Onder mijn winkeltoonbank van Borduur Boutique Bernardina in de Pretoriusstraat hield ik, het 'wolvrouwtje', een geheim aantekenboekje bij. Daarin noteerde ik de onduidelijke, krasse en lieve opmerkingen van mijn klanten.
Veel klanten hadden moeite met materiaalbenoemingen. Een Holly Hobbie werd bijvoorbeeld een 'olibi' of 'holi bolie' genoemd. Ze verzonnen de leukste dingen: lappen om te steken, paars zilverdraad, vierkanten rondjeskralen, gedresseerde kussens of een tafelloper voor een man met een wild figuur. Het was niet ongewoon dat een klant vroeg om 'zo'n dingetje in een beugeltje' of 'die dingetjes met dingetjes, eh... gaten'. De meeste moeite hadden klanten met 'gemeleerd garen'. Wat ze daar niet voor verzonnen! Geblokt, bedrukt, geruit, geconsentreerd, geëmailleerd, gelardeerd, gemarmeleerd, gemarmerd, gemarmeerd, gemarineerd of zelfs gemengeleerde breikatoenwol.
Vanachter de toonbank hoorde ik allerlei ontboezemingen 'ik heb bij Blokker een pisemmer gekocht', 'ik ben allenig op de wereld' of 'ik ben gelovig; gister was ik nog bij de waarzegster'. Wat te denken van de klant die voorspelde: 'als er vandaag sneeuw ligt, dan kan ik morgen niet komen' of degene die verzuchtte: 'en dan zit je met al die pennen op die naalden'. En iets wat moeilijk was 'versierde' een van de klanten niet, maar die 'fascineerde' het wel.
Ook opmeten leverde soms leuke uitspraken op, zoals de vrouw die zei: 'die wijdte van boven heeft niets te maken met je kont' Of het gesprek tussen twee jochies die een centimeter kwamen kopen: "Ik meet haar op,"; zei de een. "Nee," zei de ander, "ik heb gezegd dat ik dat doe. Maar vooruit. Jij h'r kuiten. Ik haar borsten."
