Levensmiddelenbedrijf 'Pietje Heuvel'

1 Fan
Indische Buurt , Sumatrastraat

Enne, ik betaal volgende week wel effe, het komt nu niet uit!

Ome Piet Peters vader, Peter van den Heuvel, 'Ome Piet' voor de buurt, in zijn levensmiddelenwinkel, omstreeks 1965.

Ome Piet Peters vader, Peter van den Heuvel, 'Ome Piet' voor de buurt, in zijn levensmiddelenwinkel, omstreeks 1965.

Alle rechten voorbehouden

Voor vele bewoners van de Sumatrastraat en het Sumatraplantsoen was Levensmiddelenbedrijf ‘Pietje Heuvel’ een jarenlang begrip! Mijn grootouders en ouders hebben hun winkeltje op de hoek van de Sumatrastraat gerund van 1928 tot 1974. Het was voor hen altijd keihard buffelen, vaak van ’s morgens vroeg tot in de nacht, om hun klanten te bedienen. En dat ging door van maandag tot en met zondag! Werkweken van meer dan 100 uur waren de normaalste zaak van de wereld. Niet zelden werd er om 11 uur ’s avonds gebeld en dan stond er iemand aan de deur die aan mijn vader vroeg: "Ome Piet, heb je nog een kratje bier voor me? Ik heb visite en ze hebben nog dorst! Enne, ik betaal volgende week wel effe, het komt nu niet uit!" Ook kwam het regelmatig voor dat er klanten een boodschappenlijstje brachten en vroegen of de boodschappen bezorgd konden worden. Ik sleepte vaak als jochie van een jaar of twaalf met dozen boodschappen of kratjes bier naar drie hoog en kreeg als dank daarvoor een aai over mijn bol. Velen van de lezers zullen dit zeker herkennen.
Toen ik op een leeftijd kwam dat ik voor mijn eigen kostje moest gaan zorgen, hebben mijn ouders een keer geopperd om de zaak over te nemen en zo de derde generatie Van den Heuvel in het levensmiddelenbedrijf te vormen. Die discussie heeft, wat mij betreft, zeven woorden geduurd: "Van mijn lang zal ze leven niet!" Tot op de dag van vandaag heb ik daar geen spijt van gehad. Ik werk nu al meer dan 22 jaar op zee bij een aardgasproducent en ga er van uit daar mijn pensioen te halen.
Vanaf 1984 woon ik in het Noord-Hollandse Blokker en ik denk dat ik mijn twee dochters daar dezelfde onbezorgde jeugd heb kunnen geven die ik zelf heb gehad in de Indische buurt. Iets wat, in mijn ogen, niet mogelijk was geweest als ik in Amsterdam was gebleven. Er verhuisden toen steeds meer buurtbewoners naar Lelystad, de Bijlmer, Hoorn, Purmerend en ga zo maar even door. De sociale controle viel weg, huizen werden gesloopt, dichtgetimmerd en de buurt vervuilde. Als ik nu nog eens in de buurt kom, weet ik zeker dat ik in 1984 de juiste beslissing genomen heb.

Alle rechten voorbehouden

10643 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Sumatraplantsoen 92 - 1973 .<br />Foto: Beeldbank Amsterdam

Sumatraplantsoen 92 - 1973 .
Foto: Beeldbank Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

65 reacties

Voeg je reactie toe
Een bezoeker

Ton Visser, Semarangstraat

Pietje Heuvel heeft volgens mij enige jaren in de Semarangstraat gewoond bij opoe Walgreen met zijn moeder naast het huis van de familie Jongeling en onder de familie Valcenet.

Een bezoeker

Manna (Elzinga) de Jong

Hallo allemaal, ook ik heb op het Sumatraplantsoen gewoond. In 1946 geboren en vertrokken in 1970. Pietje Heuvel kan ik me nog heel goed herinneren, maar ook bakker Bos en bakker Salentijn. De drogist en tevens petroleumhandelaar enzovoort. Natuurlijk het Badhuis en in de zomer naar het Jodemanussie.
Leuk om alles weer te beleven.

Een bezoeker

Marjon Caldenhove

Wat ontzettend leuk om een foto te zien van de kruidenier waar mijn oudste zus heeft gewerkt, Cobie Caldenhove weet je het nog? Mijn moeder deed haar boodschppen bij jullie. Ik was te klein maar kwam wel altijd graag voor een ijsje of een snoepje. Ik zal deze foto es aan Cobie laten zien zal ze wel erg leuk vinden. Groetjes het jongste zusje van Cobie

Een bezoeker

Hetty Swagemakers van Gunst

Hallo Peter, dit zijn hele leuke herinneringen die je schrijft. Ik woonde op het Sumatraplantsoen op de hoek boven het attelier van Van der Meulen (later loodgieter Gijssen.) 3 hoog. Ik keek dus aan de ene kant op de Sumatrastraat en de andere kant op het plein. Wij mochten als we tussen de middag thuis van school waren en brood hadden gegeten altijd voor 5 ct wat kopen bij Piet Heuvel. Het was altijd druk met kinderen om die tijd die allemaal heel lang moesten zoeken omdat er zoveel was uitgestald. Kouwgom, lollies en niet te vergeten zwart op wit. Ja, je vader herinner ik mij nog goed, maar jou ook, al was je wat ouder. Ik kan me zelfs jouw moeder nog herinneren die ik daar wel eens gezien heb. En Marta, waar je vader later mee trouwde herinner ik me ook nog goed. Zij kwam toch uit Duitsland? Ik heb tot 1969 op het plein gewoond. Ik was in 1966 getrouwd en heb nog een poosje bij mijn moeder ingewoond omdat er enorme woningnood was. Mijn vader was al in 1960 overleden en mijn moeder was invalide geraakt en ze was daarom naar 32 hs verhuisd. Dat kwam dus voor haar wel goed uit dat we geen eigen woning konden krijgen. Ik woon nu al meer dan 20 jaar in Lelystad. Ik ben nog wel eens in Oost terug geweest, maar het is niet meer wat het vroeger was. Ik zat ook op de Kartinischool. Ik ben geboren in 1948. Nou,Peter, ik vind het leuk om hier weer wat herinneringen te vinden. Gegroet van Hetty.

Een bezoeker

Bertus Striethouldt

Hoi Pietje, Als je naar de foto kijkt waar je vader op staat dan draait er direct een film terug. Zoals je weet woonde ik een paar huizen verder op 232 boven de garage van ome Ko. Ik ben er in 1940 geboren en in 1963 vertrokken omdat ik mijn geluk in Meppel ging zoeken bij mijn Drentse vrouw. Ik herken al jou annekdotes en zie toch ook tante Martha, je vaders tweede vrouw. Aardige warme mensen die nooit te beroerd waren om je inderdaad desnoods 's nachts nog aan een kratje bier te helpen. Ik kan dat weten want we lustten er toen ook al vele pintjes en namen de tijd niet al te nauw. Ik zie nog die olievat tussen de doorloop naar achteren alwaar vele maatjes uit geschonken werd. Er was dan ook geen leeg plekkie in die hele Toko want alles stond boven op elkaar om aan al de wensen van de buurt te voldoen. Zelfs toen al was Piet Heuvel een begrip in de sponsorwereld daar ome Piet niet te beroerd was om steeds met een prijsje voor de beste rondewielrenner te tracteren. Zijn onafscheidelijke sigaar en droge humor maakten van Piet een markant figuur en menigmaal riep hij naar mij, Beppie trap die bal niet door mijn ruit want anders wordt er hier niet meer gepoft.
Piet, ik mocht je nog zo'n drie jaar geleden weer eens ontmoeten op de reünie van de Kartinischool en ben je daar dankbaar voor. Zeer gegroet van Beppie de knikkerdief.