Hangjongeren van toen

Ijsjes van Herman de Waal

Niet alleen de ijsjes maar ook zijn slagroomwafels waren niet te versmaden.Op zondag hielp mijn vader met de verkoop om zo een extra centje bij te verdienen.
Ik kwam daar ook graag over huis ze hadden namelijk de leesportefeuille ik nestelde me in zijn grote stoel en lezen maar.Als ik nog wel eens Harry Jekkers hoor over de lachende piccolo moet ik daar weer aan denken het was perslot voor die tijd wel heel erg ondeugend dus stiekem niet alleen de Donald Duck maar ook de Lach en de Piccolo.
Herman was een zeer flinke man net als zijn vrouw (daar heb je het weer tante Zus) maar zeer hartelijke mensen later na zijn overlijden werd het over genomen door zijn zoon Guus die het later weer overdeed aan Freek die tegen over ons woonde zijn halfbroer Jos Dijkstra is later nog een goede voetballer geworden.
Zoon Guus en familie heb ik nog tot aan zijn overlijden gevolgt werden aan de zijlijn nog familie.
Maar hij was niet de enige ijsman naast ons stond de ijskar van Jamin die bediend werd door buurman Mays zo lui als de pest kwam weinig van zijn stoel alleen als er iemand stond te bellen voor een ijsje .
Vanacht was het luilak heeft iemand daar nog een verhaal over.
Ik weet dat we elk jaar naar het t'zand gingen daar was een bewoner die er absoluut niet van gediend was dat we daar de boel opstelten zetten wij hadden lol hij de pest in vooral Guus Hoekstra was daar erg goed in.
En als het ochtend werdt dan naar de bakker voor de luilakbollen die door het luik aan de zijkant van de winkel verkocht werden die geur van die versgebakken broodjes raak je nooit meer kwijt.
Groetjes Ria

SPANNEND (5)

De Spar was dicht en de Tempers weg, maar daarvoor in de plaats was Jan de etaleur gekomen. Binnen de kortste keren oogde de buitenkant van Damocles' donkere kamer als een heuse fotostudio.
Marianne hing metersgroot in de Honda etalage op de hoek van de van Swindenstraat en in menige parfumerie hingen grote foto's van Hannie en Nelly. Van de Schortebanden waren inmiddels Maskers gemaakt en Zob Zouber wist ook Helen op de hoes van Greensleaves wel te waarderen.
De hangjongeren van het Amstelstation werden al ras aangevuld met een hele stoot stoten uit de rest van de stad, want vandaar uit vertrok de fanbus richting proviciale optredens.
En ja, wat doe je dan als beginnend fotograaf, met verwijs naar dat prachtige beeld dat ook nu nog de bovenkant van de trap in het Amstelstation siert? Weinig kans bij zij, die de Phonobar bezochten, maar gelukkig hadden ook conté en papier geen geheim meer. Verbazingwekkend genoeg had Damocles' Donkere Hok een grotere aantrekkingskracht dan de met veel wit-reflecterend etalagepluche gestoffeerde studio. De haren werden langer en de rokjes korten en nét toen ik dacht dat de Wetbuurt eigenlijk een prima creatieve locatie was, kwam daar dat papiertje. Goedgekeurd, daar hielp geen platvoeten of heupwiegen aan.

Wat heb ik het vervloekt, die eerste drie maanden in Ossendrecht; maar je kon er wél gratis je rijbewijs halen. Eenmaal overgeplaatst was daar opeens die zoon van een Goudse melkboer, die ook zo baalde, maar wezenlijk politieker onderlegd was dan hij,die het haar zo lang mogelijk onder 't verplichte olijfgroen trachtte te kweken.
Als ware hij de zoon van God, kwam die Goudse Melkboerzoon met De Oplossing: eendracht maakt macht en verveling is des duivel's oorkussen; de Vereniging van Dienstplichtige Militairen was geboren en Huub "Loebas" Oosterbeek diens Paus. Helen in sexy beha en Hannie zwoel kijkend vanaf de cover van VVDM maandblad Twintig deden het even goed bij de dienstplichtigen als bij het kader, tot het moment dat de ballon, of beter gezegd het condoom barstte in m'n olijk bedoelde strip rond een clownsechtpaar dat een beetje op Pipo en Mamaloe leek.
Tot in Den Haag toe donderde het en we moesten op het matje komen bij Defensie, waar men ook niet al te gecharmeerd bleek door een advertentie in dat blad van Gandalf, onder de kop: "voor één groot, slap leger!" Maar hoe anders zou het aflopen....

Asfalt

En toen kwam er asfalt, groot feest ik ruik de geur nog van teer .
Er werdt gerolschaats ik kreeg ze voor mijn verjaardag van die dingen die je moest vastzetten met een sleuteltje aan je schoenen niet altijd even ideaal want na een val partij wat zeker in het begin vaak gebeurde schoten die dingen weer van je schoenen af ,maarja geweldig was het wel wedstrijden werden er gehouden wat makkelijk kon er stonden maar heel weinig auto's in de straten.
Ook met groot plezier slagbal met rondjes van put tot put en als beloning een ijsje van 5 cent van Herman de Waal.
Als ik door de buurt loop( waar het nu volstaat met auto's) zie ik het kind in mij weer terug alles gebeurde op de straten de oudere stonden voor de deuren of hingen uit het raam je had er veel tante's en ooms want zelfs je buren noemde je zo.
Misschien komt het door het weer(of leeftijd( ik weet het niet maar de nostalgie slaat toe .
Net als Erik woonde ik een lange tijd in het buitenland andere culturen en gewoontes vereikte mijn geest maar je roots zullen altijd belangrijk blijven.
Voor alle schrijvers van deze site fijne pinksterdagen .
Groeten uit Purmerend RIA

Dank, René

Leuk om te weten, want die periode is door langdurig verblijf in het buitenland helaas volledig aan mij voorbij gegaan.
Zal echter zeker mij oog te luister leggen en met open oren uitkijken naar die pareltjes jeugdsentiment. Wat Akkerman betreft heb je volkomen gelijk, maar die stond toen al boven een ieder verheven...Johnny Meyer ongetwijfeld ook, maar dat was minder m'n ding..
Zonnige groet ondanks de regen,

SPANNEND (4)

De Apron Strings oefenden bij ons op zolder, hetgeen aanleiding bood een fanclub voor ze op te richten. Met veel geheimzinningheid omgeven had Ben voor zijn jongere broer Jan de Hont een kastje in elkaar geflanst dat in Ruimentschip Orion niet had misstaan. Met nauwelijks de kans het uit te testen, togen de Schortebanden naar de verkiezing van de Nederlandse Shadows, omgeven van een meer dan stevige concurrentie.
"Pas goed op dat niemand ziet hoe het werkt" sprak Jan met veel aanvoelvermogen, terwijl hij het mirakel, bestaande uit een groot aantal bandrecorderkoppen en een daartussen circulerend bandje. doorverbond naar zijn versterker, zonder er van te voren ook maar één toon uit los te durven laten....

Toen waren ze aan de beurt, die hooguit als nummer drie genoteerde Apron Strings uit onze Wetbuurt. Het eerste gitaargeluid met echo in Nederland deed vriend en vijand versteld staan en de Strings wonnen met vlag en wimpel.
Dientengevolge was Frankendael meteen dé hot spot voor heel Amsterdam en ook de fanclub groeide gestaag; reden om te moderniseren. Als leerling tekenaar werkend op de chlichéafdeling van het ANP in de Quellijnstraat was drukwerk zo geregeld, maar nu de foto's nog.

De drogist op de hoek van de Reamurstraat had tot dusver m'n Agfa Clack foto's afgedrukt, die in toenemender mate ook de vrouwelijke fans toonden, hetgeen door deze meneer Geels altijd met graagte werd gecontrolleerd, behalve als er andere klanten binnen kwamen.
"Allemaal gelukt", heette het dan, terwijl hij de 6 bij 9 prentjes snel in de omslag schoof. Menig doosje van drie hoefde echter niet afgerekend te worden.

Van m'n eerste salarissen spaarde ik intussen vlijtig een Asahi Pentax met Metz Megablitz bij elkaar, maar voor het ontwikkelen van kleinbeeld moest je naar Solleveld. Gelukkig wist m'n oom Bep raad: "Ome Cees uit Wittenburg wil z'n hele donkere kamer voor een prikkie van de hand doen, want z'n handen staan stijf van de rheuma, door al die ontwikkelaar en fixeer!" Eerder goed opgelet bij het ANP, duurde het twee zateragmiddaagjes bij Ome Cees, daarbij niet de maagdelijke handen schonend, om ontwikkelen, afdrukken en vergroten onder de knie te krijgen (getuige de Apron Strings foto hierboven) en met een investering van vijf en twintig échthollandse guldens kon het snode spel beginnen:
De Donkere Kamer van Damocles was een feit en diens Zwaard hing er afwachtend boven....
Erik
---------------------------------
Eric ik heb een cd van de Belg Jan de Wilde geproduceerd door Hennie Vrienten meto.a.Jan de Hont en Harry Saksioni op electrische gitaar maar vergeef mij mijn echte helden zijn Jan Akkerman en Johnny Meyer (accordeon) Ik neem aan dat je de striptekenaar Peter Pontiac kent,in deel5 Pontiac Review staan Bram Vermeulen&deToekomst prachtig (getekent)Jan de Hont,Erik,Jacob Klaasse,Bram Vermeulen,Pee Wee Warnier,Frans Hendriks.Ook Wally Tax rond 1966 Een aanrader.
--------------------------------------------------

Babbelloopje

Hi Erik als je behoofte hebt aan een babbelloopje wil ik wel eens met je meelopen waarschijnlijk ben ik aankomende zondag in de buurt en als het weer het toelaat is het mischien wel leuk om door de buurt te gaan en de plekjes te bekijken uit onze jeugd.
Laat even weten of je balangstelling hebt.
Groetjes Ria Evertse-Staartjes.
--------------------------------
Belangstelling wél en leuk zéker, beste Ria; kan echter nog wel een kleine twee maanden duren. Zit in een krom productieproces waarin het weekeinde niet heilig is met veel op en neer reizen en het Zwitserlevengevoel verder weg lijkt dan ooit.
Houd me tegen die tijd echter sterk aanbevolen; misschien ook iets voor medekuilers?
Dank en zonnige groet, Erik
----------------------------------------------------
Doen we Erik door de buurt lopen herinneringen ophalen en daarna koffie drinken bij mijn oom .Ik weet zeker dat hij dat leuk vindt dan komt hij zeker ook met zijn verhalen ik kan daar zelf heel erg van genieten.Waarom ik zondag de beste dag vindt dan kan ik mijn auto vrij parkeren ,en wie weet komen we oude wetbuurters tegen die daar nog wonen.Laat weten wanneer je kan.
Groetjes Ria Evertse-Staartjes
---------------------------------------------

aan Peter Hendriks

Beste Peter,
Dank oor de bloemen, maar wat mij langzamerhand bijzonder intrigeert:
Hoe komt een Wetbuurter in vredesnaam in Friesland terecht?
Zonnige groet vanuit een uiterst regenachtige Pijp....
.....
(misschien vandaar?)

Poster Roy Roger

Hoi Erik zo als je al gelezen hebt ben ik niet de gene die de poster geplaats heeft .Ik denk dat we inmiddels toch wel wat lezers gescoort hebben alleen jammer dat er zo weinig reageren maar wie weet komt dat nog in iedergeval een oproep aan de oud wetbuurters plaats ook eens je verhaal er valt genoeg te vertellen een vriendelijke groet uit Purmerend .

Roy Rogers

Beste Erik en Ria,

De posters bij jullie reacties zijn geplaatst door de redactie van Geheugen van Oost.
Ik vond toevallig de foto's van Roy en vond ze goed passen bij jullie verhalen. Heel leuk.
Ga zo door !

Hartelijke groeten,
Jo Haen, redactielid Geheugen
----------------------------------------
Dank, lieve Jo, dank en respect voor de instandhouding van het Geheugen; een warme weldaad voor jong en oud!
Helaas veel te laat deze site ontdekt, want had graag aan een van je babbelloopjes deelgenomen, maar wie weet...?
Ga zo door?
Je bent gewaarschuwd, met dit kleine schot voor de boeg:
In Duitsland wordt door ene Dittsche gefluisterd, dat die witte leeuwen van Siegfried en Roy ook homofiel zijn. Doet je dat niet ook met andere ogen naar die blonde Trigger kijken?
Zonnige groet van Erik
--------------------------------------

aan Ria

Hallo Ria, dank voor die poster van Roy!
Wat was het eigenlijk een mooie gozer, die naast de huidige Siegfried niet zou misstaan.
Aan de andere kant was Doris Day ook zo'n ding. Wat ik mij herinner deed die het vooral goed bij de vrouwtjes.
Maar ja; om met m'n opa te spreken: wisten wij veel, als jongelingen...
zonnige groet,

Re Cowboytje spelen

Ja geweldig de films van Roy Rogers,die werden ook in Frankendaal gedraaid ik meen een keer in de maand daar zaten we dan op de houten banken te kijken naar de cowboy en indiaanen films en ook die van de dikke en de dunne .Maar mijn favoriet was toch wel die van Doris day als Calamity Jane dat vond ik toch zo'n stoer wijf nam het op tegen mannen en ze kon nog zingen ook.We spaarde de filmsterren plaatjes die bij de pakjes sigaretten uitgegeven werden .Ja stoere paarden hadden we niet in ons dorp je had er een van Verkaik de schillenman Herman de Waal de ijskar en die van van Geenen de groentemaner waren er twee uin de Fahrenheitstraat je had er een met een winkel maar die van het paard ging de huizen langs ,die had een dochter Netty met prachtige pijpenkrullen en grote strikken en blozende wangen haar moeder zie ik nog zo voor mij leek erg veel op het vrouwtje van kabouter piggelmee .Dat wilde ik ook wel eens mooie pijpenkrullen en een grote strik dus mijn moeder mijn haar in de pavilloten gezet was trouwens verschrikkelijk slapen die dotten in je haar ,dus de volgende dag het was zondag ik mooi krullend haar met strik maarja dat was van korte duur ,buiten spelen ravotten strik kwijt haren in de war dus voortaan hield ik het maar bij een paardestaart.

Ria Evertse-Staartjes

Re Kephoaase en Knijneveluuuh!

Daar heb ik niet zo'n leuke herinerringen aan .Mijn vader fokte in het schuurtje achter het huis konijnen en duiven .maar in het voorjaar van 1959 kreeg ik mijn eigen konijn een mooi beestje beige met bruine oortjes en snuitje ik was dol op dat beestje liep in de kamer en ging op de kattebak.
Maar toen liep het tegen de kerst en in eens was mijn konijn weg hing daar inderdaad kaal opgehangen in de schuur .
En dan het verhaal wat verteld werd het is niet jou konijn die is per ongeluk weggelopen en later was het die hebben we geruild tegen een ander ,ja ja ik was gekke gerritje niet ik kan je verzekeren dat ze geen leuke kerst hebben gehad toen het konijn op tafel kwam werdt ik zo kwaad dat ik de appelmoes tegen het behang aan kwakte.
Het is ook nooit meer goed gekomen en elke kerst als weer het liedje flappie van Youp van t'Hek op de radio komt stijgt mijn bloeddruk weer tot ongekende hoogte.Maar dat waren niet de enige venters in de buurt, nog hoor ik voddu wie heeft er nog voddu ik geef de hoogste prijs voor je voddu en weet je deze nog de mosselman elke winter en op geheugen van oost de oude wetbuurt een dorp had ik dat er al eens op gezet.De berlinnerbol man, de zuur kar van de Leeuw haalde we voor een gulden zuur van die lekkere grote uien en augurken.En zoals ik al eerder aangaf op maandag kwam Jopie die met rollen boterham papier langs de deuren ging mijn oma kocht dat altijd.Er waren veel venters toen die tijd die de buurten aandeden.En de visman Piet een morsige man de vis zag er ook niet al te vers uit.Als ik zo nadenk komt dat allemaal weer boven al die mensen waar blijft de tijd .

Cowboytje spelen

Over Roy Rogers gesproken: m'n moeder was een begenadigd naaister en had nét zo'n pakkie voor me gemaakt. Van m'n oom had ik een klappertjespistool met bijbehorende gordel gekregen en samen met Freddie Jaggie van de von Liebigweg in de Bio op woensdagmiddag zo'n film gezien. Toegegeven, een paard als de blonde Trigger hadden we niet, die kon het paard van Van Gemert niet vervangen, maar cowboytje en indiaantje spelen kónden we.
Freddie had immers kundig een pijl en boog in elkaar geflanst!
En zeg nou zelf: dat hoge gras aan de overkant van de Fahrenheitsingel zag er toch net zo uit als die precinemascopische prairie waar onze Roy altijd op indianen jaagde?
Freddie de boog en ik het pistool; de keuze was snel gemaakt wie wíe zou spelen (met daarbij in het achterhoofd het einde van de desbetreffende western).
Maar hoe anders zou het aflopen.

"Tik-a-tik-a-tik" klonk het eigenlijk weinig imponerende geluid van het klappertjespistool, waarvan al snel het eerste rolletje op was.
"Zoefffff", hoorde ik nog, voordat die kundig gemaakte, en méér dan kundig afgeschoten pijl m'n schedel schampte en het bloed over m'n gezicht en de Roy Rogers outfit droop.
Lekker dan: een klappertjespistool tegen een échte pijl en boog.
Sinds die dag bekeek ik die films vanuit een toch wat andere perspectief, maar mijn liefde voor Trigger is altijd gebleven.

Gr.,
Erik

Kephoaase-enknijnevelluuuh!

Begin jaren 50 van de vorige eeuw; de bloemen stonden op de ramen en buiten lag een fiks pak sneeuw. De hutspot met rookworst en jus waren net genoten, toen van heel in de verte een uiterst lugubere stem galmde die alsmaar naderbij kwam maar volledig onverstaanbaar bleef.
Met kind-eigen nieuwschierigheid van één hoog uit het raam kijkend,
dook vanuit het schemer van de kruising Fahrenheitstraat/Toricellistraat een handkar op, waarvan de decoratie zich liet raden maar wel intrigeerde.
"Kpppsse-ehvvvluuuh", klonk het onvertaanbaar vanachter de imposante opbouw op een toon, die in de griezelfilms die ik nog láng niet mocht bezoeken, niet had misklonken.

Enerzijds met een gevoel van pure afkeer, anderszijds met een ongekende spanning, móest ik weten wat deze marcabere venter in de aanbieding had. ""Kppoose-ehknnnehvelluuh" klonk het, terwijl ik m'n jas aantrekkend naar benende stormde en de deur opensmeet.

De venter, die onder de gietijzeren lantaarnpaal even pauze maakte, deed zijn stem alle eer aan; reden te meer om diens kar met een omtrekkende beweging te naderen, zodat deze zich tussen mij en de stem bevond.

Een falikante miscalculatie, zoals al ras bleek:
Het felle schijnsel van de carbidlamp accentueerde de bloederige huiden van de pasgeslachte dieren, die scherp afstaken tegen de maagdelijke achtergrond van sneeuw, terwijl de stem zich opnieuw verhief: "Kephoaase-enknijneveluuuh!"

Roy Rogers en Gene Autrey bleven nog even mijn helden; voor Boris Karloff en Bela Lugusi was ik écht nog te jong.

Aan Peter Hendriks

Hallo Peter Inderdaad heb ik een goed geheugen maar ga wel regelmatig naar mijn oom als er vragen van andere zijn die ik niet weet .Mijn oom is een goede gezondheid en nog steeds een leuke man inmiddels 83 maar je geeft het hem niet ,en ik ben dol op hem nou moet ik zeggen dat de familie band toch wel erg goed is alhoewel dat het erg uitdunt Gerry is een paar jaar geleden overleden dus er zijn er van de familie nog maar 4 over dat zijn Harm Joop mijn moeder en haar oudste zuster vandaag 93 geworden en nog steeds zelfstandig met mijn moeder ligt dat anders zij heeft alzheimer en wordt deze zomer 86 je bent nu enigzins op de hoogte .
Groetjes Ria

Vrijheid en Tussendoortje

Ria en Erik. Mijn complimenten voor jullie literaire bijdrage op deze
site. Als oud wetbuurter; geboren in 1938; lees ik met veel plezier
jullie verhalen en komen er weer vele herrineringen boven over o.a.
de Schagerlaan en het transformaterhuisje!! Ria heb jij het zelfde
geheugen als jou oom Harm?? Je weet nog heel veel te vertellen;
graag mee doorgaan!
Een groet uit Friesland voor een ieder van Peter Hendriks.

Vrijheid

Als je op de toekomst wacht om te weten wie je bent dan zul je eeuwig blijven wachten.
Er is niets te doen,niets te verbeteren,niets om uit te zuiveren,niets om aan te werken,te leren of te ontwikkelen.
Je zijn is nu.
Het is geen toekomstig gebeuren kijken naar de toekomst is het vermijden van de herkenning van de vrijheid die er nu al is.

Re Re Re Spannend

Herinneringen aan mijn jeugd zijn voor mij net als voor de meeste van ons mooi maar hoe ouder je wordt hoe mooier omdat je alleen de fijne en leuke dingen wilt herinneren en de nare die er toch ook waren uit je geheugen blokt.Ik leef op het moment bij de dag want we hebben nog maar zo'n korte tijd dat weet ik en zie het om mij heen door het verlies van geliefde wordt je met de neus op de feiten gedrukt,en toch probeer ik te genieten van de dingen om mij heen van mijn familie en de kleine dingen van de dag .Positief blijven dat wil ik aan iedereen meegeven .

Re Spannend 3

Ja de Schagerlaan volgens mijn moeder ben ik daar in de hongerwinter in elkaar geflanst achter het electra huisje dus de schagerlaan was ook de plek van de generatie voor ons.Ook heb ik daar heel wat voetstappen liggen de oma van vaderskant woonde op het Krugerplein en ze was niet echt mijn favoriet dus vaak met de pest in mijn lijf richting de transvaalbuurt.Dus de schagerlaan was bij mij niet echt geliefd je kan per slot niet alles hebben .

SPANNEND (3)

Intussen hadden ook de meisjes uit de Transvaalbuurt Frankendael ontdekt, getuige Hetty van Hoppe die zich met Hans de Hont verloofde.
Toegegeven, de overkant van de Ringdijk had zo z'n voordelen, want dan kon je na afloop van Frankendael de meisjes via de Schagerlaan naar huis brengen, met op ongeveer 2/3e van het donkere laantje de Steen des Aanstoods; een grote platte steen aan de rechterkant van dit met kinderhoofdjes geplavuide half-overwoekerde pad (meer was het eigenlijk niet), die letterlijk tot zitten noodde.
Ondanks de dooddoener van m'n opa, "ach jongen, weet je veel", toch al wat wijzer geworden, leidde de Steen al ras tot aanstootgevende oefeningen, die, gezien de uiterst spaarzame verlichting van dit deel van het laantje, voor beide buurtjes geheel onopgemerkt konden plaatsvinden, doorgaans tot voldoening van beide betrokken partijen.

Doorgaans.
Ach jongen, weet je veel...

Natuurlijk wist ik het, maar er rekening mee houden?
Scoren, dát wilde je op die leeftijd en zéker met zo'n schatje van buiten de kuil! Handen, die kruipen waar ze niet horen, monden die smaken naar meer...
En dan opeens die hete adem in je nek!
Geen zwoele zucht maar een halve orkaan, gevolgd door een luid "Brrrrrrrhhhh!" en harde stekels in je nek, gevolgd door een reusachtige lip!

Maar dan die grote, lieve, zijdezachte ogen, die je vanauit het donker haast veelbetekenend aanstaarden.
Nee op het paard van de schillenboer kon je zelfs tóen niet echt kwaad worden.