"In de flat op de hoek van de Polderweg woonden vroeger, dacht ik, verpleegsters van het Burgerziekenhuis," vertelt Rie die als internverpleegster woonde in de ‘De Oranjehof’-flat in Oud-West. Zij ontmoette Frans en trouwde. "De eerste huwelijksjaren huurden wij een zogeheten ‘halve’ woning in de Kinkerstraat."
In 1963 betrokken zij een ruimere bovenwoning in Oost. De woonkamer gaf een prachtig uitzicht over de Pretoriusstraat. "Het was een deftige straat," vindt Rie, "Nu is het drukker, veel is veranderd. Er woonden allemaal christenen. Nu is het multicultureel. Op de hoek van de Cilliersstraat was een groente en fruitwinkel en daarnaast een meubelzaak. Aan weerszijden van de Ingogostraat waren winkels van eenzelfde eigenaar, een met kantoorartikelen en een met speelgoed. De naam staat nog op de pui. Aan de overzijde zat De Gruyter (nu een Turkse super)." De typische ‘De Gruyter-pui’ is nog gedeeltelijk zichtbaar. Rie had twee kinderen die haar altijd naar De Gruyter ‘stuurden’ vanwege ‘het snoepje van de week’. Op nummer 47, waar nu een Turks theehuis zit, hadden Piet Wiering en zijn vrouw een melkzaak. Hij bracht melk rond met zijn platte kar met tweetaktmotor. Piet stierf onverwachts. "Wij waren met de kinderen naar Parijs. Toen we terugkwamen was hij al begraven. Het was onwezenlijk." Ook Rie’s man Frans is enige jaren geleden overleden.
Rie maakt verre reizen met haar dochter. "Toch word ik ouder." Ze denkt er aan een aanleunwoning te zoeken. "Daar is zorg als het nodig wordt. Ik wil in een omgeving wonen waar ik, laat ik maar zeggen, met de mensen kan praten. Maar het uitzicht over de Pretoriusstraat zal ik missen."
