want niet alleen rookten al die moeders als ketters, toen ze eenmaal uit bed mochten en naar dat zitje in de gang gingen (tot mijn schande moet ik bekennen, dat ook ik als een ketter rookte, toen dan...).
Maar verder als het zo een uur of twaalf in de nacht was, en die wiegjes met je kind allemaal in de badkamer waren gezet, dit om die arme kraamvrouwtjes hun rust te gunnen.
Wat denk je wat toen gebeurde. Dan raceden de nieuwbakken moedertjes, na eerst zenuwachtig gezocht te hebben naar hun eeuwige pakje sigaretten, naar het zitje, alwaar met enige spanning de pornozender werd opgezet en de vrouwtjes tot diep in de nacht keken met het nodige commentaar natuurlijk.
Eigenlijk nooit meer aan gedacht, maar wat was dat lachen geblazen, een leuke tijd eigenlijk.
Doeiiiiiiiiiiii
Constance
------------------------------------------------------
Teveel eer Constance die gaat toch echt naar Erik toe .Net weer zo zitten lachen heerlijk en dan komt er weer van alles boven.Groetjes Ria
-------------------------------------
nderdaad het Anna paviljoen 3 van mijn 4 zonen zijn daar ook geboren alsmede ikzelf .Wat ik nooit zal vergeten in die tijd dat was bij de eerste had je nog nonnen en de hoofdzuster ook een non en te gek mens .
Na het bezoek uur op een middag moesten we allemaal bij haar komen en ze begon met het verhaal over geboorte beperking (1963) de pil was er nog niet eens want vertelde ze onze lieve heer heeft gezegd ga heen en vermenigvuldig u maar niet krijg 10 kinderen wat bij de katholieken normaal was ,ik viel zowat van mijn stoel dit te horen uit de mond van een non ik sloot haar meteen in mijn hart ,en toen begon de wijze les hoe je dat kon doen.Jammer voor haar heb ik mij er niet aan gehouden ik kreeg er 4 en tot mijn blijdschap nog jongens ook.En dan dat stukkie van Erik dat was weer lachen in die tijd was alles spannend ,we gingen met een stel vrienden naar de Candy Club en wat denk je werd ik tot Miss Candy gekozen IK moeder van 4 kinderen toen we later naar huis gingen met een stom beeldje in mijn bezit hebben we zo gelachen en het beeldje heeft nog lange tijd staan pronken.
Groetjes Ria
---------------------------------------------
Hoi Miss Candy,

Haha, dat is zeker lachen, maar ook hartstikke leuk.
Die non trouwens in het Anna Paviljoen, was dat zuster Sila (of Zila).
Bij de eerste twee was er een hoofdzuster, zuster Sila dan en ook nog nonnen, maar ook gewoon verpleegsters en iedereen was even aardig.
Bij de laatste twee, dat was in 1979 en 1981, ook in het Anna Paviljoen, toen was het veel moderner. Niet alleen zag je die nonnen niet meer, maar er waren ook broeders. Dat vonden toen de Turkse en Marokkaanse moeders, die ook op de kraamzaal lagen, niet zo leuk, maar er kwam ook geen protest of zo.
Doeiiiiii
Constance
----------------------------------------------------------

weer gezellig

Beste Erik,
Al ben je stukken jonger dan mijn persoon,ik geniet altijd van je kostelijke verhalen en gedichten.
Je had schrijver of dichter moeten worden,of ben je dat ook?
Blijf deze site beroeren,lezers heb je . groetjes joop jansen 32

Hangjongeren vanuit de lucht (1)

Het is 26 december 1970, tweede kerstavond, rond half twaalf en het vriest dat de opgevroren sneeuw onder de laarzen der hangjongeren kraakt, als een wel heel apart voertuig voorzichtig de spekgladde Fahrenheitsingel opdraait; donkerblauw van kleur, met op het dak allerlei vreemde antennes en een irritant klein schoteltje, dat al spiedend telkens heen en weer draait, met kleine piepgeluidjes. Ondanks het late uur en de genoten geneugten van het bijna voorbije kerstfeest is door de alom geopende gordijnen van de woninkjes op de begane grond een, veelal door kerstverlichting kleurrijk beschenen, maar ongewone bedrijvigheid waar te nemen; hoewel het late nieuws op Nederland 1 en 2 allang is afgelopen en zelfs het daaropvolgende testbeeld van de NTS reeds is verdwenen, is men in de meeste huiskamers druk in de weer met de weinige knoppen aan de op aquariums gelijkende televisietoestellen, als zocht men contact met een buitenaardse beschaving. De diepblauwe gloed die vanuit de cabine van het onheilspellende voertuig de sneeuw verlichtte op een wijze die menige dancing uit die tijd niet zou hebben misstaan, droeg zeker bij tot de irreële sfeer die als een magische deken over de verder uitgestorven Wetbuurt leek te hangen. Het hangjongerenpaartje wist het zeker: dit waren geen joyriders aangevoerd door Herman de Hont, die daar al krakend over het Singel gleden.
Ze lachten zich helemaal het schompes en namen nog een slok uit de meegebrachte fles Champagne, ter viering van het feit dat, behoudens hun kerst, óók hun plannetje méér geslaagd mocht worden genoemd; het hele land was immers dankzij eerder genoemde NTS gewaarschuwd dat er niets, maar dan ook niets te zien zou zijn, die avond, na de late journaals!
En tóch draaide menig biederman tot in het holst van de nacht nog nijver aan de knoppen van het televisietoestel, over ’t algemeen met meer dan oppervlakkige interesse betracht door diens liefhebbende eega.
Sneeuw. Sneeuw buiten, sneeuw binnen; sneeuw op het scherm.
Stelletje ongelovige Thomassen; het van het lachen proestende hangduo nam er nog een slok op en dook de telefooncel in. Kwartje erin en binnen de kortste keren wisten ze dat ook in de regio Alkmaar men vrolijk, maar volkomen tevergeefs aan de knoppen zat, terwijl van te voren toch duidelijk was aangegeven dat die uitzending alleen in een straal van zo’n 20, hooguit 30 kilometer rond Amsterdam kon worden ontvangen. Het blauwe schijnsel van het onheilspellende busje draaide in de verte de Torricellistraat in, alsmaar dichter de vermeende bron naderend, maar ook de besneeuwde Fahrenheitstraat bood niet het beoogde resultaat.
“Stelletje ontiegelijke oenen, lezen jullie geen kranten!” schreeuwde de hangjongen hen nog na, dankbaar de fles van z’n hangmeisje overnemend. De donkerblauwe joyrijder vond dit duidelijk niet grappig en gaf een extra dot luchtvervuilende diesel. De hangjongen nam een slok en vond het welletjes; het was inmiddels over twaalven en te koud om buiten te blijven. Bovendien was de Fahrenheitstraat zojuist uitstekend gescreend en veilig bevonden, dus konden ze gaan slapen, slechts balend van het feit dat 27 december op een zondag viel en ze dus nog een extra dag op de kranten moesten wachten.

Re: Wachten op de Hont

Hi Conny en Erik,
Ik begrijp dat jullie wachten op mijn scherpe stukkie.
Bij nader inzien is het toch een prive verhaal waar menig buurtbewoner niet op zit te wachten.
Wel zou ik graag willen weten of er mensen zijn die "Ome Joop"
Alias Joop Papavoine hebben gekend. Op de foto van Joop Schellingerhout van het heilgynmastiek clubje (kijk even bij Nostalgie van het Amsteldorp) staan toch allemaal buurtbewoners als kind.
Mocht iemand zich deze man nog herinneren, schrijf dan je ervaringen met hem eens op.Het is mijn stiefvader geweest en dat was geen pretje.
In afwachting van eventuele berichten.
V.w.b. de wandeling door de wetbuurt/Amsteldorp vond ik het heel gezellig.Helaas herkende ik niemand van de hangjongeren uit het Amstelstation.
Wij hingen bv op een zondagmiddag in de hal van het Amstelstation toen er een vriend van een van ons zich meldde met de mededeling dat hij een auto had. Dat was natuurlijk razend interresant voor ons.
Hij stelde voor om allemaal wat te lappen zodat hij de tank vol kon gooien. Vervolgens zou hij een stuk met ons gaan rijden.
Zo gezegd zo gedaan. Toen we een kilometer of 5 gereden hadden,
werden wij eruit gesodemieterd en ging hij er vandoor met zijn auto.
Ons hangjongerengroepje hoogst verontwaardigd achterlatend.
S'avonds zijn we naar zijn huis gegaan. Hij woonde op de Weesperzijde waar zijn auto voor de deur stond.
We hebben toen gezamelijk besloten om onze benzine op te rijden.
Een van ons had een rijbewijs. Hoe we in de auto zijn gekomen weet ik niet meer. Om de auto te starten hebben we met z'n allen geduwd.
Maar hij starte niet. Opeens stond er een politie auto naast ons. De agent vroeg van wie de auto was.Wij vertelde dat hij van een vriend was en wij er mee mochten rijden. Dat geloofde de agent niet en liet een arrestanten busje komen. Als misdadigers werden we afgevoerd naar het hoofdbureau. We hebben daar een nacht en een dag doorgebracht en werden steeds verhoord. We kregen een procesverbaal als JOYRIDERS.
Aan het eind van de dag konden we opgehaald worden door onze ouders.
Herman de Hont
---------------------------------------------------------
Kijk, dat bedoel ik nou, lieve Herman; én een stukkie, én alweer zo'n voorzet waar menig Amstelwetbuurter volgens mij mee uit de voeten kan: de Joyriders van Toen. En wat betreft privéverhalen; die geven juist de sfeer weer van wat eens ons buurt was, of zie ik het verkeerd? Zelf pogingen in die richting gedaan onder de door jou uitgevonden kop, waarbij soms ook alleen voornamen of verbasteringen daarvan, voor het geval dat iemend zich gekwetst of aangesproken zou voelen. Man, je geeft me spontaan al weer inspiratie: ik zoek even de juiste datums bij elkaar en voor je het weet heb je een soort Wetbuurtjoyridersverhaal met een wel héél bijzonder voertuig; dus wederom dank!
Zonnige groet, ook namens Conny,
Erik
----------------------------------------------------------
Oh hoera, eindelijk iemand die ook DIE kant van het Amstelstationhangen weergeeft.
Ik dacht al, jeetje mina, wat een zoete koek was het geweest in het Amstelstation, mierzoet ajakkes.
Maar gelukkig komt De Hont met de waarheid..........
Groetjes van Constance
---------------------------------------------------------------------------
Met diezelfde persoon hebben we eens een touringcar geleend v.a. het Amstelstation.Later kwamen we elkaar weleens tegen in het nachtcafe de Witte Ballon op de Geldersekade.Kon je indien nodig zo wegslippen naar de Zeedijk.Congostar niet te vergeten waar Johan Hoekstra na een zeereis wel eens achter de bar zooo gezellig Wurlitzer jukebox met mijn favoriete nummer Safe the last dance for me werd het altijd sluitingstijd.Ben benieuwd wie hem nog kent. groet rene Parree
--------------------------------------------------------------------------
René, was die persoon van de Weesperzijde ene Visser?
Groetjes van Constance
--------------------------------------------------------------------------
Hoi Herman ik herkende wel 3 jongens op de foto Win Meijer waar die is gebleven weet ik niet was wel verre familie van mijn vader Paul Forrer woont in Frankrijk geprovbeerd contact via een nicht te krijgen niet gelukt en dan volgens mij Frans Beun woont in volgens mij in Oosterbeek zijn broer John daar heb ik een e-mail adres van ik zal hem een berichtje sturen en vragen of hij het GVO wil lezen.Groetjes Ria
---------------------------------------------
Nog even en reactie op de foto van Herman volgens mij staat Piet Muller er ook op en die woont volgens zeggen op de von Liebigweg gisteravond nog een mail gestuurd naar Co Schellinkhout via schoolbank en John Beun de broer van Frans waarvan ik dacht dat hij het was John zou het aan zijn broer vragen.Ik hoop dat je een beetje op weg bent geholpen in iedergeval is Piet Muller te locallisseren .Groetjes Ria
------------------------------------------------

Wordt vervolgd (11)

“Niet gek zeg; totaal unplugged, daar had ik eerder op moeten komen”, grijnsde Jan, terwijl hij de Gibson Archtop voorzichtig in diens koffer legde. “Niks geen oorproblemen meer, dus wat mij betreft kúnnen we. Alleen, hoe komen we in hemelsnaam van Almere naar Delft?” Herman keen zijn jongere broer nadenkend aan. “Nu je het zegt… daar heeft die Baaf van Neef het helemaal niet over gehad. Gewoon een avondje jammen om een oud buurtgenoot een lol te doen… met Harry en Boom geen probleem, en dat idee van lange Guus om het akoestisch te proberen heeft jou in elk geval van je octaafprobleem afgeholpen; maar vervoer….?” “Jongens, jongens, wat lúllen we nou”, mengde ook Guus zich in het gesprek. “We moeten sowieso terug naar de Wetbuurt om op een of andere manier Harry’s drumstel op te pikken, dus instrumenten op de rug en fietsen maar; als we dáár eenmaal zijn, zien we wel verder. Als m’n gevoel me niet bedriegt kan Twiezen best wel transport regelen, dus eerst maar inpakken en opzadelen!”

PANG! Op nog geen meter van zijn voeten viel de duif als een baksteen naar beneden. “Allejezus, dat zal míj weer gebeuren; heb ik een postduif afgeknald.” De grote man stond het huilen nader dan het lachen, terwijl hij zich over het bebloede hoopje veren boog. “Achgossie, en dat beest had nog wel een boodschap voor me ook.” In het vaalrode licht van de opkomende zon peuterden grote handen voorzichtig het briefje los, dat om het linkerpootje van de gevelde drager zat. Nog steeds licht ontdaan van zijn onbedoelde daad, ontvouwde hij hoofdschuddend het met bloed bespatte papiertje, terwijl pientere ogen vanachter borreldikke brillenglazen de boodschap registreerden. “Is ie nou helmaal besodemieterd!”, schalde het over De Rijp, terwijl een enorme opgeschrikte vogelschaar inderhaast een heenkomen zocht in kogelvrijere regionen. “Twiezen ontzette’? Kom op, Tank; we blíjve’ niet aan de gang! Dat joch steekt zich keer op keer in de neste’… en wij er voor opdraaie’?!? Laat ie lekker bij ome Bertus aankloppe’!” Woest beende Grote C de serre in, in eerste instantie het p.s.je van Emanuel over het hoofd ziend, waaruit bleek dat diezelfde Bertus zich ook onder de lotgenoten van Twiezen bevond.

“Dit is niet gewoon kut; dit is zwáár kut!” brieste Twiezen, terwijl hij op de waggelende schouders van een benauwd zwetende Bertus voor de zoveelste keer vergeefs probeerde het daklicht van een verder vensterloze zolderruimte van wat eens de Prinses Julianaschool was te forceren; na het vallen van de eerste Smelters al gauw gerekwireerd door een delegatie NN-ers, die er hun Hoofdkwartier Oost vestigden. Ome Bertus hield het niet meer en met een plof viel de last van zijn schouders. “Pas op man; ik had m’n poten wel kunnen breken”, foeterde Eef, terwijl hij zich pijnlijk oprichtte. “Nou, klaar ben je er mee; m’n auto kwijt, opgesloten met een stelletje bejaarden en in dat daklicht pantserglas van voor de tweede wereldoorlog met sponningen van Kruppstaal!”
“Stelletje bejaarden, Eef? Voor je laatste liffie misschien nog even in de spiegel gekeken, fijne gozer? Maar laten we het onder ogen zien, jongens en meisjes: we zitten vast. We zitten zo vast al een huis in de Wetbuurt,” zuchtte ome Bertus berustend.

“Ik lach me toch constant het ápelazarus”, grijnsde Ben breed, terwijl hij vaardig om het bubbelbad, dat eens het Atomium was heenstuurde. “Als ie niet gesmolten was hadden ze er mooi Manneken Pies naast kunnen zetten, dan hadden we meteen weer een nieuwe Belgenmop… zo van: ’t is klein en het zeikt atoompjes!” Met een dot luchtvervuiling die een vroeger verkeersvliegtuig niet zou hebben misstaan, toefde hij plankgas richting Antwerpen; een lekker ochtendzonnetje in de nek en een haast maagdelijke snelweg voor hem…. tot aan die rood-witte wegversperring. Met een gekrijst getrokken remspoor belandde Ben in een hoek van negentig graden voor de fuik, terwijl vanuit het niets twee Belgen in uniform opdoken. “Allee, zulle; mogen wij uw papieren even inzien?” “Papieren inzien? Man; we zijn hier in de EEG… we zitten met z’n allen in de Eurozone… wat móet ik met deze flauwekul?"
“Meneerke, uw voertuig voert een Frans nummerschild… uw papieren, astublieft!” “Wát nou, papieren… man, het hele lánd… de hele wéreld ligt aan gruzelementen en jij vraagt om papíeren?” De kleine Belgische douanier streek met een fijn gebaar zijn messcherpe snorretje glad. “Allee manneke, maar met een Frans voertuig komt ge er bij ons niet in! Wij Vlamingen hebben ons alvast bij den ‘Ollanders aangesloten en alles wat uit Wallonië of zuidelijker komt, is bij ons niet langer welkom!”
Erik
-----------------------------------------------
Hij is weer leuk zeker het liffie van Eef goed bij je blijven hangen ik zal hem vragen welke hem heeft geholpen het zag er strak uit mischien wat voor mij in de toekomst .Lachen.
Groetjes van een druk en alsmaar in de auto zittende mantelzorgster .Was mijn baan toch relaxer.Ria

Wordt vervolgd (10)

Emanuel “de Tank” Ursus was duidelijk niet geamuseerd. Niet alleen zijn pretparadijs lag in puin; nee, de zojuist in zijn tweede huiskamer opgedoken gestalte kwam met een wel heel bizar verzoekje. “Hoe bedoel je, Joop; wij de regering helpen? Heb je wel eens om je heen gekeken; er is niet eens een lánd; laat staan een regering! Terwijl de hele wereld riep te gillen dat Iran bezig was een atoombom te bouwen, waren die dat station al lang gepasseerd, met hun Smelters…. en wát deed onze regering intussen? Pappen en nathouden, maar vooral de andere kant opkijkend, naar die grote U-S-of-A ; of niet soms? Vloot gesmolten, tanks gesmolten, vliegtuigen gesmolten, wápens gesmolten… verdomme; zelfs m’n eigen MOBIELTJE is gesmolten! En nu kom jij met het lumineuze idee dat WIJ de regering gaan helpen?”
Ietwat ontdaan door de tirade zakten Joop’s schouders beneden Amsterdams Peil. “Ja maar, ‘Manuel”, poogde hij nog; “Zo is het toch altijd gegaan? In de tweede wereldoorlog ging het toch ook niet anders? Daar zat toch ook het grootste gespuis in het verzet; die kwamen toch ook op voor hun land?” De Tank keek de oude man aan alsof hij zojuist een heel nieuw ontbijt had bedacht. “Gespuis? Gespuis?!? Wij zijn za-ken-lui, beste Joop! Vastgoed, losgoed, ondergoed, elk goed wat je maar bedenken kunt; als je dát maar goed achter je oren knoopt, anders komen we écht geen meter…”
Zijn tirade werd ruw onderbroken door het vallen van de monumentale deur, die toch al op instorten stond. In een flits keek de zojuist gearriveerde nieuwkomer in het zwarte gat van een Magnum.44, op luttele centimeters afstand van zijn linkeroog. “Zie je wel; dát bedoel ik”, krijste Joop; “Jullie hebben ten minste nog wápens!” Zonder een spier te vertrekken duwde Harm de loop in een neutrale richting. “Als ik de situatie hier goed inschat, heeft Joop hier zojuist bakzeil bij de achterkleinzoon van Manus Olie gehaald; of zie ik het verkeerd”, grijnsde hij, daarbij een filterloze sigaret tussen de lippen stekend. “Gaat toch niks boven een Black Beauty, wat; Emanuel? Maar ik denk dat je op het punt staat ons vaderland een geweldige dienst te bewijzen, dus als ik jou was zou ik die gabber van de Dappermarkt maar vast een postduifje sturen; de NN-ers hebben namelijk net die Twiezen en nog een bups aanhang hops genomen.”

Ben lachte zich het schompes, terwijl hij de derde plastic jerrycan in zijn zwarte monster kiepte. Wie had dat gedacht; de Eiffeltoren als een in elkaar gezakte plumpudding van nog steeds een riante twintig, dertig meter hoog, maar met een uitloper over de Seine die hem een overtocht, zij het een schokkende, garandeerde. “Mona Lisa, Mona Lisa, man has made you”, zong hij binnensmonds, de resterende jerrycans inladend, terwijl zijn blik over de immense glasscherven van de in elkaar geklapte Louvre-piramide gleed. Met een “Ach, als de Gaulle dát mee had mogen maken” kroop hij weer tevreden achter het stuur van z’n stoffig-zwarte Citroën om de nu heel wat prettiger reis naar Amsterdam voort te zetten.

“Ze hebben niet eens naar me geluisterd…. Ze zagen me gewoon niet staan; daarbij had het toch allemaal veel eenvóudiger gekund”, beklaagde Neef Zegerius zich tegen Bromsnor, die, vergeefs van een ongelijke achtervolging terugkerend weer op het bordes van Royal Blue was aangeland en ook al niet in topstemming verkeerde. “Daarbij had ik toch een plán… een waterdicht plan, zo te zeggen”, poogde hij nog terwijl de besnorde commandant zich bruusk een weg langs hem baande, maar pardoes in dekking ging toen een grote zwarte schaduw rakelings over hem scheerde om het zich vervolgens op de schouder van Neef bekwaam te maken. “Nou baas, de muziek is er klaar voor”, kakelde het zwartgevederde monster uit schorre keel, verbouwereerd aangestaard door Bromsnor. “Krijg nou wat”, bromde de Snor. “Een sprekende rááf?!?”
“Baaf is het juiste woord”, verbeterde Zegerius de commandant. “Dit intelligente wezen is het resultaat van een slippertje van diens ravenmoeder met een beo, vandaar dat hij verbaal met ons kan communiceren. En zodra uw incapabele manschappen dat span mét hun kids weer terug hebben bezorgd, kan ik hunne hoogheden tenminste een adequate ontvangst met muziek aanbieden!”

Hallo Hangjongeren

Terug van vakantie en het gewone leven weer opgepakt ,een heerlijke tijd gehad veel gezien en genoten van het land het eten en het mooie weer want dat kwamen we hier de laatste maanden toch wel te kort.
Het was toch wel heel bijzonder jarig te zijn en geen koffie thee drank te serveren en voor minimaal 23 gasten te koken dit beviel mij uitstekend.
Vandaag eerst alle mails en gelukwensen via facebook gelezen en dat is ook erg leuk.
Vanaf mijn vakantie adres elke avond als we thuis kwamen kon ik het toch niet laten om de verhalen op het geheugen te lezen en heb er weer zeer van genoten maar moeilijk om iets terug te schrijven de pc van mijn vriendin werkte niet erg mee, ik hoop echt dat dit toch een lange tijd door kan blijven gaan (waar blijven de andere van ons wetbuurtloopje die beloofd hadden met een stukkie te komen) kom op Herman je had het beloofd want onze herinneringen raken zo'n beetje uitgeput wel met de wandeling kwam er weer van alles boven en ook bij de andere dus opschrijven zou ik zeggen.
Groetjes Ria

Re: Rrrroept u maar….Wetbuurtwinkelen.

Hoi Erik,
Hij is weeeeeeeer goeddddddddddddd. Zijn geen woorden voor.
Wat het loopje betreft, ik had het al door dat het op de zuidelijke wandelwegsite stond. En het woordje VUT. Ja zo heet dat toch. Of moet ik zeggen prépensioen. Zeg ik eens een keer de waarheid, is het weer niet goed. Maar over ruim een jaar ben ik 65 en dan pas ga ik genieten van AOW en tegelijk in een container wonen.
Maar bezijden dit, nogmaals complimenten meneer S. Neldichjter, elke keer is het weer genieten.

Rrrroept u maar….Wetbuurtwinkelen.

Zal mij gebeuren, zeg; is m’n microfoon kapot, terwijl ik op ’t punt sta auditie te doen bij Top of Flop…. Zeggu? Even bij Beusekom langs op de 'Singel… stofzuigerslangetje eraan en karre’maar?
Was ik nooit op gekomen!
Hoezo, effe teste’? Met al die voormalige hangjongeren daar voor de deur? Lijkt wel een oploopie; zo’n typisch Wetbuurtwanddelloopoploopie, met koekiezoek en van die lekkere soesjes, zoals laatst. Man, wat zorgt die Jo toch steeds voor verassingen; bij die meid is elke dag vlaggetjesdag.
Geen stiekeme Nordic walkers ertussen gedrongen?
Nou, vooruit dan; omdat jullie altijd zo lief zijn: Gaatie!

Ze hebben me geholpen, bij ouwe Beusekom,
M’n oude microfoontje, dat deed een beetje krom,
Toen kwam ie met een slangetje, die goeie ouwe Beus’,
Nou doet ie ’t weer prima, die Beus is echt een reus!
Ja…. Rrrrrroept u maar! Ja, zal me effe lekker wezen; eigen bijdrage graag, jongens!
Zeggu? Ja, jij daar, met dat zwarte haar en die verbrande kop; zeker net terug van vakantie? Winkelen? Ach, waarom niet; moet toch nog even inkopen, dus waarom niet in jullie buurtje?
Maken we effe een rondje, dan voel ik me de Hanjongerenvanger van Hamelen en kan meteen effe oefenen voor die gozer van Stok. Gaatie!

We slaan linksaf de 'Singel op, want ik lust best een peuk,
Een rokertje van Tienhoven, dat maakt het leven leuk,
Direct daar tegenover, heel praktisch daar zit Rut,
Want gaten in je schoenen, die maken het leven kut.
Maar dan niet verder lopen, het singel loopt daar dood,
Boven begint het kluchie, linksaf hebben ze brood.
Hoezo, ’t is bijna Sinterklaas; zit mij nou niet te dollen,
We kopen eerst bij bakker Veen een heel stel luilakbollen
(….vinden jullie het óók zo stil? Zeker weinig muzikanten, in dit stuk van de Wetbuurt. Nee, laat die gillende keukenmeid maar lekker in Vinkenveen of zo jodelen; die mussies in de tuintjes maken toch ook een mooi tussenstukkie?)

We gaar rechtsaf en drinken melk, bij de Ridder; zeker weten,
Zelfs een beduimeld boekje wordt bij Bouwmeester niet vergeten.
Maar wat is dat, begint een meid hartstochtelijk te wenen,
Kom op, snel naar de overkant, voor wat druiven van Van Geenen.
Verslaafd, zoals ik nu al ben, nog even naar Tienhoven,
Dan snel rechtsaf naar Tijsterman ‘k ben een knoopie kwijt daarboven.
’t Hoekje om en snel naar Groesz, want ik ben echt niet gek,
En koop daar voor een stuivertje een hele grote spek!
(De veelocipeedes van Bosman, zijn meer dan ik verdragen kan. In kannen en in kruiken, voel ik het in de kuiten. En rijmt het niet, maar dicht het wel, dan ken ik er nog wel een stel…)
Sallemenou krijge’? Bizar tussenstukkie…. Niet op reageeeeere, Leeena! Hoewel…. Met Lena dook ik ooit….Gaatie:

Met lieve Leentje dook ik ooit heel vrolijk in de koffer,
Gewapend met een mooi vergiet, zo juist vergaard bij Joffer,
De Vana die verkocht ze niet, maar ‘k had een met Gossamer,
En at na afloop van ‘t gerief een worstje bij Klinkhamer.
M’n luizenbos weer veel te lang, dus dan maar weg die kuif,
Daarom een ruime pauze op de kappersstoel van Kruiff.
Lief Leentje toen al bijdehand, wond ieder om haar pink,
Want zij ging vrolijk uitrusten op ’n slaapbank van Mentink.
(Hoor je dat? Hóren jullie dat?!? Attelemenooiijne, wat een wéreldgeluid, daar boven de Spar!
Zijn me daar toch een stel muzikánten aan het oefenen, dat gelóóf je niet! Hee jongens, hoe zit ’t met een tussenstukkie?!? -Het gezelschap luistert vervolgens ademloos naar Beat Girl, La Comparsa, Liebestraum, Sleepwalk en Ave Maria No Morro, waarna een schimmige gestalte, met een bandrecorder stevig onder de arm geklemd, het pand verlaat- Nou, jongens, bedankt, jullie zullen het nog ver schoppen, al had je die etherpiraat er beter meteen uit kunnen trappen!) Gaatiemeweer:

Bij Temper kopen we beslag voor een hele grote taart,
En halen nog wat slagroom bij mellekboer Dweelaard.
Wat stopverruf van Penning en m’n dag kan niet meer stuk,
Dus toch maar naar drogist Steenbeek, misschien heb ik geluk.
Bij Deetman nog een winterpeen, dan weer terug, rechtsaf,
Bij Frankendael is speelkwartier, dus doe nou niet zo laf.
Dan lonkt de Julianaschool, naar zwaar gereformeerden,
Maar ’t is weer bij van Riebeeck, alwaar wij pot verteren.
(Wat ’n herrie zeg… wat een úitstoot! Oh, er wordt gerookt en gebakken? Nou, dan steek ik ook nog wel een zwarte van de Weduwe in m’n meelek. Hoezo, met uitjes….? Ah, hou begrijp ik ‘m; ’t is Zwanendag! Maar jongens, we moeten nog terug naar ons uitgangspunt, er is nog één winkeltje tegenover Beusekom waar we nog niet langs zijn geweest… Nou, vooruit; ééntje dan, maar wél bij z’n staart)

Ze zijn vers als de neten, want net uit zee vandaan,
Te mals om op te eten, die harinkies van Zwaan.
Toch glijden ze naar binnen, met zuur of met een ui,
Ik schiet van al dat zeebanket spontaan weer in de rui.
Eén mokkel is er even niet, sluipt door het Dulongpad,
De 'Singel op, je begrijpt het niet; er is toch haring zat.
Maar bij aanblik van Bazooka Joe wordt zij spontaan een hoerke,
En koopt voortaan haar kauwgummie alleen nog maar bij Boerke.

Wordt vervolgd (9)

“Dekking!”, schreeuwde Twiezen, met een snelle low kick de eerste NN-er neermaaiend, die vanuit het niets achter hem was opgedoken, terwijl hij instinctief rechts van zich greep, daarbij een aanstormende schavuit meer vaart gevend, zodat diens kaak vol op de reeds in stelling gebrachte vuist van René landde. “Stelletje Noppes-Neukers”, brieste ome Bertus, zijn kolenschoppen van handen tegen elkaar slaand, met slechts het hoofd van alweer zo’n NN-er ertussen. Tien, elf donkere gestalten, als uit het niets opgedoken, mengden zich in de ongelijke strijd. “Pakken Con, en rammen!”, hijgde Ria, terwijl ze een metalen sliert uit het water viste en als een wilde om zich heen begon te slaan. Het mocht niet baten; binnen de kortste keren waren de vrienden omsingeld. Met een ongezond geluid doemde een oude militaire 3-tonner op uit de nevel. “Afvoeren, die handel”, klonk het bevel van de in zwart leren motorpak gestoken leider, terwijl hij zijn pet met het inmiddels beruchte NN-symbool dieper over de ogen trok. Niemand bemerkte de donkere gestalte die zich zonder geluid in de schaduw van wat eens het treinviaduct was, terugtrok.

“Voorzichtig Lex; je gaat veel te snel,” waarschuwde Max. “Veel tegenliggers zullen we niet hebben,” grijnsde haar man grimmig, terwijl hij kundig de zoveelste hoop gesmolten metaal ontweek en de A12 opdraaide, in de verte nagestaard door een gefrustreerde Bromsnor te paard. “Die oenen kennen het verschil tussen aardewerk en zeep niet eens… en met zoiets moeten we ons lánd in stand houden? Stel je voor; al deze commotie vanwege een postduif van die Watergraaf… hoe heette die ook weer? Maakt niet uit; gelukkig blijkt mijn vakgebied alsnog van nut… maar waarom ze nou met die kinderen naar Royal Soap onderweg zijn? Ik had toch uitdrukkelijk verordend dat het treffen bij die Zegerius plaats zou vinden; bij Royal Blue! ”

“Dit gelóóf je toch niet”, gaapte Ben, terwijl hij z’n pijnlijke botten wreef. Half onder het hooi verstopt grijnsde de grille van een oude, zwarte Citroën hem toe. “Nu alleen nog een volle tank, dan kan mijn dag niet meer stuk!”

“Kom op nou, Joop; open maken!” brulde Harm van Toen, onbegrijpend aangestaard door het paard waar hij zojuist pijnlijk van afgestegen was. Zonder zadel naar Hoofddorp rijden had zijn prostaat geen goed gedaan en nu dit… niet thuis? “Jopie we hebben je noooodig!” schreeuwde hij tegen dovemansoren, terwijl zijn blik op dat moment door de brievenbus werd gevangen, waaruit een ijlings beschreven papiertje stak. Harm’s inderhaast opgezette leesbril verraadde zijn reeds donkerbruin vermoeden: ‘Ben voor hulp onderweg naar de Tank, voor de ochtend weer terug’. “Nou lekker dan”, schamperde Harm; “dat wordt kuitschieten of zadelpijn zonder zadel. Wat vind jij ervan, Leentje?” De merrie keek Harm meewarig aan, alsof ze het antwoord al kende. Met een diepe zucht hees Harm zich omhoog, op weg naar Yab Jum in de totaal geruïneerde binnenstad. Erik
----------------------------------------------------------------------------------------

Weer genoten van je stukkie ben te nieuwsgierig om het te laten lopen.Groetjes uit een 35 graden warm Montlucon Ria
-----------------------------------------------------------------------------------------
Ik sluit me er wederom bij aan, maar hoop dat anderen ook eens reageren op dit geweldige vervolgverhaal
Constance
-------------------------------------------------------------------------------------

Re: Re: Re: Rrrroept u maar in de Kuil.

Kijk, dat bedoel ik nou, lieve Con; begint Wikipedia ook nog even onrust te stichten..
Wetbuurt was Fahrenheit, Reaumur, Celsius, Torricelli en Von Guericken, een kwadraatje onder aan de dijk.
Volgens mij was Von Liebieg toen nog niet uitgevonden, en speelden we ook daar in het zand.
Maar zoals het in deze moderne tijd wel vaker gebruikelijk is, zijn we gwoon weggeannexeerd; lekker dan!
Happy Weekend alvast,

Erik