Een Marokkaanse vrouw

Ik kwam in 1978 naar Amsterdam samen met mijn man. We gingen wonen in de Vrolikstraat. Wij hadden daar wel een groot huis, maar zonder een douche en centrale verwarming. De douche hebben wij zelf moeten maken. Mijn man ging iedere dag naar zijn werk en ik bleef dan thuis. Ik had een hele gezellige buurvrouw die maar liefst zeven kinderen had. Als ik mij verveelde, ging ik bij haar op bezoek. In die tijd wist ik niet dat er buurthuizen waren of scholen waar ik Nederlands kon leren. Ik wist niet beter. Pas in het jaar 1993 ben ik door mijn buurvrouw in een buurthuis terechtgekomen. Daar hebben ze mij doorverwezen naar een echte school waar ik Nederlands heb geleerd.
In 1979 verhuisden we naar de Derde Oosterparkstraat waar we gelukkig wel een normale douche hadden. Mijn man en ik wilden heel graag kinderen hebben, maar het lukte niet. Na vele bezoeken en onderzoeken in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis heb ik in 1985 een dochter gekregen. Toen zij vijf jaar was gingen we weer verhuizen, naar het ’s Gravensandeplein. Jammer genoeg was de huur erg duur en dus gingen wij weer verhuizen. Nu wonen we in een ruim huis in de Muntendamstraat.