Het regent in de Pretoriusstraat. Tussen de zonneschermen van super Helal Et Gida en bakkerij Safak Firini hangt een blauw zeil ter bescherming van de grote, groene watermeloenen, die liggen te glimmen in de kleurrijke straat-uitstalling. Een klant staat te zoeken en knijpt even in de grote meloen. ‘Is hij wel rijp?’ Ondanks de regen is het druk in de supermarkt. Eigenaar Hüseyin Akbiyik loopt bedrijvig heen en weer. Bij de ene kassa is een rij klanten die willen afrekenen. Behendig springt Hüseyin over de afscheiding om zo precies achter de tweede kassa te belanden en hij begint snel zijn klanten te helpen. Hij geeft me een hand en vertelt: “Het is druk want Güwen is nog niet terug. De bedrijfsleider heeft op vakantie naar Turkije een auto-ongeluk gehad. Gelukkig niet heel ernstig.” Op de vraag of er nog iets zichtbaars is van de vroegere super die hier zat, wijst hij op een tegeltableau op een van de wanden.
Toen de supermarkt nog een kruidenierswinkel was, gewoon een grutter, was hier de Gruyter gevestigd. Een oud bedrijf sinds 1818. De Gruyter had landelijk gezien overal winkels. Allen ingericht in eenzelfde, herkenbare stijl. Voor kinderen hadden zij het wereldberoemde ‘snoepje van de week’, zelfs bekend in België. Maar De Gruyter miste de aansluiting naar het nieuwe. Super is De Gruyter daarom nooit meer geworden.
In de jaren zeventig en tachtig kwamen er nog diverse andere eigenaren in de winkel. Heer Tabak had ook een kleine keten en korte tijd een filiaal op nummer 34 Pretoriusstraat. In 1987 kwam de eerste Turkse eigenaar, die hier zijn super begon en deze in 1992 overdeed aan Hüseyin Akbiyik. Hüseyin en medewerkers hebben sindsdien jaren hard gewerkt en een pracht super opgebouwd met een rijk geschakeerd, internationaal assortiment. Veel omzet dus dagelijks vers.
