Hangjongeren van toen

Re: Re: t.a.v. Re: E. bouwman

Beste mijnheer Erik,

Eigenlijk wist ik ook niet wat een "blog" was, mijn kleinzoon heeft mij wegwijs gemaakt wat dit is.
De stukjes die u schrijft over de buurt zijn echt alleraardigst en roepen leuke herinneringen op. Hier moet u ook mee doorgaan.
Daarom vind ik het persoonlijk zo jammer dat ... hoe zal ik het netjes zeggen ... u ook het geheugen voor andere stukjes (mis)gebruikt.
Uw gedicht bijvoorbeeld of het gedichtje over Toon Hemans, vind ik, hoort niet in deze rubriek thuis. Deze rubriek gaat over hangjongeren in de wetbuurt.
Er komen zoals u ziet steeds meer reacties op die totaal niets met de oorsprong te maken hebben. Vervuiling.
Ik hoop dat de oorsprong van het verhaal weer hersteld word.

Met vriendelijke groet,
Mevr. Meijer

Re: t.a.v. Re: E. bouwman

J. H. P. Meijer:

Ik ben het helemaal met u eens mevrouw Lenie Amels.Dhr. Bouwman schreef eerst zeer herkenbaar maar de laatste tijd staan er rare verhalen en vreemde gedichten !!!!!!!!! wat moet je ermee in deze rubriek.Plus het lijkt wel een virus daar ene mevrouw Ria ook al begint met een gedicht van Toon Hermans!!!!! in deze rubriek.Dit heeft toch niets meer met de geschiedenis van Oost te maken.Ik snap dat u / jullie je ei kwijt willen maar begin dan een eigen blog en hou deze rubriek schoon en leuk voor de echte liefhebbers.Dit is mijn mening.Met vriendelijke groet,J. H. P. Meijer (86 jaar)

Geachte heer of mevrouw Meijer,
Dank voor uw belangstelling en uw reactie; dat houdt JONG!
Alle respect, dat u op uw leeftijd het zelfs over een "blog" heeft;
een krappe 20 jaar uw junior, weet ik niet eens hoe zoiets werkt en ben tevreden met een simpele laptop en het GvO, een van de weinige sites waarop ik in staat ben toegang te krijgen; ik ben nu eenmaal een hangjongere van Toen: nooit iets bijgeleerd.
Misschien als u zich ergert aan mijn stukjes gewoon even een ander onderdeel van het GvO bekijken -er valt éch heel veel te zien- zoals dat ook bij de televiesie gaat (daarover gingen trouwens ook de -weggemoffelde- Ator en de Ediger)
Wel ben ik bang dat u op de TV minder variatie tegenkomt dan op het gewaardeerde GvO.
Nog jarenlang leesplezier gewenst en met welgemeende groet,
Erik Bouwman

Re: Open brief aan allen, die GEEN Hangjongeren waren in Oost.

Hoi Erik mooi geformuleerd Inderdaad de hangjongeren van toen gaat over onze generatie.Als je verder kijkt staat daar nog de oude wetbuurt een dorp, herinneringen aan de Fahrenheitstraat en meer ,maar zoals je wel gezien hebt zijn deze redelijk dood gebloed wat op zich jammer is .Dus vindt ik dat degene met kritiek deze site kunnen benutten voor hun eigen verhaal en herinneringen maar dat gebeurt niet.
Dus ik hoop dat je niet je laptop sluit want dat zou jammer zijn dan is het met de site over de wetbuurt gedaan.Dus mijn oproep aan de lezers stuur ook eens een verhaal of een herinnering en lever geen comentaar op andere vindt je het niet leuk niemand is verplicht het te lezen .

Groetjes Ria

geheugen van oost (amsteldorp)

De Protagonist versus Antagonist ,
De ouderdom is interessant je wordt vrij,je kunt steeds vrijer spreken.(Dat ziek worden en sterven daar hoeven we ons niet mee te bemoeien want dat gaat vanzelf)Een ieder wil op zijn eigen wijze een steentje bijdragen de een is een protagonist de ander de antagonist dat maakt het interessanter anders wordt het zooooo saai want de meeste verhalen kennen we zo langzamerhand wel.

Re: E. bouwman

Geachte mevrouw Amels,
Mijn oprechte verontschuldiging voor het onbegrip rond de Ediger.
Het betreft hier een gekuisten -spreek: omgekeerde- versie van de Ator, dat het GvO niet voor haar lezersschaar geschikt achtte. Het zij zo. Beide versjes poogden slechts tot uitdrukking te brengen, wat vele leeftijdgenoten -en ouderen- mij kenbaar maken, wat hen niet bevalt op de hedendaagse televisie, en deed dit met taalgebruik zoals op dat medium waargenomen. Ongetwijfeld zullen betrokkene programmamakers zeggen; "Dan kijk je toch lekker naar MAX?"
Vandaar mijn goedbedoelde advies: laat hangen, die Hangjongeren; er zijn immer zooooo verschrikkelijk veel ándere onderdelen op het Geheugen van Oost!

Met vriendelijke groet,
Erik Bouwman

Open brief aan allen, die GEEN Hangjongeren waren in Oost.

Geachte dames en heren, waarde leeftijdgenoten en beste jongens en meisjes.
Op 18 september 2010, dus slechts een goed jaar geleden, het Geheugen van Oost voor de eerste maal bezoekend, raakte ik onmiddellijk gecharmeerd van diens opzet, hetgeen aanleiding was om op 25 april van dit jaar, nog geen half jaar geleden dus, met enige regelmaat te reageren op het onderdeel van GvO, dat mij het meeste aansprak.
Voor de goede orde: Ik ben geboren en getogen in de Wetbuurt, nooit een liefhebber van sport geweest en ook school- of volkstuintjes behoorden niet tot mijn favoriete bezigheden. Ik hield slechts van kunst, muziek, lezen en…. hangen. Het zij zo. Maar ik hield ook van mijn buurtje en doe dat nog steeds.

Het mooie van het GvO is, dat er letterlijk voor elk wat wils op staat, getuige bijvoorbeeld het D.J.K segment, waar iedere voetbalfan zijn/haar hart aan kan ophalen. Voor met name de ouderen onder ons, is er het onderdeel “Herinneringen”, waarvan de naam ook al geen verdere uitleg behoeft.
Als dusdanig heb ik begrepen, dat het “Hangjongeren van Toen” hoofdstuk betrekking heeft op al die onsportieve randfiguren waar ik er een van was. Het is echter zonder schaamte dat ik terugkijk op die periode uit mijn leven; sterker nog, deze heeft mij en velen met mij, gevormd tot wat we nu zijn; ouder maar mogelijk niet wijzer, al dachten wij die destijds in pacht te hebben.

Het toeval wil, dat er plots twee ietwat negatieve reacties op mijn stukjes verschijnen. Mogelijk ligt een klein dispuut met de redactie hieraan ten grondslag, maar wij leven nu eenmaal in een democratie, dus geen probleem: wie kaatst moet de bal verwachten, ook al komt deze niet uit de hoek der Hangjeugd van Toen. Gelukkig zijn er de ANDERE onderdelen nog, tenzij u mij óók verwijt dat deze met minder grote regelmaat worden "bijgevuld" als de Hangjongeren van Toen.

Kort na de oorlog opgegroeid, met handgranaten en scherpe munitie op Het Zand als speeltuig, ben ik echter voorzichtig van natuur. Lieve lezers en lezeressen van Oost, gelooft u mij op beide blauwe ogen dat, indien geen haan er naar kraaide, ik wel uit zou kijken u met deze al dan niet onzinnige hersenspinsels te bestoken.
indien echter de zwijgende meerderheid van mening is, dat die stukjes, slechts bedoeld om het alledaagse bestaan wat op te vrolijken, geen toegevoegde waarde hebben voor het GvO, spring dan voor een keer over uw eigen schaduw en maak dit kenbaar, dan sluit ik met liefde mijn laptop en ga over tot de dingen van de dag, met in mijn achterhoofd een welhaast even mooie herinnering aan het GvO als aan dat lieve kleine buurtje waarin wij Hangjongeren van Toen zijn opgegroeid.
Met zonnige groet,
Erik Bouwman.

Beschouwer

Nu ik een beschouwer van mijn eigen jeugd ben geworden en als die van een ander,van een vreemde aan mijn voeten ligt,is er in mijn schaamte over mijn puberale aanstellerijen al een flink rantsoen vertedering binnengeslopen,met zot gerijmel schimpscheuten taalkunstjessinterklaaspoezie bijschriften parodies absurditeiten en kinderachtigheden-alles wat je onder het hoofdstuk divertissementen zou kunnen rangschikken.

E. bouwman

Ik kijk regelmatig op deze site over de Wetbuurt. Veel verhalen zijn herkenbaar. Maar de laatste tijd lees ik steeds van die, dat vind ik althans, malle vreemde gedichten/ verhalen van Erik Bouwman. Ik snap hier helemaal niets van het heeft ook volgens mij niets meer met de Wetbuurt te maken. Zoals De Ediger, waar gaat dat dan in godsnaam over. Misschien is het wel herkenbaar voor sommige van u omdat het een leeftijdgenoot is maar ik snap er echt niets van. Niemand hoeft het met mij eens te zijn maar ik vind er echt niets aan.

De kleine mens

Ik ben de zon,ik ben de regen,
'k ben onbeschrijfelijk,niet te meten,noch te wegen.
Ik ben rivieren,ik ben zeeën,bliksem,donder,
ik ben de kleine mens,maar wél het wonder.

Ik ben het water en de vruchten en het koren
het leven dat álle leven wordt geboren.
Ik ben het allemaal - de wijze en de zot
en in mijn kleinheid schuilt iets van een Grote God.

bron ; Toon Hermans

Wordt vervolgd (12)

“Afwachten, Harm,; kom, neem wat bubbels!” Met gul gebaar overhandigde de Tank zijn uit het oog verloren, maar hervonden vriend een grote fles Spa Rood. “Mijn gevoel zegt me, dat jullie gabbertjes de langste tijd vast hebben gezeten, maar ik kan me natuurlijk vergissen. Niet iedereen is even gecharmeerd van Twiezen, dat kun je begrijpen, en de Grote C al helemaal niet, hoewel ie wel een zwak heeft voor die ouwe pontjesbaas, natuurlijk. Maar het wordt een kwestie van afwegen… prioriteiten stellen. Zo is het mij nog niet helemaal duidelijk waarom uitgerekend Eeffie van belang is, om ons koninkrijk… of wat er van over is, te redden. Als ik een punt mag maken, zou het toch veel eenvoudiger zijn als wij de boel gewoon overnamen en alles wat van ons koningshuis nog resteert gewoon op een –uiteraard riant- bootje te zetten, richting Argentinië of zo; of maak ik daar geen punt mee?”

“Kom Rinus, werk aan de winkel”, grijnsde de Grote C grimmig, de wapenkast in zijn atoomvrije kelder opentrekkend, terwijl zijn grote handen liefkozend over het ongesmolten metaal gleden. “Dat met die Twiezen, tot daar aan toe; maar ome Bertus? Die ouwe heb me nog overgezet toen ik met een handeltje linke groente richting Dappermarkt onderweg was, terwijl een stelletje ingeseind geteisem me voor de Utrechtse brug stond op te wachte’! Stond met gevaar voor eige’ leve’ naar me te zwaaie’ om af te buige’ en hup, op dat pontje van ‘m de trekvaart over! Nee, aan zukke gabbers motte ze niet komme’!” Zwaar bepakt sjouwden beide mannen de keldertrap op en de hal door, op weg naar twee gitzwarte Hummers die hen met een vervaarlijke grijns verwelkomden.

“Man, je lijkt wel zo doof als Jan”, foeterde Ben, in het ongewisse dat diens gehoorproblemen reeds op uiterst akoestische wijze waren opgelost. “Je kan toch wel hóren dat ik uit Holland kom?” “Meneerke, ge komt uit het zuiden, en voor zover ik ben ingelicht ligt Nederland noordwaarts, dus ah… u komt er lekker niet in!”
“Lekker niet in… lékker niet in?!? Nou dát zal lekker wezen”, raasde Ben, terwijl hij al aanstalten maakte het penseelsnorretje van de douanier van diens tronie te vegen. Een oorverdovende fluittoon maakte een einde aan de discussie. “Mais non, dekken!”viel de dienstklopper uit z’n rol terwijl hij en z’n maat zich ijlings in een greppel stortte om de als uit het niets opduikende Smelter te ontkomen, die zich op luttele meters afstand gillend in de aarde boorde. Het fluiten en het stof van de impact verdoezelden de knal en de zwarte dot rook waarmee Ben in zijn oude Citroën afscheid nam van hetgeen kennelijk als nieuw Nederlands grensgebied gold.

Het zwartleren motorpak weerkaatste het kille licht van de tl-buizen, die het klaslokaal nog ongezelliger maakte dan hij zich herinnerde. WHAK! Weer trof de leren vuist doel en Twiezen proefde de metaalachtige smaak tussen zijn stijf op elkaar gehouden jackets en bruggen. “Zij niet!”, gonsde het door zijn hoofd. Die NN-ers zouden hem er niet onder krijgen; hem niet! Hij had wel voor hetere vuren gestaan. “Stelletje amateurs”, siste Eef, terwijl hij een forse straal bloed over het zwarte leer spoog, wat hem onmiddellijk een nieuwe hoek opleverde. Ergens achter hem opende een deur met luid gepiep. “Zo is het voorlopig wel genoeg; jullie bakken er nog geen luilakbolletje van.” Vanuit zijn ooghoek zag Twiezen een kleine, gezette, in lange grijze jas geklede gestalte op zich afkomen, als een schaduw gevolgd door een magere, in bruinleren mantel gehulde dame met een streng uiterlijk en een grijs knotje. “Laat Zoethout het maar even over nemen, die brengt hem wel aan het praten”, grijnsde Borstel, met weinig mededogen.

Erik

---------------------------------

Had ik al eerder een reactie op je stukkie gegeven hebben ze me weer er af gemieterd.Dus nogmaals ik was weer zeer onder de indruk ,vooral de details over de bruggen en jackets want dat glimt je tegemoet ( grijns )

groetjes Ria

nog een paar kleine herinneringetjes

Toen wij in maart 1955 in de Middelhoffstraat kwamen wonen, vroor het dat het kraakte en lag er overal sneeuw.
Wij woonden er een week denk ik, nou misschien een maand, dat komt er niet op aan, in ieder geval we wisten nog helemaal niet de weg. Mijn oma, die toen al tegen de tachtig liep, een schat van een mens uit de Kinkerbuurt in Amsterdam-West, was een paar daagjes op visite. Zij was stokdoof en mijn oudere zus, zei tegen mij dat ik best poep en allerlei scheldwoorden kon zeggen, want oma hoorde dat toch niet. Wat ik dus gelijk deed, want ik zag best op tegen mijn zus. Nee oma hoorde het niet, maar mijn ouders wel, dus kreeg ik alweer op mijn kop. En werd ook nog eens naar buiten gestuurd. Niet voor straf, maar dat was toch wel eens handig, als zo een kind buiten speelde, dan konden de groteren wat meer opschieten.
Waarmee, geen idee.
Buiten hoorde ik van mijn nieuwe vriendjes en vriendinnetjes dat ergens in het dorp een man van het balcon was gesprongen. Wij waren al zo 7, 8 jaar en mochten de straat niet uit. Dus ging ik weer naar binnen, je kon toen gewoon nog aan het touwtje trekken, die hingen overal uit de brievenbus, en vertelde dit verhaal aan mijn ouders.
Nog voor ik het verhaal uit was, was mijn dove oma, doof dus hè, al de deur uit en met haar 80 jaar in een vreemde buurt, wist ze feilloos waar ze moest zijn.
Ik ga nu natuurlijk niet straat en namen noemen, sommigen die dit lezen weten misschien wel om wie het gaat.
Mijn herinnering is meer, die kleine pittige oma, echt zo een oma van plaatjes, die opeens met een noodgang die deur uit vloog.
De balconspringer heeft het overleefd, want toen ik 15 was en in het Amstelstation kwam, zat hij daar ook. Ik herinner me niet veel van hem, maar wel dat hij alle plaatsen van Nederland achter elkaar kon noemen. Dat was heel grappig, hij begon bij de provincie Groningen en ik heb het dus niet over de provinciehoofdsteden, nee gewoon een stuk of twintig plaatsen per provincie en ik denk van noord naar zuid.
Een andere kleine herinnering toen ik daar pas woonde was die autopedwedstrijd.
Ik dacht altijd dat meneer Peijnenburg die had georganiseerd, maar het zou ook best die stiefvader van Herman geweest kunnen zijn. Het startpunt was in de Roosendaalstraat dacht ik.
Niet dat ik dat leuk vond, ik houd helemaal niet van wedstrijden, maar ja, als elk kind in het dorp meedoet, dan moet je wel.

Doeiiiiiiiiiiiiiiiii
Constance

------------------------------------

De herinnering van Constance aan haar oma roept bij mii ook veel op.
Mijn oma was een geweldige vrouw trouwens mijn opa net zo,zij was de spil in de familie zelfs toen zij in het bejaarde huis woonde was zij nooit op de zondag alleen en niet alleen op die dag ze had zo wie zo veel aanloop .De zondag was bij mijn grootouders altijd volle bak oergezellig en een grote pan soep was er altijd.
In mijn jeugd betekende zij voor mij warmte en geborgenheid .Voor haar was ik het 9de kind die ook goed in de gaten gehouden moest worden.Dus als ik na schooltijd in de speeltuin was stond ze regelmatig op het platje om te kijken of alles goed ging,ja het platje tegenwoordig heet het dakterras want het bevond zich op het dak van de keuken van de benedenburen maar toen heten het gewoon platje.
Mijn grootouders hebben twee oorlogen meegemaakt 8 kinderen gekregen en het niet altijd makkelijk gehad tijdens de 2de wereld oorlog kon er zelfs een onderduiker bij .
De verjaardagen waren helemaal een feest dan werden er klapstoelen bij Frankendael gehuurd en was de hele familie aanwezig broers en zussen en aanhang van mijn grootouders en dan hun eigen kinderen en kleinkinderen voor mijn gevoel was het een groot huis maar dat was helemaal niet zo ,de gezelligheid daar kan ik nu nog wel eens heimwee naar hebben ,zij waren een groot voorbeeld voor mij en andere familie leden want de band is nog steeds zeer hecht en ik denk met heel veel warmte aan hun terug en dat ik gezegend was met zulke grootouders.
En bijzonder dat er 3 generaties in de wetbuurt woonde.

Groetjes Ria

Open brief aan de redactie van het GVO

Beste leden van de redactie van het Geheugen van Oost,

Het is meestal gebruikelijk dat bij een tijdschrift, digitaal of gewoon papier, bij een krant, digitaal of gewoon papier, bij een website. bij een nieuwsbrief en noem maar op, de namen van de redactieleden in het colofon te zien zijn.
Bij een vereniging weet men altijd wie er in het bestuur zitten.

Dit alles om u duidelijk te maken wat ik nu bedoel. Als ik een film zie of een toneelstuk, wil ik ook altijd graag de rolverdeling weten.

Bij mijn weten bestaat de site van het GvO sinds 2003 als gevolg van een tentoonstelling over amsterdam oost, georganiseerd door het Historisch Museum Amsterdam. Het is nu 2011 en de site is nog volop in beweging, wat bewijst hoeveel mensen er een plezier mee wordt gedaan.
De site kan niet bestaan zonder sponsors, zonder alle vrijwilligers en zonder al die mensen die alsmaar weer de moeite nemen om een bijdrage te leveren. En de site kan ook niet bestaan zonder een redactie.
Daarom bevreemdt het mij dat een argeloze burger zoveel moeite moet doen om te weten te komen wie er tot het redactieteam behoort.
Als wij een bijdrage leveren in de vorm van een herinnering aan een bepaalde buurt in amsterdam oost, of in de vorm van een herinnering dat door bepaalde mensen uit een buurt begrepen wordt, dus ook een herinnering, dan zetten wij altijd onze naam erbij.
Ik raad u dan ook aan om bij bijvoorbeeld "over onze site" de namen van de bezetting van de redactie te vermelden.

Nieuwsgierig geworden vraag ik me sowieso af hoe uw redactie te werk gaat. Laten we als voorbeeld nemen het stukje van Erik Bouwman wat door de redactie gisteren (zaterdag 1 oktober) van de site is gehaald. Hoe werkt dat dan? Wordt er een spoedvergadering belegd door de ongeveer 10 mensen die in de redactie zitten?
Is er een telefonische vergadering?
Wordt er druk over en weer ge-emaild
Wordt er dan gestemd?

Natuurlijk begrijp ik ook wel dat men geen mail kan vesturen met alle 10 namen als afzender en dan stuurt men een mail met redactie.
Volkomen normaal.
Maar toch lijkt het een beetje anoniem, omdat het niet duidelijk is wie er nu in die redactie zit, die zo beslist over het wel en wee van de GvOvrijwlligers die hun bijdrage leveren.

Er bestaat een emailadres van de redactie en natuurlijk had ik ook daar dit schrijven naar toe kunnen sturen. Maar dan begint het op achterkamertjespolitiek te lijken, dus heb ik de voorkeur gegeven aan deze open brief.

Ik kijk uit naar uw antwoord.

Met een vriendelijke groet,
Constance Terlingen

Constance Terlingen

tradities

Wat wil dat zeggen tradities ook dat wat in de vergetelheid is geraakt.Het is datgene wat de ene dag van de andere onderscheidt,het ene uur van de andere uren.En op hoeveel plaatsen hebben we tegen elkaar gezegd dat het ons speet zo weinig tijd voor elkaar te hebben gehad en dat we daarom misschien de volgende keer wat langer..........!
G.V.O. geeft ons dat podium.

Reactie van de redactie. De Ator.

Ik ben een alligator, enz.

Dit gedicht is door de redactie van de site gehaald. Wij raden de heer Bouwman aan onderstaande tekst eens te lezen. Het staat ook op de homepage.
Dit bericht geldt uiteraard ook voor uw andere bijdragen. Wij zouden het op prijs stellen als u zich aan onze regels wilt houden.Als u een mooi verhaal over Amsterdam Oost heeft kunt u dit sturen naar geheugenvanoost@ahm.nl.Wij zorgen dan dat het op de site geplaatst wordt. Leest u hiervoor ook de informatie op de homepage (Uw eigen verhaal). Bij voorbaat dank.

Redactie Geheugen van Oost

--------------------------------------

Reactie op REACTIES

De reacties onder de verhalen zijn bedoeld als aanvulling op die verhalen.
Ze zijn op die manier een welkome bijdrage aan de site. Reacties in de vorm van gewone, alledaagse herinneringen zijn dus van harte welkom en geven de lezers nog meer informatie over de geschiedenis van ons stadsdeel.

Regelmatig worden er echter berichten of verhalen geplaatst die niets met bovenstaande te maken hebben en soms zelfs kwetsend zijn.

De redactie van deze site behoudt zich het recht voor deze berichten te verwijderen.

-----------------------------------------

Jammer, misschien hadden sommige bijdragen niet helemaal met amsterdam oost te maken, maar er waren veel lezers van het geheugen van oost die alom genoten van de bijdragen van hun oude wetbuurtgenoot.

Groetjes
Constance Terlingen

--------------------------------------------

Geachte redactie

Ik vindt het jammer dat u zo reageerd op de verhalen van dr Hr Bouwman ,want geloof me ze geven ontzettend veel leesplezier en niet alleen mij maar ik weet ook aan heel veel andere.
Natuurlijk is het geheugen van oost bedoeld om herinneringen op te schrijven en die zitten ook in de verhalen van de Hr Bouwman want als oud wetbuurter kan ik dat weten.
En hopelijk trekt dat andere over de streep om ook eens iets te schrijven dat zou zeer welkom zijn want onze kuil van toen was een hechte gemeenschap.
Ik lees ook wel de verhalen over andere gedeeltes van Oost en daar lees ik heel vaak dingen die niets met herinneringen te maken heeft.
Dus gun ons alstublieft het leesplezier.
Met vriendelijke groeten .

Ria

--------------------------------------

Geachte redactie,
Een jaar of dertig geleden kwam ik iemand tegen.
In Oost. Op de Berlagebrug.
Kort geleden zag ik hem weer.
In Oost, Aan de Weesperzijde.
De jaren hadden hem geen goed gedaan.
Maar het gaf wel een beeld van realiteit, heel rauw, heel waar.
Een beeld dat bleef hangen, en tot Ator inspireerde.
Zonder namen te noemen, zonder te kwetsen.
Maar wel een keerzijde van Oost.
Uw spelregels waren mij bekend, ik wist niet dat ik daartegen verstootte, daarom sorry, als ik dit onverhoopt mocht hebben gedaan. De zelfkant negerend, hoop ik echter niet dat uw zeer gewaardeerde site tot een soort boeketreeks verwordt.

Met welgemeende groet,
Erik

--------------------------------------------

Zoals in onze reactie gemeld kunnen verhalen altijd worden ingestuurd. Lees onderstaande regels er nog maar eens op na.:

Als u een mooi verhaal over Amsterdam Oost heeft kunt u dit sturen naar geheugenvanoost@ahm.nl.Wij zorgen dan dat het op de site geplaatst wordt. Leest u hiervoor ook de informatie op de homepage (Uw eigen verhaal). Bij voorbaat dank.
.
Redactie Geheugen van Oost

---------------------------------------

Een bescheiden vraagje:
Wie zitten er eigenlijk allemaal in de redactie van het geheugen van oost?
Of staan de namen ergens op de site en heb ik er over heen gelezen?

Hartelijke groet
Constance Terlingen

-------------------------------------------

Hallooo, ben toch wel heel benieuwd.
Waar staat het colofon waar ik ongetwijfeld overheen lees, en anders graag een antwoordje hier als het kan, uit hoeveel mensen bestaat de redactie van het geheugen van oost en wie zijn het?

Vriendelijke groet
Constance

-----------------------------------------

Ik sluit mij hierbij aan .Want wie bepaald wat wij wel en niet mogen lezen in dit dacht ik democratisch land.

Met vriendelijke groeten.
Ria Evertse-Staartjes

------------------------------------

Beste Constance en Ria,

Ik heb niets met de redactie te maken, zit er dus ook niet in en hou alleen de verhalen van DJK, Madjoe en Fortius bij.
Daardoor is het zo gegroeid dat ik "ook" de Wie weet... rubriek nummer en "schoon" en stukjes bij elkaar plak.
Ik lees en volg "jullie" discussie en ben gaan zoeken naar de redactie - leden en naar de spelregels.
De redactie bestaat uit zo'n 10 personen die uiteindelijk onder de verantwoording van het Amsterdams Historisch Museum vallen.
De spelregels van het G. van O. staan op de site heb ik net gezien (als pdf).
http://www.geheugenvanoost.nl/attachment/4477

M.v.g.,
Ron de Wit

------------------------------------

Hoi Ron,

Hartelijk dank dat je de moeite hebt genomen om het een en ander uit te zoeken.
Ik lees trouwens de stukjes over DJK, Madjoe en Fortius ook altijd, alle respect hoor!
Ik weet nog dat buur jongens in de Middelhoffstraat bij Madjoe speelden. Maar toen was ik al de deur uit, maar mijn ouders woonden er toen nog. Het ware nieuwe buren en heel aardig, maar toch vond ik het toen erg bijzonder dat er buurjongens waren die niet bij JOS speelden. ;-))

Hartelijke groet
Constance

Verleden

Door steeds het verleden te herkauwen,door onze tijd eindeloos naar achteren op te rekken,door te veel bij vroeger stil te staan laten we het geluk door onze vingers glippen.
nee nu ik er over nadenk achteraf,daar is deze site voor bedoeld!

Rene

--------------------------------

Is het wel goed als je terug kijkt
Want het is niet allemaal wat het lijkt
Dingen die je beter kan vergeten
Blijkt een ander dan weer van je te weten
Maar dingen die leuk waren en geinig
Nou, dat zegt een ander weinig
Herinneringen, soms leuk, soms zo zo
Toch blijven we allen bij het gvo

Constance

------------------------------------------

De herinneringen en het verleden zijn onlosmakelijk verbonden met je leven.De mooie dingen daar kijk je met plezier op terug ,en de nare items uit je leven kun je nu eenmaal niet wegpoetsen net als de verkeerde keuzes die je hebt gemaakt.Zelfs het geluk dat je door je vingers laat glippen is een keuze die je maakt.
Daarbij hebben we nog maar kort te gaan omdat het grootste gedeelte nu eenmaal achter ons ligt .En zeker met het ouder worden kijk je toch het liefst terug naar de mooie en liefdevolle dingen die er geweest.Voor de trouwe lezers en schrijvers een liefdevolle groet en een mooie en zonnige zondag

Ria.

re.vaag

Volgens mij was jouw vriendje Eric Graber.

Groet rene

------------------------------

Hoi René
Dank je wel. Het zegt me niets, maar Eric of Eddy, het begint allebei met een E. En het was niet echt een vriend, in die hoedanigheid dat we bij elkaar thuis kwamen, (1 keer geloof ik).
Ik zal de naam eens koekelen, want het zou best kunnen dat je gelijk hebt.
Jij kent ook iedereen, ;-))

Groetjes
Constance

Gebakken Lucht in boekvorm / de Ator

...zou er een bóek over.... NEE, dát lekker niet! Erik
Doen!!!!!!!!!!!! kunnen we nog na genieten , zeker weten dat het een besteller wordt. Ria

Denk het niet, lieve Ria, er zijn er écht al genoeg/teveel.
Ambacht tot kunst verheffen? Liever omgekeerd, scheelt ook een hoop subsidie en is een stuk realistischer, hoewel de Ator hier waarschijnlijk anders overdenkt....
Veel te zonnige groet, vandaar.

Schoonheid

Je zit met ongeschonden schoonheid te chinezen .
Onder de geelzucht brug en wacht en kijkt .
Of er een bandenspoor is dat beloofde land waarst rijdt.

wie kent (erg vaag)

Opeens erg veel herinneringen (of het is een zonnesteek). Op de Fahrenheitsingel, kennen jullie daar mensen van vroeger? Op de Fahrenheitsingel dat gedeelte tussen Boerke en De Koolmees, daar woonde een jongen, die eigenlijk best veel werk van me maakte. Misschien dat het daarom zo vaag is, immers dan is het toch helemaal niet leuk meer. Maar ik vond hem toch wel aardig, alleen geen idee, niet eens zijn naam. Er staat me iets bij van Eddy.
En waren wij allen pleikers (als ik Erik even mag plagi-eren), deze jongen was een absoluut artistike figuur en helemaal geen dijker. Meer een soort ballettype of misschien wel een kunstschilder.
Liep vaak in wit spijkerpad. Gut, wie was het ook alweer. Onze "vriendschap" wat eigenlijk alleen maar bestond uit praten met elkaar, of op de Fahrenheitsingel of op het bankje bij de Oude van Dagen of waar we elkaar tegen kwamen, ik was ook vaak met mijn vriendin, duurde een paar jaar en toen foetsie.
Hij dan.
Erg vaag, maar opeens ben ik zo benieuwd wie dat was. Heeft iemand een idee.
Er is een tijd dat ik Conny genoemd werd, maar dat is ook zo lang geleden en de Middelhofmensen kennen me ook echt als Constance.
Maar ik teken nu toch maar met Conny, misschien helpt dat.
Ik, ik, ik, ik, ik wat een egotripper, gatferdamme, durf ik deze mail wel te versturen, gelijk maar op OK drukken. Conny
---------------------------------------------
Ik hoop dat het je lukt om deze persoon te vinden ,of in iedergeval een naam.
Want iets wat in je hoofd en in je hart zit is er moeilijk weer uit te krijgen.
Altans dat is mijn ervaring.
Succes met je zoektocht .
Groetjes Ria
-----------------------------------

Film

Langzaam komt ze mijn bioscoopbroek binnen,er zijn weinig dingen die zo een stempel op een leven drukken als die keer dat het zich een weg baant naar laten we zeggen het hart.Dat verhaal klopt C.T.