Ruiten ingooien

De etalagefoto's van de september 2003 tentoonstelling 'Amsterdams Historisch Straatmuseum' verbroederen want zij kweken onderling begrip. Zo vermeldt de fototekst bij wasserette Robina, op de hoek Pretoriusstraat-Paardekraalstraat dat de eigenaar niet begrijpt waarom indertijd zijn ruit werd ingegooid. Misschien omdat hij buitenlandse ondernemer is? In hetzelfde huizenblok, op de hoek van de Ingogostraat, was vroeger Ratermans Speelgoedwinkel. Na zeven ruiten te hebben vergoed, had de verzekering hem uitgeschreven. Gooide misschien een boze klant zijn ruiten in? Nee, het serie-ingooien van zijn etalageruiten had een andere reden. Zo ontdekte een buurman die tegenover de Ingogostraat woonde op een nacht toen hij de slaap niet kon vatten: "Ik keek naar buiten. Een gebogen figuur in lange zwarte jas deponeerde op enige afstand van elkaar bakstenen en verdween in de zijstraat. Vreemd". Even later hoort hij richting Paardekraalstraat een rinkelend geluid. En dan: weer gerinkel. Het geluid kwam steeds dichterbij. Toen de laatste baksteen door de ruit van de speelgoedwinkel ging, had hij de politie al aan de lijn. Toevallig had de politie die nacht post op het Steve Bikoplein. Ze wilden weten wie inbraken pleegde bij fotohandel Steggerda op nr. 50 (waar nu Buurtonline zit). De politiemensen reageerden meteen en arresteerden de man in lange zwarte jas die zich schuw verschool in de portiek van Ingogostraat 6. Op straat bespraken de winkeliers de gebeurtenis en de politie verzamelde aangiften. Het miezerde en bakker Honig (waar nu restaurant Meram zit) kwam met versgebakken broodjes en koffie. De man bleek een drugsverslaafde te zijn die tegen betaling ruiten ingooide. Zijn opdrachtgever was de glashandelaar die de zeven ruiten aan de speelgoedwinkel had geleverd. Die glashandelaar had ruiten op maat klaarstaan voor al zijn slachtoffers, kennelijk rekende hij op Ratermans aanbeveling: 'Snelle levering'.