Ik woonde in 1973 op het Krugerplein, boven snackbar 'het Snorretje'. Op het plein waren toen nog veel winkels, de meeste waren Nederlands: een groenteman, sigarenboer, kledingzaak, een Jamin op de hoek en een stomerij die er nog steeds staat. Alleen de snackbar was van een Egyptenaar. In die tijd begonnen de veranderingen in de buurt. Als eerste kwam er een Surinaamse winkel op het plein. Toen ik in 1988 verhuisde, waren er al heel veel winkels overgenomen door Turken, Marokkanen en andere buitenlandse winkeliers. Mijn dochter groeide ook op in een multiculturele buurt: 90% van de kinderen op haar school waren van buitenlandse afkomst. In het begin was het nog een beetje gemengd, maar toen je later gewoon brood en vlees bij de supermarkt kon halen, verdwenen veel Nederlandse winkels. De hele buurt is flink veranderd, er is veel nieuwbouw en het plein zelf is gemoderniseerd. Ik vond dat niet zo'n succes: de zwervers wasten zich in de nieuwe fontein en er stonden alleen nog een paar bomen. Vanwege de veiligheid zeiden ze, maar als je bang was om over het plein te lopen, kon je er makkelijk omheen lopen. Ik heb zelf nooit last gehad van criminaliteit in mijn buurt, al hoorde je er zoveel over. Natuurlijk ben ik verschillende fietsen kwijtgeraakt, maar dat was altijd al zo. In 2002 verhuisd ik naar Noord, omdat mijn vriend in een rolstoel zit en nooit bij mij op bezoek kon komen. Ik heb altijd fijn gewoond in de Pretoriusstraat, maar ik woon nu net zo fijn in Noord. Daar is volgens de krant en AT5 trouwens net zo veel criminaliteit als in Oost.
Criminaliteit in Oost?
Ik heb zelf nooit last gehad van criminaliteit in mijn buurt, al hoorde je er zoveel over. Natuurlijk ben ik verschillende fietsen kwijtgeraakt, maar dat was altijd al zo.
Boven ‘t Snorretje Het Snorretje, waar Sonja op 1 hoog woonde met uitzicht op het Krugerplein.
Alle rechten voorbehouden
Alle rechten voorbehouden
8021 keer bekeken